Πρόσφατα ο νέος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών (ΗΠΑ), Τζο Μπάιντεν, ανακοίνωσε την υπό των ΗΠΑ αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων, που πραγματοποιήθηκε από τους Τούρκους τον περασμένο αιώνα. Όμως οι ΗΠΑ ουδέν έπραξαν για την αντίστοιχη αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων από τους Τούρκους, που συντελέστηκε κατά το ίδιο χρονικό διάστημα του περασμένου αιώνα, ταυτόχρονα μάλιστα με τη γενοκτονία των Αρμενίων.
Ο όρος ”Γενοκτονία” σημαίνει τη μεθοδική εξολόθρευση, ολική ή μερική, μιας εθνικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας, όχι για κάτι που έκανε, αλλά γι΄ αυτό που είναι. Η συστηματικά επιδιωκόμενη εξόντωση των Ελλήνων του Πόντου από τους Τούρκους
εντάθηκε κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1915, με εντολή του Κεντρικού Κομιτάτου των Νεοτούρκων ”Ένωση και Πρόοδος” της Κωνσταντινουπόλεως.
Το σχέδιο που συνέταξαν οι Τούρκοι στρατηγοί Εμβέρ και Ταλαάτ του Κεντρικού Κομιτάτου, προέβλεπε άμεση εξόντωση μόνο των ανδρών που κατοικούν στις πόλεις, ηλικίας 16-60 ετών και εξορίας όλων των ανδρών και γυναικοπαίδων στα ενδότερα της Ανατολής με πρόγραμμα σφαγής και εξόντωσης.
Οι Νεότουρκοι διδάχθηκαν από τους Γερμανούς συμβούλους τους τότε, ότι μόνο με την εξαφάνιση των Ελλήνων και των Αρμενίων θα μπορούσαν να κάνουν πατρίδα τους τη Μικρά Ασία.
Προ του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου (1914-1918), οι Έλληνες του Πόντου ήταν 700.000 άτομα. Μέχρι δε το τέλος του 1923, μετά τη Συνθήκη της Λωζάνης και την ανταλλαγή των πληθυσμών, είχαν εξοντωθεί 350.000 άτομα, με σφαγές, πυρπολήσεις οικιών και καταστροφές περιουσιών αλλά και με ομαδικές εκτοπίσεις στο εσωτερικό της Τουρκίας, τις ονομασθείσες "λευκές πορείες". Στο καταχείμωνο, οι Τούρκοι συνελάμβαναν ομάδες ατόμων τους γύμνωναν και τους οδηγούσαν πάνω στα χιόνια και σχεδόν όλοι πέθαιναν
από το κρύο, αν δεν σφάζονταν.
Ο Μητροπολίτης Τραπεζούντος Χρύσανθος, μάταια προσπαθούσε να περιορίσει τους διωγμούς του ελληνικού Πόντου.
Στις αρχές του 1919 μια Επιτροπή του Οικουμενικού Πατριαρχείου που είχε συσταθεί για την ευόδωση των πόθων του αλύτρωτου Ελληνισμού, κάλεσε στο Παρίσι τον Μητροπολίτη Χρύσανθο, που έλαβε μέρος στις εργασίες της. Ο Χρύσανθος μετέβη στην Τιφλίδα της
Γεωργίας, στο Εριβάν της Αρμενίας και στις 10-16 Ιανουαρίου 1920 συμφώνησε με την Αρμενία για τη δημιουργία Ποντιοαρμενικής Ομοσπονδίας.
Αυτή τη συμφωνία την ακολούθησε και στρατιωτική συμφωνία κατά την οποία ελληνικά στρατεύματα αποβιβαζόμενα στην Τραπεζούντα, θα προχωρούσαν μέχρι Ερζιντζάν και Ερεζερούμ (Θεοδοσιουπόλεως), για να προστατεύσουν τους εκεί πληθυσμούς. Όμως όλα αυτά τα ματαίωσε η στάση των Μεγάλων Συμμάχων Δυνάμεων που ενδιαφερόντουσαν για τα δικά τους συμφέροντα. Στον Πόντο βρισκόντουσαν δικά τους στρατεύματα, τα οποία αποσύρθηκαν από Μερζιρούν και Σαμψούντα και εξεδήλωσαν αμέσως φιλία προς τον Μουσταφά Κεμάλ και τους Νεοτούρκους!
Η μοίρα και των δύο λαών, Ελλήνων του Πόντου και Αρμενίων, ήταν κοινή, όσον αφορά στη συμπεριφορά των Τούρκων απέναντί τους και η διαφορετική συμπεριφορά των ΗΠΑ στην αναγνώριση μόνο της μιας γενοκτονίας εκ των δύο κοινών ταυτοχρόνων γενοκτονιών Ελλήνων και Αρμενίων, δημιουργεί ερωτηματικά. Και των Αρμενίων και των Ελλήνων του Πόντου είναι γενοκτονίες, που διαφέρουν ως προς τον αριθμό των αφανισθέντων. Οι Αρμένιοι ήταν περισσότεροι σε αριθμό, αλλά ο ορισμός "γενοκτονία" δεν ορίζει αριθμό, δηλαδή το 1.000.000 θεωρείται γενοκτονία ενώ οι 353.000 δεν θεωρούνται;
Για τον λόγο αυτό πρέπει οι ΗΠΑ να αναγνωρίσουν ως γενοκτονία και τους αφανισθέντες Ποντίους, όπως ακριβώς τους αφανισθέντες Αρμενίους. Η Βουλή των Ελλήνων, τον Φεβρουάριο του 1994, ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Ο Μουσταφά Κεμάλ στις 13 Αυγούστου του 1923, όταν είχε ολοκληρωθεί ο αφανισμός του
ελληνικού στοιχείου από τον Πόντο, με την ανταλλαγή των πληθυσμών σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λωζάνης, ανέκραξε: ”Επιτέλους τους ξεριζώσαμε”.
Μήπως όμως πρέπει να εξετάσουμε και κάποια άλλα στοιχεία που υπεισέρχονται στη διαφοροποίηση της απόφασης των ΗΠΑ για την αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων;
Bλέπουμε στη φωτογραφία αυτή, ότι τον Φεβρουάριο του 2006, το Ελληνικό Υπουργείο της Παιδείας, υποδεχόταν την Επιτροπή εμπειρογνωμόνων Τούρκων για τον έλεγχο των σχολικών βιβλίων ιστορίας! Γιατί; Και από τότε άλλαξε η ελληνική ιστορία που διδάσκονταν τα Ελληνόπουλα στο Δημοτικό, το Γυμνάσιο και το Λύκειο και ακούσαμε από υπεύθυνα χείλη Ελλήνων (;) (θυμηθείτε την Ρεπούση), ότι ”οι Έλληνες συνωστιζόντουσαν στην προκυμαία της Σμύρνης για να μπουν στα πλοία” και ”οι Τούρκοι που εφιλοξενούντο στην Τρίπολη υπέστησαν βάναυση συμπεριφορά από τον Κολοκοτρώνη”!(καθηγητής Βερέμης). Έκαναν κάτι ανάλογο οι Αρμένιοι; Όχι βέβαια. Όταν υπεύθυνος Υπουργός Παιδείας (κ. Φίλης), ονομάζει την υπό της Ελληνικής Βουλής από το 1994 αναγνωρισθείσα γενοκτονία, εθνοκάθαρση, πώς θέλουμε οι ξένοι να αναγνωρίσουν την Ποντιακή γενοκτονία; Όταν οι καταστροφές στην Κωνσταντινούπολη της 6ης Σεπτεμβρίου 1955, που θύμισαν δεύτερη Άλωση, χωρίς ουσιαστική προβολή και καταγγελία πώς περιμένουμε να μας συμπεριφερθούν οι ξένοι;
Όταν το αμερικάνικο λόμπι των Αρμενίων αποτελεί ενιαία δύναμη ισχυρή και απαιτεί από θέσεως ισχύος την προώθηση των θέσεών του, ενώ το ελληνικό λόμπι της Αμερικής είναι διαιρεμένο στη διεκδίκηση εθνικών θέσεων, ποιον θα υπολογίσουν περισσότεροι οι ξένοι
και κυρίως οι Αμερικάνοι;
Εμείς οι Έλληνες συνεχώς είμαστε διαιρεμένοι και ο ένας κατηγορεί και διαβάλλει τον άλλο, ή ακόμα και τον προδίδει. Φαίνεται ότι το γονίδιο του Εφιάλτη δεν χάθηκε, γιατί η χώρα μας συνεχίζει να γεννά Εφιάλτες.
Ας συνέλθουμε επιτέλους οι Έλληνες, οπουδήποτε και αν βρισκόμαστε, για να βροντοφωνάξουμε: Έλληνες, η Ελλάδα μας ενώνει, δεν μας χωρίζει τίποτε, γιατί όταν αυτό επιτεύχθηκε, το άστρο της Ελλάδος μεσουράνησε στο παγκόσμιο στερέωμα.
Πηγή : Τάσος Συμιγδαλάς Εκδόσεις Ήλεκτρον
