Όμως η άποψη αυτή πέραν των γραικυλικών δοξασιών και της ανθέλληνικής προπαγάνδας, εξοργίζει αυτούς που γνωρίζουν στοιχειώδη ιστορία του Ελληνικού Έθνους αλλά και ακυρώνει τον κορυφαίο ηγέτη της Ελληνικής επαναστάσεως Θεόδωρο Κολοκοτρώνη που έλεγε στους λόγους του:
<<Το γένος ποτέ δεν υποτάχτηκε στο σουλτάνο. Είχε πάντα το βασιλιά του, το στρατό του, τα κάστρα του. Βασιλιάς του ο μαρμαρωμένος Βασιλιάς. Στρατός του οι αρματολοί και κλέφτες. Κάστρα του η Μάνη και το Σούλι>>
Έτσι λοιπόν η πορεία του Έθνους των Ελλήνων που έρχεται από πολύ πολύ μακριά ουδέποτε διεκόπη.
Το Σούλι η Μάνη η Χειμάρα και τα Σφακιά αποτελούσαν τα προπύργια αυτού του αγώνα.
Όλη τη διάρκεια των 40 χρόνων της τουρκικής δουλείας οι Έλληνες κατά συχνά χρονικά διαστήματα επιχειρούσαν να αποκτήσουν την ελευθερία τους.
Το 1479 επαναστατεί στη μάνη ο Κροκόδειλος Κλαδάς. Τελικώς καταφεύγει στην Ήπειρο και επαναστατεί με τους κατοίκους της περιοχής της Χειμάρρας.
Το 1495 εξεγείρεται η Μακεδονία η εξέγερση της οποίας έφτασε πολύ κοντά στην επιτυχία.
Το 1499 οι Έλληνες επαναστατούν και πάλι αλλά εγκαταλείπονται υπό τον Ενετών και τελικώς αποτυγχάνουν. Κατά τον δεύτερο Ενετικό πόλεμο (1537-1540) σημειώνεται νέα εξέγερση. Η Κέρκυρα θα διαλύσει τα όνειρα του Σουλεϊμάν ο οποίος διακηρύττει ότι θα καταλάβει τη ρώμη και θα μεταβάλει το ναό του Αγίου Πέτρου σε ιπποστατικόν των σπαχηδών του και θα αναγκάσει τον Χαϊρεντίν Βαρβαρόσα να λύσει την πολιορκία. Το 1566 η Χειμαριώτες τρέπουν σε φυγή 8.000 τούρκους τους οποίους είχε στείλει ο σουλτάνος.
Το 1571 στην ναυμαχία της Ναυπάκτου τα Ελληνικά πληρώματα συνέβαλαν σημαντικά στη νίκη του συμμαχικού στόλου. Το 1578 στην Κύπρο εξεράγει το πρώτο επαναστατικό κίνημα κατά των τούρκων. Το 1581 σχηματίζονται ομάδες πολεμιστών στην Ήπειρο και στην Ακαρνανία. Το 1585 επαναστατεί στη Βόνιτσα ο αρματωλός Θεόδωρος Μπούας Γρίβας ,ενώ η αρματολοί της Ηπείρου Πούλιος, Δράκος και Μαλάμος καταλαμβάνουν την Άρτα. Το 1608 ο καπετάνιος των ορέων Βίκτωρ Ζαμπετός επαναστατεί στην Κύπρο ενώ την ίδια εποχή σημειώνονται νέες εξεγέρσεις στη Μάνη καθώς και στη Λάρισα υπό τον Επίσκοπο Διονύσιο. Το 1645 αρχίζει η πολιορκία του Χάντακος (Ηράκλειο) Κρήτης υπό των τούρκων η οποία θα διαρκέσει 25 ολόκληρα χρόνια. Οι Έλληνες δεν υποτάσσονται παρά μόνο μετά τη συνθηκολόγηση των Ενετών.
Ο Φραγκίσκος Μοροζίνης ο επικληθείς Πελοποννησιακός Ναύαρχος της Ενετίας επανήλθε το 1685 και ενισχυθείς από χιλιάδες Έλληνες κατόρθωσε μέχρι το 1687 να απελευθερώσει ολόκληρη σχεδόν την Πελοπόννησο και τον Πειραιά με το γνωστό ατύχημα 13/25 Σεπτεμβρίου 1687 μερικής καταστροφής του παρθενώνα υπο βλήματος βληθέντος υπό πυροβολιτών του Σουηδού Στρατηγού Καίνξμαρκ.
Προς το τέλος του 17ου αιώνα δημιουργούνται στην Στερεά Ελλάδα αρματολίκια τα οποία θα αποτελέσουν τα φυτώρια της στρατιωτικής εκπαίδευσης των Ελλήνων. Εν τω μεταξύ η Μάνη το Σούλι η Χειμάρα τα Σφακιά διατηρούν την ανεξαρτησία τους. Το 1716 επαναστατούν και πάλι στην κέρκυρα. Το 1749 νέα εξέγερση των Ελλήνων καταλαμβάνει τις Βόρειες Σποράδες. Ο διαρκής ξεσηκωμός των Ελλήνων ο οποίος είχε περιορισμένες μόνο επιτυχίες, εξανάγκασε πολλούς Έλληνες να καταφύγουν στο εξωτερικό. Εκεί ίδρυσαν έναν εθνικό πυρήνα πέρυξ του ορθόδοξου ναού και έζησαν έντονη ελληνική ζωή.
Στην ξενιτιά οι Έλληνες διακρίθησαν συντόμως και συνέβαλαν τα μέγιστα, (αν δεν δημιούργησαν), στην αναγέννηση της Ευρώπη.
Και έφτασε ο πυρφόρος Παπαφλέσσας να φλογήσει τις ψυχές των Ελλήνων οι οποίοι κατόρθωσαν επιτέλους να αποκτήσουν την ολοκληρωτική Ελευθερία τους την οποία ψυχικός ουδέποτε βεβαίως στερηθήκανε. Και σήμερα χάρη των αγώνων εκείνων, απολαμβάνουμε εμείς την πολυτέλεια της μικροπολιτικής μας.
Τάσος Συμιγδαλάς
Εκδότης Ήλεκτρον
Επικεφαλής Κ.Υ.Μ.Α Ελληνισμού (Κίνημα Υπέρ Μνήμης Αξιών Ελληνισμού)
