Επετειακή είναι η σημερινή αναφορά μας σε μια εποχή, όχι πολύ μακριά από την σημερινή, τότε που η σύγκρουση των ιδεολογικών ρευμάτων, Κομμουνισμού, Φασισμού, Ναζισμού, βρισκόταν στο απόγειό της. Κάθε ένα από αυτά τα ιδεολογικά ρεύματα, επικρατούσε σε έναν ορισμένο χώρο, με το αρχαιότερο από αυτά τον Κομμουνισμό να έχει επεκτείνει την επιρροή του σε ολόκληρο τον κόσμο και στην Ελλάδα. Ο εθνικός διχασμός που επικράτησε στην Ελλάδα, με αποκορύφωμα την καταστροφική, όπως αποδείχθηκε, εκστρατεία στη Μικρά Ασία, για την απελευθέρωση της Ιωνίας, που επέφερε τον ξεριζωμό του Ελληνισμού που κυριαρχούσε στην περιοχή αυτή για χιλιάδες χρόνια, είχε αφήσει ανεξίτηλα τα ίχνη του στην πολιτική ζωή της Ελλάδος, που προσπαθούσε να επουλώσει τις πληγές και να περιθάλψει τον τεράστιο αριθμό των προσφύγων Ελλήνων της Ιωνίας. Ο Ιωάννης Μεταξάς, μετά τη στρατιωτική του σταδιοδρομία, κατά την οποίαν είχε αποδείξει, κυρίως στους Βαλκανικούς πολέμους του 1912-1913, τις αξεπέραστες επιτελικές του ικανότητες, ιδρύει το «κόμμα των Ελευθεροφρόνων» και ασχολείται πλέον με την πολιτική. Την 25η Νοεμβρίου 1935 μετά από δημοψήφισμα, επανήλθε στο θρόνο του από τη μακρόχρονη εξορία του, ο Βασιλεύς Γεώργιος ο Β’ και βρέθηκε αντιμέτωπος με τις συνέπειες της εσωτερικής αρρυθμίας και το απαράσκευο του κράτους να αντιμετωπίσει τους εξωτερικούς κινδύνους, που διαγράφονται απειλητικοί. Στις εκλογές του 1936, Πρωθυπουργός αναδεικνύεται ο Δεμερτζής, με Αντιπρόεδρο της κυβερνήσεως τον Ιωάννη Μεταξά, ο οποίος είχε εκλέγει Βουλευτής με μικρό αριθμό Βουλευτών του κόμματός του.
Το έτος 1936 υπήρξε καθοριστικό για την παραπέρα πολιτική σταδιοδρομία του Μεταξά, καθόσον συνέβησαν σημαντικά γεγονότα. Την 27η Απριλίου, μετά τον αιφνίδιο θάνατο του Πρωθυπουργού Δεμερτζή, ο Μεταξάς αναλαμβάνει Υπηρεσιακός Πρωθυπουργός και λαμβάνει ψήφο εμπιστοσύνης της βουλής, που είχε εκλεγεί στις εκλογές του Ιανουαρίου 1936 .
Την 18η Μαρτίου είχε αποβιώσει ο Ελευθέριος Βενιζέλος, καθώς επίσης και ο Γεώργιος Κονδύλης και ο Παναγής Τσαλδάρης.
Την άνοιξη εκείνη του 1936, η μοίρα της Ελλάδος σημάδεψε τον Μεταξά, που επρόκειτο να καταστεί οδηγός της για τα επόμενα χρόνια. Τα προβλήματα τεράστια, η κοινωνία αναστατωμένη από τις συγκρούσεις των ιδεολογικών ρευμάτων και το Κ.Κ.Ε κυρίαρχο στις μάζες. Οι εφημερίδες, με άρθρα τους, προτρέπουν στην αναζήτηση Αισυμνήτη για να συμμαζέψει ό,τι μπορεί να διασωθεί. Η Θεσσαλονίκη πρωτοστατεί στις διαδηλώσεις με το Κ.Κ.Ε. να τις οργανώνει και να τις καθοδηγεί. Τον Μάιο του 1936, ένα μήνα μετά την ανάληψη της Πρωθυπουργίας από τον Ιωάννη Μεταξά , οργανώνεται στην Θεσσαλονίκη απεργία και συλλαλητήριο από το Κ.Κ.Ε., που συμμετέχουν πολλοί φορείς της κοινωνίας. Το κράτος με τις κατασταλτικές δυνάμεις Ασφαλείας δεν αντιδρά και το Κ.Κ.Ε ανεξέλεγκτο, δημιουργεί μια εικόνα αναρχίας τέτοια που δεν μπορούσε να φανταστεί ούτε το ίδιο. Επί δυο ημέρες η Θεσσαλονίκη ήταν μια αναρχούμενη πολιτεία και η αλαζονεία του Κ.Κ.Ε στα ύψη. Μεθυσμένο από την τεράστια επιτυχία του συλλαλητηρίου, δεν διανοήθηκε ούτε σκοπό να καθορίσει, ούτε να εξετάσει γιατί αυτή η αδράνεια του κράτους απέναντι στην οχλοκρατία και μάλιστα ένα κράτος με Πρωθυπουργό ζυμωμένο και μεγαλωμένο στην πειθαρχία και στην τάξη. Το αποτέλεσμα αυτής της διήμερης αναρχίας ήταν 12 νεκροί πολίτες. Τη μόνη εξήγηση που έδωσε και πίστεψε το Κ.Κ.Ε. ήταν ότι το κράτος βρισκόταν σε αδυναμία να τηρήσει την τάξη, (καλή ώρα σαν και σήμερα ). Έτσι το Κ.Κ.Ε. με τη φαντασία πυργωμένη για κατάληψη της εξουσίας και την κοινωνία σε πλήρη αναστάτωση και αδυναμία αντιδράσεως, άρχισε να οργανώνει το τελικό χτύπημα, οριοθετώντας το, στο μεγάλο συλλαλητήριο της 5ης Αυγούστου 1936 στην Θεσσαλονίκη.
Ο Μεταξάς όλο αυτό το διάστημα κατέστρωνε το σχέδιό του για την αντιμετώπιση της καταστάσεως. Επίτηδες δεν επενέβει στην «πρόβα τζενεράλε» του Κ.Κ.Ε τον Μάιο στην Θεσσαλονίκη, για να έχει τη δικαιολογία για τις επόμενες κινήσεις του. Πιστός στην στρατιωτική του εμπειρία προέβαινε σε εκτίμηση της καταστάσεως αναλύοντας όλους τους παράγοντες που συνθέτουν το πρόβλημα, αξιολογούσε τις απειλές και κατέστρωνε το σχέδιό του για την αντιμετώπισή τους.
Έτσι στις 4 Αύγουστου 1936, ο Μεταξάς επαναστατεί κατά του εαυτού του, κλείνει τη Βουλή, ενημερώνει τον Βασιλιά που βρισκόταν στην Κέρκυρα στα θερινά ανάκτορα, για την ευθύνη που αναλαμβάνει να λειτουργήσει το κράτος και κηρύσσει δικτατορία.
Απαγορεύει το συλλαλητήριο στην Θεσσαλονίκη του Κ.Κ.Ε. για τις 5 Αυγούστου και κοινοποιεί αυθημερόν τα σχετικά διατάγματα. Το πρώτο διάγγελμα του Μεταξά ως Εθνικού Κυβερνήτου, σκιαγραφεί την κρατούσα κατάσταση και μεταξύ άλλων αναφέρει: «…Από μακρού χρόνου αλλ’ ιδiως κατά τους τελευταίους μήνας, εντατικότατα ο Κομμουνισμός παρασκεύαζε την κοινωνικήν επανάστασιν και τελευταίως επίστευσεν ότι ευρίσκεται στα πρόθυρα αυτής… Επικαλούμαι πλήρη και αμέριστον την συνδρομήν όλων των Ελλήνων, οίτινες αγαπούν την πατρίδα μας υπέρ παν άλλο και θέλουν να βλέπουν αυτήν ισχυράν και ευδαιμονούσα… Προς τούτο ζητώ από πάντας πλήρη πειθαρχίαν προς το κράτος… Οφείλω όμως να δηλώσω επίσης κατηγορηματικώς ότι οιανδήποτε αντίδρασιν κατά του εθνικού τούτου έργου της Ελληνικής αναγεννήσεως είμαι αποφασισμένος να εξουδετερώσω δια του ταχυτέρου τρόπου».
Πράγματι ο Ελληνικός λαός δέχθηκε με ανακούφιση αυτή τη μεταβολή και σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, ο Μεταξάς –σαν έτοιμος από καιρό– από δικτάτορας, έγινε ο αγαπημένος του λαού, έγινε ο άνθρωπος που αναζητούσε απεγνωσμένα η κοινωνία, έγινε ο Αισυμνήτης που κατόρθωσε να διαλύσει τις αντιθέσεις της κοινωνίας και η Ελλάδα αναγεννημένη να οδηγηθεί από τον άξιο κυβερνήτη της στην δόξα του 1940.
Τάσος Συμιγδαλάς
Εκδότης Ήλεκτρον
Επικεφαλής Κ.Υ.Μ.Α Ελληνισμού
Κίνημα Υπέρ Μνήμης Αξιών Ελληνισμού (Κ.Υ.Μ.Α Ελληνισμού)
