Οι τελευταίες εθνικές εκλογές του Ιουνίου 2023 ανέδειξαν τους «πατέρες» και τις «μητέρες» του Έθνους για να διαφεντέψουν τις τύχες του, για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Έτσι οι εκλεγμένοι βουλευτές έγιναν «Εθνοπατέρες» και «Εθνομητέρες» προσωνύμιο που τους έχει δώσει ο Λαός. Δεν είναι σκωπτικός ο χαρακτηρισμός αυτός, γιατί υποκρύπτει τη μεγάλη υπευθυνότητα που αναλαμβάνουν οι άνδρες και οι γυναίκες όταν γίνονται φυσικοί Γονείς, Πατέρες και Μητέρες. Όπως ο Πατέρας και η Μητέρα είναι υπεύθυνοι για την ανατροφή των παιδιών τους, τουλάχιστον μέχρι την ενηλικίωσή τους, έτσι και οι Εθνοπατέρες και Εθνομητέρες αναλαμβάνουν, με την εκλογή τους, ως αντιπρόσωποι του Έθνους, την ευθύνη της ορθής διακυβέρνησης και προσανατολισμού του Έθνους των Ελλήνων.
Τεράστια η ευθύνη του Πατέρα και της Μάνας για τα παιδιά τους, αλλά ακόμη μεγαλύτερη είναι η ευθύνη των αντιπροσώπων του Έθνους για ολόκληρο το Ελληνικό Έθνος, που εκτείνεται και πέραν των ορίων της ελληνικής γης.
Αυτή είναι η ουσία του αξιώματος του Βουλευτού, να αναλαμβάνει δηλαδή την ευθύνη των ενεργειών του για την καλύτερη και ωφελιμότερη διαχείριση των συμφερόντων του Έθνους. Όπως οι Γονείς, έχουν την ευθύνη των πράξεων των παιδιών τους μέχρι την ενηλικίωσή τους, έτσι και οι Βουλευτές αναλαμβάνουν το καθήκον και την υποχρέωση να ενεργούν πάντοτε προς το καλό και την προστασία των μελών της Κοινωνίας που τους εξέλεξε στο αξίωμα του Βουλευτού. Κάθε απόφαση του Βουλευτού, στη διαχείριση των κοινών, είναι και μια πράξη ευθύνης προσωπικής για το αποτέλεσμα αυτής της απόφασής του, γιατί επηρεάζει τη ζωή και την τύχη όλων των μελών της κοινωνίας. Δηλαδή ο «εθνοπατερισμός» δεν είναι μια ανεύθυνη λειτουργία ενός οργάνου της Πολιτείας, αλλά μια απολύτως υπεύθυνη στάση των Αντιπροσώπων του Έθνους.
Και όμως έχει νομοθετηθεί περιέργως, η ανευθυνότητα των Βουλευτών για πράξεις και ενέργειές τους στην εκτέλεση των καθηκόντων τους!
Είναι ακατανόητο αυτό το γεγονός της ανευθυνότητας των Βουλευτών (Εθνοπατέρων και Εθνομητέρων) τη στιγμή μάλιστα που ασκούν εξουσία, κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους και επηρεάζουν τη ζωή και τις τύχες των ατόμων της κοινωνίας.
Ακόμη και ο τελευταίος εργαζόμενος, ιδιαίτερα όταν ψωμίζεται από το κράτος, από το Δημόσιο, είναι υπεύθυνος για τις πράξεις και ενέργειές του κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του και λογοδοτεί για κάθε πράξη του και για κάθε παράλειψή του.
Μόνον οι Βουλευτές έχουν το προνόμιο της ανευθυνότητας και ακόμη άλλος ένας θεσμός αυτός του Προέδρου της Δημοκρατίας. Αλλά γι’ αυτόν τον θεσμό απολογείται και λογοδοτεί η Κυβέρνηση της Χώρας, η οποία αναλαμβάνει όλες τις ευθύνες για τις πράξεις και τις παραλείψεις του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Επί του τελευταίου αυτού, παρατηρήσαμε μια, κατά τη γνώμη μας, παρατυπία της σημερινής Προέδρου της Δημοκρατίας εξοχωτάτης κυρίας Σακελλαροπούλου κατά τον εορτασμό της ημέρας της Δημοκρατίας, την 24ην Ιουλίου, που προσκαλούνται στο Προεδρικό Μέγαρο οι Αρχηγοί όλων των πολιτικών κομμάτων της Βουλής και πολλοί άλλοι σύμφωνα με το πρωτόκολλο, αλλά δεν προσκλήθηκε ο Αρχηγός του πολιτικού κόμματος «Σπαρτιάτες» το οποίο εξέλεξε στις τελευταίες εκλογές Δώδεκα (12) Βουλευτές που ορκίστηκαν σύμφωνα με τον νόμο και κατέλαβαν δώδεκα έδρες στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Και όμως γι’ αυτή την παρατυπία της Προέδρου της Δημοκρατίας, δεν ακούσαμε καμιά απολογία της κυβέρνησης. Άραγε θα ήταν ίδια η αντίδραση των πολιτικών κομμάτων και της Κυβέρνησης αν η παράλειψη της πρόσκλησης στη γιορτή της Δημοκρατίας αφορούσε σε κάποιο πολιτικό κόμμα της αριστεροφροσύνης, όπως για παράδειγμα στο τελευταίο σε κοινοβουλευτική δύναμη πολιτικό κόμμα Πλεύση Ελευθερίας;
Αλλά φαίνεται πως η Δημοκρατία δεν είναι και τόσο δημοκρατική, γιατί ο Βολταιρικός ορισμός της δεν ισχύει για όλους. Έχει και η Δημοκρατία της επιλογές της και τις αδυναμίες της στην αριστεροφροσύνη, που θεωρεί ως εχθρό της μόνον την δεξιοφροσύνη, παρά το ότι η δημοκρατία οφείλει την ύπαρξή της στη δεξιοφροσύνη διαχρονικά.
Ας επανέλθουμε όμως στον Εθνοπατερισμό, που παρά την ανευθυνότητα των μελών του, ασκεί εξουσία στην κοινωνία. Η άσκηση εξουσίας δεν είναι εύκολο έργο και απαιτεί μεγάλη προσπάθεια όλων των φορέων που εμπλέκονται στην επιτυχή έκβασή της. Οι σοφοί πρόγονοί μας, που δεν άφησαν τίποτε ανεξερεύνητο, συνόψισαν σε πέντε ρήματα την επιτυχή άσκηση εξουσίας. Και αυτά τα πέντε ρήματα είναι τα «προβλέπειν», «προνοείν», «προλαμβάνειν», «διατάσσειν» και «επιβλέπειν» για την εκτέλεση των διαταχθέντων. Τα τρία πρώτα και το τελευταίο είναι έργο και ευθύνη του Επιτελείου του Αρχηγού, του Άρχοντα. Γι’ αυτό και η ικανότητα του Αρχηγού κρίνεται κυρίως από την ικανότητα του Επιτελείου του. Ο Αρχηγός κρατά μόνον το «διατάσσειν» που είναι το συμπέρασμα του έργου του Επιτελείου του και είναι αποκλειστικό του δικαίωμα και προνόμιο.
Ο Εθνοπατερισμός δεν είναι επάγγελμα που διδάσκεται σε κάποιες πανεπιστημιακές Σχολές. Δεν είναι ούτε λειτούργημα, γιατί η κατάληψη της εξουσίας δεν είναι λατρευτικό σύμβολο, αλλά το γέρας και το αποτέλεσμα μακρόχρονης προπαρασκευής και προετοιμασίας.
Ο Αρχηγός και το Επιτελείο του κάθε πολιτικού κόμματος, που στοχεύει στην κατάληψη της εξουσίας, οφείλουν να είναι πρωτίστως οραματιστές, να προβλέπουν τα μελλούμενα για να τα προλαμβάνουν.
Αν δεν έχουν το χάρισμα της πρόβλεψης, τα οποίο καλλιεργείται με τη μελέτη και την εκτίμηση των ιστορικών δεδομένων, αν δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν το ρομαντισμό τους για να οραματιστούν τα μέλλοντα να συμβούν γεγονότα, θα παραμένουν απλοί διαχειριστές των γεγονότων που συμβαίνουν και συνήθως θα καταποντίζονται στο τέλμα της ανυπαρξίας και της μετριότητάς τους.
Ο «Εθνοπατερισμός» είναι όραμα των ικανών, είναι πίστη στην προσφορά και όχι στην απολαβή.
Το βουλευτιλίκι και το υπουργιλίκι δεν είναι επαγγέλματα βιοποριστικά, ή μέσα για την ικανοποίηση προσωπικών επιθυμιών για άσκηση εξουσίας.
Είναι υπευθυνότητα και προσφορά στο κοινωνικό σύνολο. Αν δεν ωφελούν την κοινωνία και τον Λαό θα αποτελούν ένα επιπλέον «άχθος αρούρης», ένα περιττό βάρος της γης, που όλοι θα ήθελαν να μην υπήρχε.
Τάσος Συμιγδαλάς
Εκδότης Ήλεκτρον
Επικεφαλής Κ.Υ.Μ.Α Ελληνισμού
Κίνημα Υπέρ Μνήμης Αξιών Ελληνισμού (Κ.Υ.Μ.Α Ελληνισμού)
