Σε μια Ελλάδα της ψεύτικης-τεχνητής κρίσης και ενός Έλληνα βαθιά υπνωτισμένου πνευματικά , το μέλλον φαντάζει αβέβαιο. Πώς να μην είναι άλλωστε αφού η τύχη του τόπου έφυγε από τα χέρια μας. Η πλαστή ευημερία, η τεχνητή φτωχοποίηση, ο συστηματικός λαθροεποικισμός, η κατάπτωση των Αξιών, η πνευματική ύπνωση και οι αεροψεκασμοί –για όσους το δέχονται – είναι τα αίτια που μας οδήγησαν στην απάθεια. Η απάθεια μετατράπηκε σε απενεργοποίηση των Εθνικών και κοινωνικών αντανακλαστικών και σε μία
αδιάφορη και αμέτοχη στάση των πάντων. Το να σε παραμυθιάζουν ότι με ένα δημοψήφισμα το 2016 άλλαξες την μοίρα σου, έπεσες έξω. Τα μεγάλα λόγια ‘’περί λαϊκής κυριαρχίας’’ ήταν απλά η βιτρίνα να σου κλέψουν την ψήφο και το μέλλον. Όπως και όταν δεν σε ρώτησαν για την σκληρή και άνιση προσαρμογή στο Ευρώ, για το αν μπορούσαμε να πραγματοποιήσουμε τους πιο ακριβούς Ολυμπιακούς Αγώνες – ενώ ακόμα και τώρα χρωστάμε για τις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις που καταρρέουν-, για την λαθροεισβολή – λαθροεποίκηση, για τα δικαιώματα των ξένων – λαθροεισβολέων, για την διαχείριση των πετρελαίων, για την θηλιά των μνημονίων.
Για όλα αυτά που ποτέ δεν σε ενημέρωσαν, ποτέ δεν σε ρώτησαν και εσύ τυφλά αποδέχθηκες. Βέβαια ούτε εσύ ρώτησες, ούτε απαίτησες
για απαντήσεις. H συμμετοχικότητα όπως φαίνεται , δεν ισχύει στις σύγχρονες ολιγαρχίες, που θέλουν να λέγονται ‘’δημοκρατικές’’. Επίφαση δημοκρατικότητας, η ισχνότατη πολιτική παρουσία του σύγχρονου πολίτη, κυρίως ως έκφραση ψήφου για μια αμφιλεγόμενη
αντιπροσώπευση. Το 40%-50% αποχής επιμέρους και πανελλαδικά είναι ένας αριθμός, αν μη τι άλλο ‘’ντροπιαστικός’’ για τον Έλληνα της συμμετοχής, της προσφοράς, της φιλευσπλαχνίας, του αγώνα, της θυσίας.
Από την Αρχαία Ελλάδα οι Πατέρες-Φιλόσοφοι μας είχαν τονίσει:
Περικλή: «Τόν μηδέν τούτων μετέχοντα οὐκ ἀπράγμονα ἀλλ’ ἀχρεῖον νομίζομεν» (=Δεν θεωρούμε φιλήσυχο αλλά άχρηστο αυτόν που δεν ασχολείται με τα κοινά).
Ο Θουκυδίδης στον Επιτάφιο επισημαίνει την υποχρεωτική συμμετοχή του πολίτη στα κοινά. «Μόνοι γάρ τον τε μηδέν των δε (πολιτικών) μετέχοντα, ούκ απράγμονα, αλλ’ αχρείον νομίζομεν». Η πρόκριση δηλαδή της ατομικής «ησυχίας» αντί των κοινών ανησυχιών ήταν ανεπίτρεπτη και επέσυρε το χαρακτηρισμό του άχρηστου.
Για αυτό εσύ, ο Έλληνας και η Ελληνίδα που αγαπάς αυτό τον πανάρχαιο τόπο, που σέβεσαι και τιμάς την Ιστορία του, που θέλεις να ακολουθήσεις τις αρχές και τις φιλοσοφικές αλήθειες των προγόνων μας, που θέλεις να ζήσεις μία καθαρότερη ημέρα με όλη την
λαμπρότητα και αξία του παρελθόντος. Εσύ που τιμάς και υπερασπίζεσαι το όνομα που φέρεις, του Έλληνα και της Ελληνίδας, πάρε την τύχη στα χέρια σου και αγωνίσου για τον τόπο και το μέλλον σου.
Έλλην σημαίνει Συμμετοχικός, Ενεργός, Αποφασίζων και Πράτων Ανθρώπινα και Ελληνικά.
Πηγή : Σπύρος Καλούτσης
