Οι Μακεδόνες και οι κάπηλοί τους – Μέρος Β’

Όπως θα δούμε παρακάτω και στο μέλλον η εθνική ταυτότητα των (πραγματικών) Μακεδόνων συμβάδιζε πάντα με την Ελλάδα και τον ελληνικό πολιτισμό. Θα αποφευχθεί η χρήση ελληνικών πηγών (πέραν των θα πρωτογενών), θα δούμε το κατά πόσο οι Σκοπιανοί έχουν σχέση με τους Μακεδόνες ή αν η γλώσσα των Σκοπιανών έχει κάποια σχέση με αυτήν του Μέγα Αλέξανδρου καθώς και κατά πόσο διέφεραν οι Μακεδόνες απ’ τους Έλληνες ή για ποιον λόγο έχουν γίνει τέτοιες παρανοήσεις.

Ο καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, Ρόμπιν Λέιν Φοξ, σε βιβλίο του με τίτλο “Alexander of Macedonia: The World Conquered”, σελ. 12-13, γράφει:

«Ήταν όντως Έλληνες οι Μακεδόνες;

Σήμερα, ακόμα, το ζήτημα αυτό είναι έντονα πολιτικοποιημένο λόγω των διαφορών μεταξύ της Ελλάδας στο βορρά και στα δυτικά της δημοκρατίας στην πρώην περιοχή της Γιουγκοσλαβίας, η οποία διεκδικεί το μακεδονικό όνομα για τον εαυτό της. Βέβαια, οι Μακεδόνες βασιλείς διεκδίκησαν μια αλυσίδα ελληνικής καταγωγής και η εκδοχή που αποδέχτηκαν οι ποιητές από νωρίς ήταν ότι ο θρυλικός ιδρυτικός ήρωας ήταν πράγματι γιος του Έλληνα θεού Δία.

Ο προηγούμενος βασιλιάς, Αλέξανδρος Α’, είχε τη δυνατότητα να αγωνιστεί στους Ελληνικούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Δεν υπάρχει αμφιβολία για το έντονα ελληνικό πολιτιστικό πακέτο, το ελληνικό ύφος και την ελληνική μεγαλοπρέπεια που εντάθηκε στην εποχή των καλλιτεχνών και των ποιητών του Φιλίππου.

Οι Μακεδόνες μιλούσαν μια μακεδονική διάλεκτο, την οποία οι ξένοι, Έλληνες από το νότο, δυσκολεύονταν να κατανοήσουν. Η εντατική μελέτη των ριζών και των παραγώγων των μακεδονικών προσωπικών ονομάτων — για παράδειγμα, των ονομάτων των μηνών — έχει θέσει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η μακεδονική διάλεκτος έμοιαζε πολύ με το είδος της ελληνικής που ομιλείται στα βορειοδυτικά του ελληνικού κόσμου — αυτό που θα υπήρχε στα νοτιοδυτικά των μακεδονικών λόφων. Η μακεδονική διάλεκτος ήταν ελληνική στη ρίζα της αλλά δύσκολο να την καταλάβει ένας Αθηναίος. Είχε σημειωθεί από ξένους, όπως ο ιστορικός Θουκυδίδης, ο οποίος φαινόταν να χωρίζει τους Μακεδόνες από τους Έλληνες.

Αναμφισβήτητα, ο Αλέξανδρος μιλούσε ελληνικά. Γνώριζε τη μακεδονική διάλεκτο. Από τον αυξανόμενο αριθμό επιγραφών που βρέθηκαν σε επιτάφιους οικογενειών και ατόμων στον πεδινό ελληνικό κόσμο φαίνεται ότι είχαν ελληνικά ονόματα και ελληνική προέλευση. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν λίγο πίσω από τις αναπτυγμένες ελληνικές διαλέκτους και τον λόγο και την πολιτική ζωή στο νότο, ακόμη και σε αυτό το στάδιο.

Επίσης, κατά καιρούς θεωρούσαν τους εαυτούς τους, καθώς γίνονταν δυναμικοί ως μια ιδιαίτερη ομάδα – τους Μακεδόνες, σε αντίθεση με τους Έλληνες, πράγμα που δεν σημαίνει, ωστόσο, ότι δεν ήταν Έλληνες.

[…]

Ο νεαρός Αλέξανδρος γεννήθηκε από Ελληνίδα μητέρα και Έλληνα πατέρα, μιλώντας ελληνικά σε μια μακεδονική διάλεκτο σε ένα βασίλειο του οποίου το μέλλον φαινόταν εξαιρετικά αβέβαιο. Αλλά χάρη στην ιδιοφυΐα του πατέρα του, οι στρατοί επαναφορτίστηκαν και η κοινωνία αναδιοργανώθηκε – και οι απομακρυσμένοι γύρω βασιλιάδες είδαν τα συμφέροντά τους να συνδέονται με την ένταξη στην αυλή και την κοινή χρήση των φιλοδοξιών του Φιλίππου.» (1)

Ο επίτιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου του Έξιτερ, Ρίτσαρντ Στόουνμαν στο βιβλίο του με τίτλο “Alexander the Great”, σελ. 11-12, εξηγεί:

«Ήταν οι Μακεδόνες Έλληνες;

Η επιστημονική γνώμη παραμένει διχασμένη ως προς το θέμα, και υπάρχουν ελάχιστα άμεσα στοιχεία για να βασιστούμε. Ενάντια στην ελληνική ταυτότητα των Μακεδόνων είναι η ελληνική προκατάληψη που περιγράφηκε παραπάνω, και αποδεικνύεται καλύτερα από τις επιθετικές ενέργειες του Δημοσθένη εναντίον του Φίλιππου κατά τη διάρκεια των κατακτήσεων του τελευταίου· αλλά ο Δημοσθένης, βλέποντας τον εαυτό του ως υπερασπιστή της αθηναϊκής ελευθερίας, είχε συμφέρον. Το άλλο αποδεικτικό στοιχείο είναι η καταγγελία που έκανε ο Αλέξανδρος κατά του Φιλώτα κατά τη διάρκεια της δίκης του για συνωμοσία: ότι δεν καταδέχτηκε να απευθυνθεί στο δικαστήριο «στα Μακεδονικά», αλλά επέμενε να επιδεικνύεται στα ελληνικά. Και ο Αλέξανδρος τουλάχιστον μία φορά λέγεται ότι απευθύνθηκε στα στρατεύματά του «στα Μακεδονικά».

Όσοι υποστηρίζουν την άποψη ότι οι Μακεδόνες ήταν Έλληνες το θεωρούν ως απόδειξη, όχι για μια ξεχωριστή μακεδονική γλώσσα, αλλά για τη χρήση της διαλέκτου σε ορισμένες περιπτώσεις, συγκρίσιμη με τη χρήση των Σκωτσέζων σε ένα βρετανικό σύνταγμα που αποτελείται κυρίως από Σκωτσέζους.

Υπέρ της ελληνικής ταυτότητας των Μακεδόνων είναι αυτό που γνωρίζουμε για τη γλώσσα τους: τα τοπωνύμια, τα ονόματα των μηνών και τα προσωπικά ονόματα, που είναι ανεξαιρέτως ελληνικά σε ρίζες και μορφή. Αυτό υποδηλώνει ότι δεν χρησιμοποιούσαν απλώς τα ελληνικά ως «lingua franca», αλλά τα μιλούσαν ως ντόπιοι (αν και με τοπική προφορά που μετέτρεψε τον Φίλιππο σε Βίλιππο, για παράδειγμα).

Οι ίδιες οι παραδόσεις των Μακεδόνων υποστηρίζουν πως προέρχονται από έναν Αργέα, γιο του Μακεδόνα, γιο του Δία, και υποστήριξαν ότι μια νέα δυναστεία, οι Τημενίδες, προέρχονταν απ’ τον έκτο αιώνα, από μετανάστες από το Άργος στην Ελλάδα, και ο πρώτος από αυτούς τους βασιλιάδες ήταν ο Περδίκκας. Αυτή η παράδοση έγινε το πιο σημαντικό μέρος της πολιτιστικής ταυτότητας της Μακεδονίας. Έδωσε τη δυνατότητα στον Αλέξανδρο τον Α’ να αγωνιστεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες (κάτι που επιτρεπόταν να κάνουν μόνο οι αληθινοί Έλληνες) και ενσωματώθηκε στην πολιτική του Αρχέλαου που κάλεσε τον Ευριπίδη από την Αθήνα στην αυλή του, όπου ο Ευριπίδης έγραψε όχι μόνο τις Βάκχες αλλά και ένα χαμένο έργο που ονομαζόταν Αρχέλαος. (Ο Σωκράτης προσκλήθηκε επίσης, αλλά αρνήθηκε.)

Σύμφωνα με αυτά, ο Φίλιππος προσέλαβε τον Αριστοτέλη (ο οποίος μέχρι τότε βοηθούσε τον Ερμία του Αταρνέα στην Τρωάδα να κυβερνήσει ως πλατωνικός «φιλόσοφος-βασιλιάς») ως δάσκαλο του γιου του ώστε να μεγαλώσει ο Αλέξανδρος με μια αφοσίωση στον Όμηρο και τον ομηρικό κόσμο που τόσο μνημόνευε κατά την δική του βασιλεία και κοιμόταν κάθε βράδυ με την Ιλιάδα κάτω από το μαξιλάρι του.

Επομένως οι Μακεδόνες, ήταν φυλετικά Έλληνες.» (2)

O Νίκολας Τζ. Λ. Χάμοντ που διατέλεσε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κλερ του Κέιμπριτζ και στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ, στο έργο του “The Macedonian State” σελ.12-13 παραθέτει:

Τι γλώσσα μιλούσαν αυτοί οι Μακεδόνες;

Το ίδιο το όνομα είναι ελληνικό στη ρίζα και στην ετυμολογία. Πιθανότατα σημαίνει «ορεινοί», και είναι συγκρίσιμο με τα ελληνικά φυλετικά ονόματα όπως «Ορέσται» και «Ορείται», που σημαίνει «άνθρωποι βουνών». Μια λεγόμενη παλαιότερη παραλλαγή, το «Μακέται», έχει την ίδια ρίζα, που σημαίνει «υψηλό», όπως στο ελληνικό επίθετο «μακεδνός» ή στο ουσιαστικό «μήκος». Η γενεαλογία των επώνυμων προγόνων (των Μακεδόνων) που κατέγραψε ο Ησίοδος[…] συνδέεται με αυτό της ελληνικής γλώσσας.

Πρώτον, ο Ησίοδος έγραψε πως ο Μακεδόνας ήταν αδελφός του Μάγνη και όπως γνωρίζουμε από επιγραφές, οι Μαγνήτες μιλούσαν την αιολική διάλεκτο της ελληνικής γλώσσας,επομένως, έχουμε έναν λόγο να υποθέσουμε ότι οι Μακεδόνες μιλούσαν την αιολική διάλεκτο. Δεύτερον, ο Ησίοδος έγραψε πως ο Μακεδόνας και ο Μάγνης ήταν πρώτα ξαδέλφια των τριών γιων του Έλληνος – του Δώρου, του Ξούθου και του Αιόλου – που ήταν οι θεμελιωτές τριών διαλέκτων της ελληνικής γλώσσας, δηλαδή της δωρικής, της ιωνικής και της αιολικής. Ο Ησίοδος δεν θα είχε καταγράψει αυτή τη σχέση, εκτός αν πίστευε, πιθανώς κατά τον έβδομο αιώνα, ότι οι Μακεδόνες ήταν ελληνόφωνος λαός.

Τα επόμενα στοιχεία προέρχονται από την Περσία. Στις αρχές του έκτου αιώνα οι Πέρσες περιέγραψαν τους λαούς που πλήρωναν φόρο στην επαρχία που κατείχαν στην Ευρώπη και ένας από αυτούς ήταν οι «yauna takabara», που σήμαινε «Έλληνες που φορούσαν το καπέλο». Υπήρχαν Έλληνες σε ελληνικές πόλεις-κράτη εδώ και εκεί στην επαρχία, αλλά ήταν ποικίλης καταγωγής και δεν διακρίνονταν από ένα κοινό καπέλο. Ωστόσο, οι Μακεδόνες φορούσαν ένα χαρακτηριστικό καπέλο, την καυσία.

Συμπεραίνουμε ότι οι Πέρσες πίστευαν ότι οι Μακεδόνες ήταν ομιλητές της ελληνικής.

Τέλος, στα τέλη του πέμπτου αιώνα ένας Έλληνας ιστορικός, ο Ελλάνικος, επισκέφθηκε τη Μακεδονία και τροποποίησε τη γενεαλογία του Ησίοδου κάνοντας τον Μακεδόνα όχι ξάδελφο, αλλά γιο του Αιόλου, φέρνοντας έτσι τη Μακεδονία και τους απογόνους του σταθερά στον αιολικό κλάδο της ελληνόφωνης οικογένειας.

Ο Ησίοδος, η Περσία και ο Ελλάνικος δεν είχαν κανένα κίνητρο να κάνουν ψευδή δήλωση για τη γλώσσα των Μακεδόνων, οι οποίοι ήταν τότε ένας αφανής και όχι ισχυρός λαός. Οι ανεξάρτητες μαρτυρίες τους πρέπει να γίνουν αποδεκτές ως πειστικές» (3)

Υπενθυμίζεται πως λόγω της πολύ μεγάλης ομοιότητας με τα βουλγαρικά, οι σλαβικές διάλεκτοι στο χώρο των Σκοπίων ταξινομήθηκαν, ως επί το πλείστον, ως βουλγαρικές διάλεκτοι για όσο διάστημα δεν υπήρχε ακόμη γραπτή «μακεδονική γλώσσα», έτσι ώστε τα βουλγαρικά να χρησιμοποιούνται ως συνώνυμα με το “νότιο-ανατολικό σλαβικό” ιδίωμα. Για τους γνωρίζοντες, τα βουλγαρικά και τα “μακεδονικά” συμφωνούν απολύτως στη φωνητική, στην κλίση και στη σύνταξη.

Η φάρσα των «εθνοτικών Μακεδόνων», καθώς και η δημιουργία της σύγχρονης λεγόμενης (πρώην Σοσιαλιστικής) «Δημοκρατίας της Μακεδονίας», με την αυθαίρετη μετονομασία της επαρχίας της Γιουγκοσλαβίας του ποταμού Αξιού (Βαρδάρη) ή αλλιώς Μπανόβινα του Βαρδάρη (Βάρνταρσκα Μπανόβινα) και η παράλογη αναβάθμιση της βουλγαρικής διαλέκτου που μιλούσαν οι κάτοικοί της (οι περισσότεροι είχαν βουλγαρική εθνική συνείδηση ​​πριν) στη λεγόμενη «μακεδονική γλώσσα», προωθήθηκε και επιτεύχθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1940 και τα επόμενα χρόνια από το κομμουνιστικό καθεστώς του Τίτο. Το δικτατορικό καθεστώς είχε «προηγούμενα» όσων αφορά τις πολιτικές και αλυτρωτικές του ενέργειες έναντι της Ελλάδας όπως την βουλγαρική εξέγερση του Ίλιντεν κατά των Οθωμανών, όταν οι Βούλγαροι που ζούσαν στην περιοχή της Μακεδονίας, οι οποίοι ήθελαν επίσης να την προσαρτήσουν σε ένα ευρύτερο βουλγαρικό κράτος, άρχισαν να μιλούν για τους εαυτούς τους σαν ένα ιδιαίτερο είδος Βούλγαρων, δηλαδή «Μακεδόνες». Τότε η στάση της Ελλάδας δεν ήταν «θετική» γιατί προφανώς μια αυτόνομη ή ανεξάρτητη «Μακεδονία» θα ήταν αντίθετη με την ιστορία αλλά και στην πραγματικότητα του πληθυσμού της περιοχής.

Η πρώτη προσπάθεια να χρησιμοποιηθεί το όνομα «Makedonski» ως περιφερειακό όνομα για να περιγράψει τη βουλγαρική διάλεκτο έγινε από τον Βούλγαρο Κρίστε Μισίρκωφ στο βιβλίο του: «Za Makedonckite Raboti» (Για Μακεδονικά Θέματα) 1903, αλλά ποτέ δεν έγινε δημοφιλές. Χρειάστηκαν οι δεξιότητές του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γιουγκοσλαβίας το 1944 (κυρίως των Κρούμε Κεπέσκι και Μπλάζε Κόνεσκι) στην «επανεκπαίδευση» και η επεκτατική του ατζέντα για να αποσπάσει την ιστορική Μακεδονία από την Ελλάδα, για να επικρατήσει ο όρος στη νότια Γιουγκοσλαβία και βόρεια της ιστορικής Μακεδονίας.

Η τότε επαρχία του Βαρδάρη (Βάρνταρσκα Μπανόβινα) «ανεξαρτητοποιήθηκε» εντός της Γιουγκοσλαβίας, μετονομάστηκε σε Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας και σε μια προσπάθεια αποβουλγαρισμού του λαού, τους μετονόμασε σε «Μακεδόνες» και τη βουλγαρική τους διάλεκτο «Μακεδονική». Αμέσως γεννήθηκε ένας νέος «αρχαίος» λαός που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως όπλο για να σφυρηλατήσει ένα μονοπάτι προς το Αιγαίο Πέλαγος προς όφελος της Γιουγκοσλαβίας.

Το νεοϊδρυθέν σλαβικό κράτος βόρεια της ιστορικής Μακεδονίας στη γη που κάποτε ήταν γνωστή ως τα αρχαία βασίλεια της Παιονίας/Δαρδανίας, αποτελείται κυρίως από απογόνους των νότιων σλαβικών και τουρκo-βουλγαρικών φυλών που μετανάστευσαν στην περιοχή περίπου 1.000 χρόνια μετά την απορρόφηση των ιστορικών Μακεδόνων στην υπόλοιπη Ελλάδα. Αυτοί οι άνθρωποι είναι εντελώς άσχετοι, ιστορικά, γεωγραφικά, εθνοτικά, πολιτισμικά και γλωσσικά με τη Μακεδονία και τους Μακεδόνες της ιστορίας.

Επομένως το να ονομάσουμε «λιοντάρι» μια πάπια δεν την κάνει λιοντάρι. Αν μοιάζει, περπατά και κρώζει σαν πάπια, είναι ακόμα πάπια. Η γελοιοποίηση της ιστορίας της περιοχής και των ανθρώπων τόσο της Ελλάδας όσο και των Σλάβων των Σκοπίων για μια επεκτατική πολιτική ατζέντα, είναι ξεκάθαρη. Οδηγηθήκαμε σε αναγνώριση «Σλαβόφωνων» που εξελίχθηκε σε «μειονότητα» και μοιραία προσβλέπει σε απόσπαση εδαφών.

Γιατί εν έτη 2023 γίνεται ανεκτή αυτή η προσβολή και ο εξευτελισμός παγκόσμιας κλίμακας;

Υπάρχει κάποιος να προστατεύσει την ιστορία μας; Υπάρχει κάποιος που δεν διατίθεται να πουλήσει τον πολιτισμό μας; Κάποιος να σταματήσει την ανευθυνότητα των πολιτικών; Εάν υπάρχει ακόμα ανεξάρτητη δικαιοσύνη θα πρέπει να παρέμβει και να πράξει τα δέοντα σχετικά με την αναίσχυντη προδοσία της Ελλάδος και την λειτουργία αυτού του σωματείου-καρκινώματος ώστε να αντιμετωπιστεί πριν να είναι πολύ αργά.

Εις το επανιδείν..

 

Τούντας Δημήτριος

Υπεύθυνος Τύπου Κ.Υ.Μ.Α. Ελληνισμού

Κίνημα Υπέρ Μνήμης Αξιών Ελληνισμού (Κ.Υ.Μ.Α)

 

(1) https://archive.org/details/TrueHistoryOfMacedonia/Alexander%20of%20Macedonia%20-%20The%20World%20Conquered%20%28by%20Robion%20Lane%20Fox%29/page/n11/mode/2up?view=theater
(2) https://archive.org/details/TrueHistoryOfMacedonia/Alexander%20the%20Great%20%28by%20Richard%20Stoneman%29/page/n31/mode/2up?view=theater
(3) https://quotepark.com/quotes/1911879-n-g-l-hammond-all-in-all-the-language-of-the-macedones-was-a-di/