Πριν συνεχίσουμε στο άρθρο αξίζει να αναφέρουμε πως στις 29 Δεκεμβρίου 2022 η εισαγγελέας Πρωτοδικών Φλώρινας, Αναστασία Καλαϊτζή, άσκησε ανακοπή κατά της απόφασης του Ειρηνοδικείου Φλώρινας σχετικά με το σωματείο «Κέντρο Μακεδονικής Γλώσσας στην Ελλάδα» και η δικάσιμος ορίστηκε για τις 2 Φεβρουαρίου του 2023.
Η κ. Καλαϊτζή διευκρίνισε πως : «Ο προσδιορισμός της γλώσσας “μακεδονική”, που αναφέρεται στη συμφωνία των Πρεσπών, μόνο περιγραφική ομοιότητα ενέχει με τη γεωγραφική περιφέρεια της Μακεδονίας, που αποτελεί ενιαίο και αναπόσπαστο τμήμα της Ελληνικής Δημοκρατίας και δεν συνδέεται με κανέναν τρόπο με αυτήν, ως σλαβικό γλωσσικό ιδίωμα, το οποίο, κατά κάποιους, ομιλούνταν στα γεωγραφικά όρια της Μακεδονικής Περιφέρειας της Ελληνικής Δημοκρατίας (…) Αφού στην Ελλάδα δεν υπάρχουν “Μακεδόνες” πολίτες, που ομιλούν αυτή τη γλώσσα, αλλά Eλληνες πολίτες, που ομιλούν την ελληνική γλώσσα, είναι πρόδηλο ότι οι ως άνω σκοποί του αναγνωρισθέντος σωματείου δεν είναι διόλου σαφείς, καθώς το καταστατικό του είναι αντικειμενικά πρόσφορο να δημιουργήσει παραπλανητική εικόνα και την εντύπωση ότι το αναγνωρισθέν σωματείο ενδεχομένως να επιδιώκει την προώθηση άλλου γλωσσικού ιδιώματος υπό τον τίτλο μακεδονική γλώσσα, μη υπαρκτού στην Ελλάδα…»
Μας χαροποιεί το γεγονός πως υπάρχουν ακόμα δικαστικοί που προστατεύουν, όσο γίνεται, τον ελληνικό πολιτισμό και αποτρέπουν προσπάθειες δημιουργίας μειονοτήτων και παραπλανητικών «εικόνων» που σε βάθος χρόνου θα μπορούσαν να εργαλειοποιηθούν εις βάρος της Ελλάδας.
Πίσω στη συνέχεια του άρθρου…
Από τις απαρχές του, περί τον 8ο αιώνα π.Χ., και κατά την ανέλιξή του, το αρχαίο βασίλειο της Μακεδονίας ήταν σαφώς μια πολιτική οντότητα που ανήκε σε αυτόχθονες πληθυσμούς της Ελλάδας αφού όλα τα αρχαιολογικά και επιγραφικά στοιχεία καθώς και τα γραπτά των αρχαίων ιστορικών (Ελλήνων ή Λατίνων) δείχνουν ότι όχι μόνο η «ελίτ», αλλά και οι «απλοί» άνθρωποι μιλούσαν και έγραφαν ελληνικά. Επίσης είναι ευρέως γνωστό πως ακολουθούσαν την αρχαία ελληνική θρησκεία και τα έθιμα, αποτελώντας έτσι μέρος του ελληνικού πολιτισμού.
Δεν ήταν «ελληνοποιημένοι», όπως ισχυρίζονται κάποιοι, γιατί δεν υπάρχει αξιόπιστη απόδειξη ότι μιλούσαν άλλη δική τους γλώσσα, διαφορετική από την ελληνική ή μια διάλεκτό της. Το αρχαίο βασίλειο της Μακεδονίας είχε τα σύνορά του σχεδόν εξ ολοκλήρου εντός της επικράτειας της σημερινής Ελλάδας. Όσοι Έλληνες ζούσαν νότια του μακεδονικού βασιλείου ήταν πολιτικά οργανωμένοι σε ανεξάρτητες πόλεις-κράτη, όπως η Αθήνα ή η Σπάρτη. Αφού επικράτησε στις νότιες ελληνικές πόλεις-κράτη (πολιτικοί πόλεμοι μεταξύ ανθρώπων του ίδιου πληθυσμού), ενώ επέκτεινε το βασίλειό του και το μετέτρεψε σε αυτοκρατορία (4ος αιώνας π.Χ.), ο Μέγας Αλέξανδρος διέδωσε τον ελληνικό πολιτισμό και κατέκτησε μεγάλα εδάφη μέχρι την Ινδία.
Παρακάτω διαβάζουμε αποσπάσματα από τις Ιστορίες του Ηροδότου:
Γράφοντας για τον βασιλιά των Λύδων, Κροίσο: «[1.56.2] Και ψάχνοντας έβρισκε πως ξεχώριζαν οι Λακεδαιμόνιοι και οι Αθηναίοι, οι πρώτοι ανάμεσα στους Δωριείς, οι δεύτεροι ανάμεσα στους Ίωνες. Γιατί αυτά τα έθνη ήσαν τα πιο γνωστά, όντας τα παλιά χρόνια το τελευταίο πελασγικό, το πρώτο ελληνικό. Οι Αθηναίοι ποτέ ώς τώρα δεν ξεσηκώθηκαν από τον τόπο τους, ενώ οι άλλοι ήσαν πολυπλάνητοι. [1.56.3] Γιατί όσο βασίλευε ο Δευκαλίων, κατοικούσαν τη Φθιώτιδα, στα χρόνια πάλι του Δώρου, γιου του Έλληνος, τη χώρα στις πλαγιές της Όσσας και του Ολύμπου που τη λεν Ιστιαιώτιδα. Κι αφότου και από την Ιστιαιώτιδα τους ξεσήκωσαν οι Καδμείοι, κατοικούσαν στην Πίνδο με το όνομα έθνος Μακεδνόν. Από εκεί πάλι άλλαξαν τόπο και πήγαν στη Δρυοπίδα και από τη Δρυοπίδα έφτασαν πια εκεί που είναι, δηλαδή στην Πελοπόννησο, και ονομάστηκαν έθνος Δωρικό.» (1)
Γράφοντας για την «φιλοξενία» που παρέσχε στους Πέρσες ο Αλέξανδρος Α’, γιός του Αμύντα ώντας αντιβασιλέας των Μακεδόνων: «[5.20.1] Και μόλις ο Αμύντας μ᾽ αυτή την παράκληση αποσύρθηκε, ο Αλέξανδρος λέει στους Πέρσες: «Ξένοι μου, δεν υπάρχει για σας κανένα πρόβλημα μ᾽ αυτές τις γυναίκες· θέλετε να σμίξετε με όλες τους, θέλετε να σμίξετε μ᾽ όσες σας αρέσει, [5.20.2] εσείς να μας το πείτε· τώρα όμως, γιατί πλησιάζει πια η ώρα για το κρεβάτι και βλέπω πως από κρασί δεν πρέπει να ᾽χετε παράπονο, τούτες τις γυναίκες, αν δεν έχετε αντίρρηση, αφήστε τις να παν να λουστούν, και θα σας έρθουν πίσω λουσμένες». [5.20.3] Αυτά είπε, κι οι Πέρσες τα καλοδέχτηκαν· κι ύστερα, μόλις οι γυναίκες βγήκαν, τις έστειλε πίσω, στις κάμαρες των γυναικών, ενώ ο ίδιος ο Αλέξανδρος πήρε αμούστακα παλικάρια, πόσες ήταν οι γυναίκες, τόσα· τους έντυσε με τα ρούχα των γυναικών, τους έδωσε κοντομάχαιρα και τους πέρασε μέσα, και περνώντας τους έλεγε στους Πέρσες τα εξής: [5.20.4] «Πέρσες, μη πείτε πως η φιλοξενία που σας προσφέρουμε δεν είναι μια πανδαισία με τα όλα της· γιατί όλα τα πάντα, όσα είχαμε, και κοντά σ᾽ αυτά όσα μπορέσαμε να σας προσφέρουμε έκτακτα, όλα είναι στη διάθεσή σας, και προπάντων το μεγαλύτερο απ᾽ όλα, ετούτο: τις μητέρες και τις αδερφές μας σας τις χαρίζουμε μ᾽ όλη μας την καρδιά, για να ξέρετε πως έχετε από μας όλες τις τιμές που σας αξίζουν· ακόμη, στο βασιλιά που σας έστειλε κάντε γνωστό πως ένας Έλληνας, ο αντιβασιλιάς των Μακεδόνων, σας καλοέστρωσε και το τραπέζι και το κρεβάτι». [5.20.5] Ο Αλέξανδρος ύστερ᾽ απ᾽ αυτά τα λόγια έβαλε δίπλα σε κάθε Πέρση να καθίσει ένας Μακεδόνας — τάχατες γυναίκα· κι αυτοί, μόλις οι Πέρσες έκαναν να τους χαϊδέψουν, τους καθάρισαν.» (2)
Γράφοντας για την καταγωγή των Μακεδόνων και τον Αλέξανδρο Α’: «[5.22.1] Πως Έλληνες είναι αυτοί οι απόγονοι του Περδίκκα, όπως λένε κι οι ίδιοι, κι εγώ προσωπικά είμαι σε θέση να το ξέρω, αλλά και στη συνέχεια της ιστορίας μου θα αποδείξω πως είναι Έλληνες· κι επιπλέον και οι οργανωτές των αγώνων των Ελλήνων που γίνονται στην Ολυμπία αυτή την απόφαση έβγαλαν. [5.22.2] Γιατί, όταν ο Αλέξανδρος πήρε την απόφαση να πάρει μέρος στους αγώνες και κατέβηκε γι᾽ αυτό το σκοπό, οι Έλληνες που ήταν αντίπαλοί του σε αγώνα δρόμου ήθελαν να τον αποκλείσουν με τον ισχυρισμό πως ο αγώνας δεν είναι για βαρβάρους αθλητές, αλλά για Έλληνες. Κι ο Αλέξανδρος, επειδή απέδειξε πως η καταγωγή του ήταν από το Άργος κι οι κριτές παραδέχτηκαν πως είναι Έλληνας, πήρε μέρος στο αγώνισμα δρόμου ενός σταδίου και τερμάτισε στον ίδιο χρόνο με τον πρώτο. Κάπως έτσι λοιπόν έγιναν αυτά.» (3)
Γράφοντας για τα καράβια που βρίσκονταν στην Σαλαμίνα: «[8.43.1] Στο στρατόπεδο παρατάχτηκαν οι εξής: από την Πελοπόννησο, οι Λακεδαιμόνιοι που έδιναν δεκαέξι καράβια κι οι Κορίνθιοι που έδιναν τον ίδιο στρογγυλό αριθμό που έδωσαν και στο Αρτεμίσιο· κι οι Σικυώνιοι έδιναν δεκαπέντε καράβια, κι οι Επιδαύριοι δέκα, κι οι Τροιζήνιοι πέντε, κι οι Ερμιονείς τρία (όλοι αυτοί, με εξαίρεση τους Ερμιονείς, ανήκουν στο έθνος το Δωρικό και Μακεδνό, κι ήταν αυτοί που κίνησαν τελευταίοι από τον Ερινεό και την Πίνδο και τη χώρα των Δρυόπων· οι Ερμιονείς όμως είναι Δρύοπες, που τους ξεσήκωσαν με τη βία από τη χώρα που σήμερα λέγεται Δωρίδα ο Ηρακλής και οι Μαλιείς).» (4)
Γράφοντας για την καταγωγή του Αλεξάνδρου Α’ και πως ο Περδίκκας Α’ έγινε ο ιδρυτής του μακεδονικού βασιλείου (κάποιοι υποστηρίζουν πως σε αυτή την ιστορία ερμηνεύεται και η προέλευση, του συμβόλου, του Ήλιου της Βεργίνας) : «[8.137.1] Τώρα, έβδομος πρόγονος αυτουνού του Αλεξάνδρου είναι ο Περδίκκας, που απόχτησε τη βασιλική εξουσία των Μακεδόνων, και νά πώς: Από τους απογόνους του Τημένου έφτασαν στη χώρα των Ιλλυριών, φυγάδες από το Άργος, τρία αδέρφια, ο Γαυάνης κι ο Αέροπος κι ο Περδίκκας· κι απ᾽ την Ιλλυρία, περνώντας πάνω απ᾽ τα βουνά, έφτασαν στην Άνω Μακεδονία, στην πόλη Λεβαία. [8.137.2] Εκεί δούλευαν μεροκαματιάρηδες στο σπιτικό του βασιλιά· ο ένας τους έβοσκε τ᾽ άλογα, ο άλλος τα γελάδια κι ο μικρότερός τους, ο Περδίκκας, τα γιδοπρόβατα. Λοιπόν, τον παλιό καιρό κι οι βασιλιάδες κάθε τόπου ήταν φτωχοί από χρήματα κι όχι μόνο ο πολύς ο λαός. Κι η γυναίκα του βασιλιά με τα χέρια της ζύμωνε το ψωμί του σπιτιού. [8.137.3] Και κάθε φορά που το έψηνε, το ψωμί του μικρού παραγιού έβγαινε διπλάσιο απ᾽ το ζυμάρι του. Κι επειδή πάντοτε γινόταν το ίδιο, το είπε στον άντρα της. Κι αυτός, με το που τ᾽ άκουσε, αμέσως έβαλε με το νου του πως ήταν σημαδιακό, προμήνυμα μεγάλης αναστάτωσης. Κάλεσε λοιπόν τους παραγιούς και τους παράγγελνε να σηκωθούν να φύγουν απ᾽ τη χώρα του. [8.137.4] Κι εκείνοι αποκρίθηκαν πως το δίκιο είναι να πάρουν τα μεροκάματά τους και τότε να φύγουν. Τότε ο βασιλιάς, ακούοντας για μεροκάματα, έτσι που ο ήλιος γλιστρούσε απ᾽ την καμινάδα στο σπίτι, είπε — κάποιος θεός θα του χτύπησε τα φρένα: «Σας δίνω το μισθό που σας αξίζει, νά, αυτόν!» κι έδειξε τον ήλιο. [8.137.5] Λοιπόν ο Γαυάνης κι ο Αέροπος, οι μεγαλύτεροι, έμειναν αποσβολωμένοι ακούοντας αυτά· όμως το παιδαρέλι, τύχαινε δα να κρατά μαχαίρι, αποκρίθηκε μ᾽ αυτά τα λόγια: «Δεκτά αυτά που μας δίνεις, βασιλιά!» και πήρε να χαράζει με το μαχαίρι στο πάτωμα του σπιτιού το μέρος που φώτιζε ο ήλιος. Κι αφού χάραξε τον κύκλο, χουφτώνει σα να ᾽ταν νερό τρεις φορές φως του ήλιου, το αποθέτει στον κόρφο του κι ύστερα πήρε δρόμο κι ο ίδιος και η παρέα του.[…] [8.139.1] Λοιπόν, αυτού του Περδίκκα απόγονος ήταν ο Αλέξανδρος μ᾽ αυτή τη σειρά: γιος του Αμύντα ήταν ο Αλέξανδρος, κι ο Αμύντας του Αλκέτα· του Αλκέτα πατέρας ήταν ο Αέροπος, και αυτουνού ο Φίλιππος, και του Φιλίππου ο Αργαίος, κι αυτουνού ο Περδίκκας, που απόχτησε το βασιλικό αξίωμα.» (5)
Γράφοντας για τον Αλέξανδρο Α’ όπου παρόλο που ήταν σύμμαχος των επίδοξων κατακτητών, ενημέρωσε τους Έλληνες για τις προθέσεις των Περσών: «[9.45.1] Κι εκείνοι, όταν άκουσαν αυτά, αμέσως τους ακολούθησαν στις προφυλακές. Κι όταν έφτασαν, τους έλεγε ο Αλέξανδρος τα εξής: «Άνδρες Αθηναίοι, καταθέτω εμπιστευτικά στη φύλαξή σας αυτά τα λόγια, με την παράκληση να μείνουν απόρρητα, μονάχα στον Παυσανία να τα πείτε και σε κανέναν άλλο, για να μη με πάρετε στο λαιμό σας· γιατί δε θα μιλούσα, αν η έγνοια μου για ολόκληρη την Ελλάδα δεν ήταν μεγάλη. [9.45.2] Γιατί κι εγώ στην καταγωγή ανέκαθεν είμαι Έλληνας και δε θα ήθελα να βλέπω την Ελλάδα να χάσει τη λευτεριά της και να γίνει σκλάβα. Λέω λοιπόν πως στάθηκε αδύνατο οι θυσίες να δώσουν προγνωστικά που να ευφράνουν την ψυχή του Μαρδονίου και του στρατού του· γιατί, τότε, θα είχατε έρθει στα χέρια εδώ και καιρό. Λοιπόν, τώρα αποφάσισε να κάνει πέρα τις θυσίες και, με το χάραμα της μέρας, να δώσει μάχη· γιατί, όπως υποθέτω, τον έζωσε φόβος μήπως συναχτείτε περισσότεροι. Μ᾽ αυτά τα δεδομένα, αρχίστε τις ετοιμασίες. Και πάλι, αν ο Μαρδόνιος αναβάλει τη σύγκρουση και δεν την επιχειρήσει, κάντε κουράγιο μένοντας στη θέση σας· γιατί τα τρόφιμα που του έμειναν είναι για λίγες μέρες. [9.45.3] Κι αν το τέλος του πολέμου έρθει όπως το θέλει η καρδιά σας, κάποιοι ας φροντίσουν να ξαναδώσουν και σε μένα τη λευτεριά, εμένα που για χάρη της Ελλάδας έχω κάνει μια τέτοια αποκοτιά απ᾽ τη λαχτάρα μου, θέλοντας να σας κάνω φανερές τις προθέσεις του Μαρδονίου, για να μη πέσουν [ξαφνικά] οι βάρβαροι επάνω σας την ώρα που δεν το περιμένατε. Κι είμαι ο Αλέξανδρος ο Μακεδών». Αυτά είπε και γύρισε με τ᾽ άλογό του στο στρατόπεδο και στη θέση του.» (6)
Συνοψίζοντας, διαβάσαμε πως, κατά τον Ηρόδοτο, οι Μακεδόνες είναι απόγονοι Πελασγών και ανηκουν στο δωρικό φύλο. Ο πρώτος βασιλέας της Μακεδονίας ήταν ο Περδίκκας και είχε ελληνική καταγωγή (καταγόταν απ το Άργος και την δυναστεία των Τημενίδων). Ο απόγονος του, Αλέξανδρος Α’, επικαλείται πολλές φορές την ελληνικότητά του με σημαντικότερο παράδειγμα το γεγονός της συμμετοχής του στους Ολυμπιακούς Αγώνες (όπου συμμετείχαν μονο Έλληνες).
Παρομοίως ο Θουκυδίδης στις Ιστορίες του γράφει:
«99. Ο στρατός λοιπόν του Σιτάλκου συνεκεντρώνετο εις την Δόβηρον και ητοιμάζετο να κατέλθη από τα υψώματα, δια να εισβάλη εις την Κάτω Μακεδονίαν, επί της οποίας εβασίλευεν ο Περδίκκας. Διότι υπάρχει και Άνω Μακεδονία, εις την οποίαν κατοικούν οι Λυγκησταί και οι Ελιμιώται και άλλα φύλα, τα οποία είναι μεν σύμμαχα και υπήκοα των κάτω Μακεδόνων, αλλ’ έχουν βασιλείς ιδικούς των. Αλλά την περί την θάλασσαν εκτεινομένην χώραν, η οποία καλείται σήμερον Μακεδονία, κατέκτησαν πρώτον και εβασίλευσαν επ’ αυτής ο πατήρ του Περδίκκα Αλέξανδρος και οι πρόγονοί του Τημενίδαι, οι οποίοι κατήγοντο αρχικώς από το Άργος, και οι οποίοι εξεδίωξαν δια της βίας των όπλων από μεν την Πιερίαν τους Πίερας, οι οποίοι εγκατεστάθησαν βραδύτερον εκείθεν του Στρυμόνος εις Φάγρητα και άλλα μέρη υπό το Παγγαίον (και μέχρι σήμερον δ’ ακόμη η εις τους πρόποδας του Παγγαίου προς την θάλασσαν χώρα καλείται κοιλάς της Πιερίας), και από την καλουμένην Βοττίαν τους Βοττιαίους, οι οποίοι είναι σήμερον γείτονες της Χαλκιδικής. Κατέκτησαν ωσαύτως από την Παιονίαν λωρίδα γης, εκτεινομένην από το εσωτερικόν κατά μήκος του Αξιού προς την Πέλλαν και την θάλασσαν, και εξουσιάζουν ήδη πέραν του Αξιού μέχρι του Στρυμόνος την καλουμένην Μυγδονίαν, εκδιώξαντες απ’ αυτήν τους Ηδώνας. Επίσης εξεδίωξαν από την καλουμένην σήμερον Εορδίαν τους Εορδούς, εκ των οποίων οι μεν πολλοί κατεστράφησαν, ολίγοι δε έχουν εγκατασταθή περί την Φύσκαν, και από την Αλμωπίαν τους Άλμωπας. Το ούτω συγκροτηθέν βασίλειον των Τημενιδών κατέκτησε και εξουσιάζει μέχρι σήμερον τα διαμερίσματα άλλων φύλων, όπως τον Ανθεμούντα, την Γρηστωνίαν, την Βισαλτίαν, και πολύ μέρος της καθαυτό Μακεδονίας. Ολόκληρον, εν τούτοις, το κράτος τούτο ονομάζεται Μακεδονία, και βασιλεύς αυτού, κατά τον χρόνον της εισβολής του Σιτάλκου, ήτο ο υιός του Αλεξάνδρου Περδίκκας.» (Θουκυδίδου Ιστορίαι Βιβλίο Β’) (7)
Ο Ισοκράτης σε επιστολή του προς τον βασιλιά της Μακεδονίας, Φίλιππο Β’, συνοψίζει:
«[154] Τώρα απομένει να ανακεφαλαιώσουμε όλα τα προηγούμενα, για να μπορέσεις να κοιτάξεις μέσα σε λιγοστές γραμμές τον κεντρικό πυρήνα από τις συμβουλές μου. Λέω λοιπόν πως πρέπει να γίνεις ο ευεργέτης των Ελλήνων, ο βασιλιάς των Μακεδόνων και ο κυρίαρχος όσο μπορείς πιο πολλών βαρβάρων. Αν ενεργήσεις έτσι, όλοι θα σου χρωστούνε χάρη: Οι Έλληνες για τις ευεργεσίες σου, οι Μακεδόνες που τους κυβερνάς σαν βασιλιάς σωστός και όχι σαν τύραννος· και όλοι οι άλλοι οι λαοί που θα τους απαλλάξεις από τη δεσποτική κυριαρχία των βαρβάρων, για να τους προσφέρεις την προστασία των Ελλήνων.» (8)
Στο παρακάτω απόσπασμα ο τραγικός ποιητής Αισχύλος στο έργο του «Ικέτιδες» παρουσιάζει την στιχομυθία μεταξύ των Δαναΐδων και του βασιλιά του Άργους, Πελασγό:
«ΧΟΡΟΣ
Ψέμα δεν είν᾽ αυτά που λες για την στολή μας· μα εγώ με ποιόν εσέ μιλώ; μ᾽ απλόν πολίτη; με ραβδούχο του Ερμή; ή μ᾽ άρχοντα της χώρας;
ΒΑΣΙΛΕΑΣ
Μ᾽ όλο το θάρρος λεύτερα μπορείς σε μένα να μιλάς κι αποκρίνεσαι· γιατί του ντόπιου του Παλαίχθονα ο γιος, ο Πελασγός, εγώ είμαι, αυτής της χώρας ο άρχοντας και που από μένα το βασιλιά τους φυσικά ονοματισμένοι οι Πελασγοί καρπίζονται τη χώρα τούτη· κι όλα τα μέρη, που ο αγνός περνάει Στρυμόνας κι αφήνει δυτικά, στην εξουσία μου έχω, κι ακόμα ορίζω και των Περραιβών τη χώρα και τα κείθ᾽ απ᾽ τον Πίνδο, προς την Παιονία, και της Δωδώνης τα βουνά, ως εκεί που κόβει της θάλασσας το σύνορο· αυτούς τους τόπους ορίζω κάτω ίσαμ᾽ εδώ· μα η χώρα τούτη που πατείς τώρα, απ᾽ τα παλιά τα χρόνια Απία έχει απ᾽ τον Άπη ονομαστεί το γιατρομάντη του Απόλλωνα το γιο, που από τη Ναυπακτίαν αντίπερα ήρθε και καθάρισε τη χώρα από τ᾽ ανθρωποφτόρα κνώδαλα, που η γη μας μολυσμένη απ᾽ το μίασμα παλιών αιμάτων ανάδινε, άστρεγη θεριών συντροφιά αγρίων· μα τέτοια εκείνος μ᾽ άξιο ζήλο για τη χώρα του Άργους αντίδοτα έφερε και γιατροσόφια για να την σώσει, που ηύρε δίκια αντιμισθία, πάντα να μνημονεύεται στις προσευχές μας.» (9)
Παρατηρούμε λοιπόν πως οι αρχαίοι συγγραφείς γνώριζαν την ελληνικότητα των Μακεδόνων και αυτό διασταυρώνεται από πολλά συγγράμματά τους. Υπήρχαν και κάποιοι που αμφισβήτησαν την ελληνικότητά αυτή αλλά όπως θα δούμε στην συνέχεια, έγινε για πολιτικούς λόγους. Φυσικά οι παραπομπές σε πρωτογενείς πηγές δεν σταματούν εδώ και θα ασχοληθούμε με αυτές καθώς και με τα γραπτά Λατίνων ιστορικών στο τέταρτο και τελευταίο μέρος των άρθρων που ασχολείται με αυτήν την θεματολογία.
Τούντας Δημήτριος
Υπεύθυνος Τύπου Κ.Υ.Μ.Α. Ελληνισμού
Κίνημα Υπέρ Μνήμης Αξιών Ελληνισμού (Κ.Υ.Μ.Α)
(1) https://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/library/browse.html?text_id=30&page=8
(2) https://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/library/browse.html?text_id=30&page=125
(3) https://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/library/browse.html?text_id=30&page=126
(4) https://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/library/browse.html?text_id=30&page=198
(5) https://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/library/browse.html?text_id=30&page=214
(6) https://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/library/browse.html?text_id=30&page=222
(7) https://www.mikrosapoplous.gr/thucy/vivlia/vivlio2_5_frame_main.htm#2_95
(8) https://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/library/browse.html?text_id=81&page=21
(9) https://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/library/browse.html?text_id=128&page=7
