Πολλές φορές στην πλούσια Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, πολλά ιστορικά γεγονότα διανθίζονται από αριθμούς που ουσιαστικά δεν παίζουν κανένα ρόλο στην εξέλιξή τους.
Αυτό αν το παρατηρήσει κανείς, δεν συμβαίνει πάντα. Υπάρχει ένας αριθμός που αποτελεί τον σημείο κατατεθέν, σε ότι φανερώνει αυταπάρνηση, φιλοπατρία, γενναιότητα και θυσία.
Είναι ο αριθμός 300.
Μετά 116 χρόνια από την Μάχη στο Μανιάκι πάμε στο Οχυρό Ιστίμπεη, που απέχει 16 χιλιόμετρα από το Ν.Πετρίτσι και βρίσκεται στο ύψωμα Κερκίνη (Μπέλλες). Απέχει περίπου 250 μέτρα από τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, και βρίσκεται σε υψόμετρο 1.339 μέτρων.
Το Οχυρό αποτελούσε τµήµα του συγκροτήµατος των Οχυρών της Γραμμής Μεταξά κι είχε ως αποστολή την απαγόρευση της πρόσβασης μέσω της οδού από Πετρίτσι προς Ν.Πετρίτσι, σε συνδυασμό με τα οχυρά Άσπρη Πέτρα και Στήριγμα.
Διοικητής ήταν ο Ταγματάρχης ΠΖ Ξανθός Πικουλάκης και διέθετε 10 αξιωματικούς και 300 στρατιώτες μέσα στο Οχυρό.
Στις 05:15 της 6ης Απριλίου 1941, τα γερµανικά στρατεύµατα που βρίσκονταν στη Βουλγαρία, εισέβαλαν στην Ελλάδα και ανάμεσα στα άλλα χτύπησαν και το Οχυρό.
Ο Πικουλάκης, ψύχραιμος μέσα στο οχυρό, δίνει διαταγές για αντίσταση μέχρις εσχάτων, στους δέκα αξιωματικούς του, οι οποίοι την μεταφέρουν στους οπλίτες που παίρνουν θέσεις μάχης στα πολυβολεία τους.
Στις 06:00 ώρα, πολυάριθµοι σχηματισμοί αεροπλάνων «Στούκας» (καθέτου εφορμήσεως), άρχισαν να σφυροκοπούν την επιφάνεια του οχυρού. Με αυτόν τον τρόπο κατέστρεψαν το µοναδικό αντιαεροπορικό πολυβολείο, που µέχρι τη στιγμή εκείνη είχε καταφέρει να καταρρίψει 4 εχθρικά αεροπλάνα.
Στις 07:00 ώρα, αφού σταµάτησε ο βοµβαρδισµός, ο εχθρός άρχισε να επιτίθεται µε πυκνά κύµατα πεζικού. Σφοδρές μάχες διεξάγονται γύρω από το οχυρό και ολόκληρα εχθρικά τµήµατα αποδεκατίζονται.
Οι υπερασπιστές του, έξω από αυτό δεν αφήνουν τους Γερμανούς να πλησιάσουν, μιας και η αντιαρματική σειρά από τα «Δόντια του Δράκοντα» (τα αντιαρματικά τσιμεντένια κωλύματα), είχαν καθηλώσει σε απόσταση τα γερμανικά άρματα «Πάντσερ».
Δυστυχώς όμως ο συνεχής βομβαρδισμός από την αεροπορία ανάγκασε τους υπερασπιστές να μπουν εντός του οχυρού και να βάλλουν πλέον μόνο από τα φατνώματά του.
Περί και τις 08:00 ώρα ο εχθρός κατόρθωσε να πλησιάσει, να θέσει πόδα επί της επιφανείας του οχυρού. Για να εκτονωθεί η πίεση επί των αµυνοµένων, διετάχθη από τον Πικουλάκη αντεπίθεση το μεσημέρι, η οποία όμως τελικά απέτυχε λόγω της τεράστιας υπεροχής του εχθρού σε πυροβολικό και αεροπορία.
Κατά τις πρώτες νυκτερινές ώρες, οι Γερµανοί, εισέρχονται στο εσωτερικό του οχυρού, αλλά µετά από σκληρές μάχες μέσα στις δαιδαλώδεις στοές του, τελικά απωθούνται.
Το πρωί της 7ης Απριλίου, βρήκε το Οχυρό να συνεχίζει το σκληρό και επικό αγώνα του. Όλα τα επιφανειακά έργα του έχουν καταστραφεί.
Τότε πλέον η δύναμη του πυρός έδωσε την θέση της στον χημικό πόλεμο.
Την προηγουμένη, οι Γερµανοί είχαν καταφέρει να φράξουν τα φατνώµατα των πολυβολείων και των υπολοίπων έργων, αφού πλησίασαν με την βοήθεια φλογοβόλων που έστελναν τις πύρινες γλώσσες τους μέσα σε αυτά. Έτσι κατάφεραν να πλησιάσουν και ανέβηκαν στον βράχο μέσα στον οποίο ήταν σκαμμένο το οχυρό.
Εκεί με προσοχή βρήκαν μία προς μία τις εξόδους των αεραγωγών του και άρχισαν να διοχετεύουν αποπνικτικά αέρια και να κατορθώνουν να δηµιουργήσουν ανυπόφορη κατάσταση, μέχρι ασφυξίας για τους υπερασπιστές του. Οι άνδρες μέσα στο οχυρό δεν μπορούσαν πλέον να αναπνεύσουν και προ της απειλής του θανάτου από ασφυξία, ο ∆ιοικητής του Οχυρού περί την 16:00 ώρα, διέταξε την παράδοσή του.
Αξιωματικοί και οπλίτες κατάκοποι, λυπημένοι, εξαντλημένοι από το διήμερο αγώνα, αλλά υπερήφανοι γιατί έκαναν το καθήκον τους στο ακέραιο, συλλαμβάνονται και οδηγούνται αιχμάλωτοι στο βουλγαρικό έδαφος, όπου παρέμειναν κάτω από άθλιες συνθήκες που δημιούργησε για αυτούς ο βουλγαρικός στρατός (δεν ξεχνούσαν οι Βούλγαροι την ήττα τους στο Β’ Βαλκανικό Πόλεμο) μέχρι που υπεγράφη το Πρωτόκολλο Συνθηκολόγησης την 9η Απριλίου 1941, οπότε οδηγήθηκαν στη μεθόριο και αφέθηκαν ελεύθεροι.
Οι απώλειες της φρουράς του Οχυρού ανήλθαν σε 25 νεκρούς και 70 τραυματίες, ενώ των Γερμανών ήταν πάνω από 800 νεκροί και τραυματίες.
Οι Γερμανοί μίλησαν για τον ηρωισµό και τη γενναιότητα των 300 υπερασπιστών του Οχυρού Ιστίμπεη. Εάν δεν διέθεταν συντριπτική υπεροχή σε αεροπλάνα, άρµατα, πυροβόλα και βιοχημικά όπλα, η πτώση του Οχυρού θα ήταν αδύνατη.
Κωνσταντίνος Α. Δημητριάδης
Ιστορικός Μελετητής – Συγγραφέας – Δημοσιογράφος
