Με αφορμή τον θάνατο του τέως Βασιλιά Κωνσταντίνου Β’, ξαναφάνηκε στο προσκήνιο η ηγεμονία της αριστεροφροσύνης, που ηγεμονεύει στον τόπο μας εδώ και πάνω από μια πεντηκονταετία, για να καθορίσει τον τρόπο ταφής του. Απέτρεψε την κυβέρνηση της κεντροδεξιάς να ακολουθήσει το προβλεπόμενο τελετουργικό που ισχύει για τέως αρχηγούς κρατών και έκανε μόνο την παραχώρηση να επιτρέψει να ταφεί στο κοιμητήριο των προγόνων του στο Τατόι, που αν μπορούσε και αυτό ακόμη θα το απαγόρευε.
Ακούσαμε τον εκπρόσωπο του ΚΚΕ κ. Παφίλη να λέει από τηλεοράσεως, ότι η βασιλεία στην Ελλάδα είναι συνδεδεμένη με μεγάλα εγκλήματα κατά της Χώρας και του λαού της, που δεν δικαιούται καμιάς τιμής. Πράγματι, το μεγαλύτερο «έγκλημα» της Βασιλείας στην Ελλάδα ήταν ότι δεν επέτρεψε στον κομμουνισμό και το ΚΚΕ να καταλάβει την εξουσία δια των όπλων, όπως το επιχείρησε σε τρεις απανωτούς γύρους και κατά την ιταλογερμανοβουλγαρική κατοχή (1941-44) και μετά την αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής, (1944 Δεκεμβριανά με τη λαοκρατία των 33 ημερών και με τον τρίτο και καθοριστικό γύρο 1046-1949). Αυτά ήταν τα μεγάλα «εγκλήματα» της Βασιλείας και δικαιολογημένα ο κ. Παφίλης εκφράστηκε όπως εκφράστηκε κατά της Βασιλείας.
Ακόμη και η κ. Αποστολάκη του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ φώναζε συνεχώς από την τηλεόραση ότι του τέως Βασιλιά Κωνσταντίνου Β’ του είχε αφαιρέσει την ιθαγένεια ο Ανδρέας Παπανδρέου και έτσι δεν δικαιούται καμιάς ταφικής τιμής. Λες και την ιθαγένεια του την είχε δώσει ο Ανδρέας Παπανδρέου ή κάποιος άλλος στην Ελλάδα και δεν την είχε από τους γονείς του και τους προγόνους του. Δεν την είχε κατοχυρώσει ως χρυσός Ολυμπιονίκης στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1960. Αλλά ήταν λάθος του τέως Βασιλιά Κωνσταντίνου τότε, που απαιτούσε η παπανδρεϊκή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να πάρει ένα «επώνυμο», ο Κωνσταντίνος, για να του χορηγηθεί ελληνικό διαβατήριο, να έπαιρνε το κληρονομικό του επώνυμο «Παλαιολόγος» από την καταγωγή του προπάππου του Γεωργίου Α’ του «Χριστιανού» που ήταν απόγονος των Παλαιολόγων. Έτσι θα ήταν σήμερα ο Κωνσταντίνος ΧΙΙΙ Παλαιολόγος και καμιά αριστεροφροσύνη, δεν θα είχε δικαίωμα να υπαγορεύσει σε όποιο ελληνική κυβέρνηση και να επιβάλει τις δικές της θέσεις για τις δικαιούμενες ταφικές τιμές στον τέως Βασιλιά Κωνσταντίνο.
Ο παππούς του θανόντος τέως Βασιλέα Κωνσταντίνου, Κωνσταντίνος Γενικός Αρχηγός του Ελληνικού Στρατού κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους, υπέγραφε τα τηλεγραφήματά του προς τον Διοικητήν του βουλγαρικού στρατού ως «Κωνσταντίνος, Διάδοχος, Δουξ της Σπάρτης» δηλώνοντας έτσι την ελληνική καταγωγή του.
Θυμόμαστε όμως λίγο παλαιότερα, τις τιμές που απέδωσε το Ελληνικό κράτος με κυβέρνηση πάλι της Νέας Δημοκρατίας, στον αποθανόντα Γενικό Γραμματέα του ΚΚΕ Χαρίλαο Φλωράκη, που ετάφει και με δημόσια δαπάνη και κηρύχθηκε τριήμερο εθνικό πένθος και οι σημαίες κυμάτιζαν μεσίστιες και όλα αυτά «για τις προσφερθείσες υπηρεσίες του θανόντος Χαρίλαου Φλωράκη στο Έθνος και την Πατρίδα»! Δεν μας είπαν όμως ποτέ, ποιες ήταν αυτές οι υπηρεσίες. Και δεν είπαν γιατί δεν υπήρξαν ποτέ εθνικές υπηρεσίες, παρά μόνον εχθρικές πράξεις του θανόντος και κατά της πατρίδος και κατά των Ελλήνων.
Θα αρκούσε και μόνον η κορυφαία πράξη του Κωνσταντίνου στις 13 Δεκεμβρίου 1967, με το κίνημα της Χούντας, να τον αναδείξει ως τον κορυφαίο «Αντιστασιακό» κατά της Χούντας και των Συνταγματαρχών και να τύχει όλων των τιμών που έτυχαν ασήμαντοι αντιστασιακοί χωρίς κάποια εθνική πράξη ή αντίσταση. Όμως επειδή δεν ανήκε στην αριστεροφροσύνη δεν έπρεπε να τύχει ταφικών τιμών, ενώ ο Φλωράκης χωρίς καμιά περγαμηνή εθνικής πράξης, αλλ’ αντιθέτως με πληθώρα πράξεων αντεθνικών και ανθελληνικών τιμήθηκε ως εθνικός ήρωας.
Έτσι κατάντησε η κοινωνία μας, ή μάλλον έτσι την κατάντησαν οι πολιτικοί μας εξουσιαστές από τη μεταπολίτευση και έπειτα, χαϊδεύοντας και υμνολογώντας την αριστεροφροσύνη, για να μην επιχειρήσει και τέταρτο πολεμικό γύρο κατά της Ελλάδος και των Ελλήνων. Αλλά δεν χρειάστηκε τέταρτος πολεμικός γύρος, αφού κατάφερε να ηγεμονεύει στον κομματικό κοινοβουλευτισμό και όλοι να χορεύουν στο σκοπό που χαράσσει η αριστεροφροσύνη. Και μάλιστα αυτή η μεταλλαγμένη μπολσεβίκικη αριστεροφροσύνη κατάφερε να καταλάβει την εξουσία για τεσσεράμησι χρόνια, χάρις στον κομματικό κοινοβουλευτισμό και τώρα διεκδικεί και πάλι την εξουσία για να ολοκληρώσει το έργο της που άφησε μισοτελειωμένο. Δεν αρκεί μόνο το ξεπούλημα της «Μακεδονίας» στους Νοτιοσλάβους. Μένουν κι άλλα ακόμη για διαπραγμάτευση και παραχώρηση! Πιστεύουμε όμως πως ο Θεός της Ελλάδος, που πάντοτε προστατεύει την Ελλάδα, δεν θα επιτρέψει κάποιο καινούργιο ανοσιούργημα. Θα φωτίσει τους Έλληνες να καταλάβουν τις υποχρεώσεις τους απέναντι στο Έθνος και την Πατρίδα και να επιλέξουν, στις επερχόμενες εκλογές, τους θεματοφύλακες εκείνους που είναι ικανοί να προστατεύσουν αποτελεσματικά τα ιερά και τα όσια της φυλής των Ελλήνων και να εξασφαλίσουν την ακεραιότητα της Πατρίδος μας, ώστε να μην την παραδώσουν μικρότερη από όση την παρέλαβαν στις επερχόμενες γενιές, αλλά μεγαλύτερη, δυνατότερη και ενδοξότερη.
Τάσος Συμιγδαλάς
Εκδότης Ήλεκτρον
Επικεφαλής Κ.Υ.Μ.Α Ελληνισμού
Κίνημα Υπέρ Μνήμης Αξιών Ελληνισμού (Κ.Υ.Μ.Α)
