Όσο πλησιάζουμε προς τον χρόνο των εκλογών, παρατηρούμε ότι τα πολιτικά κόμματα που απαρτίζουν τη Βουλή των Ελλήνων, αλλά και εκείνα που είναι εκτός Βουλής, εμπλουτίζουν το λεξιλόγιο της αντιπαράθεσής τους, στις ομιλίες τους εντός και εκτός Βουλής, με νέα επίθετα απαξιωτικά για το αντίπαλο πολιτικό κόμμα, που φθάνουν ακόμη και σε ευθεία προσβολή της. προσωπικότητας του αρχηγού τους (βλαξ, ανίκανος, συνυπεύθυνος, διαστρεβλωτής της αλήθειας, αδαής, ψεύτης, επικίνδυνος για τη δημοκρατία και πολλά άλλα).
Και όλα αυτά τα θεωρούν τα πολιτικά κόμματα «πολιτική αντιπαράθεση» και «κοινοβουλευτικό έργο». Από αυτή την αντιπαράθεση, παίρνουν τη σκυτάλη οι «πληρωμένοι» ή «κομματικοί» δημοσιογράφοι και χρησιμοποιούν πάντα τον υπερθετικό βαθμό των παραθετικών των επιθέτων και επιρρημάτων που καταθέτουν στον λόγο τους, για να δώσουν μεγαλύτερη έμφαση στην αντιπαράθεση και να μεγαλώσουν το χάσμα μεταξύ των πολιτικών κομμάτων. Πρωτοσέλιδα εφημερίδων με πηχυαίους τίτλους: «άγρια» κόντρα στη Βουλή, στο «κόκκινο» η αντιπαράθεση, «στα ύψη» ο πληθωρισμός, στον «Θεό» η ακρίβεια και πολλά άλλα τέτοια, που δίνουν αφορμή για να δηλητηριάζεται η κοινωνία, που παρακολουθεί από το πρωί μέχρι το βράδυ από τα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, αυτές τις υπερτονισμένες «πολιτικές διαφορές».
Έτσι διχάζεται, ή τριχοτομείται η κοινωνία και η αντιπαράθεση μετατρέπεται σιγά-σιγά σε μίσος μεταξύ των οπαδών των πολιτικών κομμάτων, που σε πολλές περιπτώσεις υπερβαίνει το μίσος μεταξύ οπαδών των ποδοσφαιρικών ομάδων και κατά το παρελθόν έχει φθάσει πολλές φορές στο ύψος του εθνικού διχασμού. Εκείνους τους εθνικούς διχασμούς τους έχουμε πληρώσει πολύ ακριβά και ως Κράτος και ως Έθνος οι Έλληνες. Είναι καταστροφικό να τους ξαναζήσουμε. Δεν χρειαζόμαστε άλλες εθνικές απώλειες.
Και όλα αυτά γίνονται υπό την άμεση απειλή του εξ Ανατολών κινδύνου, που απειλεί να έλθει «ξαφνικά ένα βράδυ» ή να καταστρέψει ακόμη και την πρωτεύουσα του Ελληνικού Κράτους με τους πυραύλους «Tayfun».
Πρέπει να θυμίσουμε ότι σε εκείνες τις περιπτώσεις που ηττηθήκαμε από τους Τούρκους, όταν ήλθαμε σε σύγκρουση, ήταν στις περιπτώσεις που βρεθήκαμε οι Έλληνες σε εθνικό διχασμό, όταν το 1919-1922 και το 1974. Ενώ όταν οι Έλληνες ήταν ενωμένοι πάντοτε νίκησαν τους Τούρκους, όπως το 1821 και το 1912-1913.
Οι πύραυλοι «Tayfun» δεν φοβίζουν τους Έλληνες, όπως δεν φοβήθηκαν το 1453 το υπερόπλο του Μωάμεθ Β’, τη φημισμένη «μπομπάρδα», που κατασκεύασε ο Ούγγρος Ουρβανός. Γιατί τότε η Πόλη δεν κυριεύθηκε από το υπερόπλο εκείνης της εποχής, αλλά αλώθηκε από την «Κερκόπορτα», που βρέθηκε περιέργως ανοικτή για να εισέλθουν στην Πόλη οι Οθωμανοί.
Και από τότε η λέξη «Κερκόπορτα» έλαβε την έννοια κάθε ύπουλης ενέργειας που συμβάλλει στην καταστροφή. Δεν κινδυνεύουμε από «Tayfun» αλλά από «Κερκόπορτες» που δεν πρέπει να βρεθούν ξανά ανοιχτές. Γιατί ο διχασμός που επιχειρείται σήμερα στην κοινωνία της Ελλάδας, από την ασύδοτη και αλόγιστη αντιπαράθεση των πολιτικών κομμάτων στη διεκδίκηση της εξουσίας, αποτελεί την αιτία για πολλές «Κερκόπορτες». Ακούσαμε και τις ομιλίες των βουλευτών μας στη Βουλή για τη συζήτηση επί του προϋπολογισμού του 2023 και κυρίως των βουλευτών και αρχηγών των αντιπολιτευόμενων κομμάτων. Τίποτε καινούργιο δεν ακούστηκε.
Η ίδια κασέτα παιγμένη με διαφορετικό ομιλητή. Ο πολιτικός λόγος απουσίαζε παντελώς. Τα προγράμματα τα οικονομικά των κομμάτων, αν υπάρχουν, δεν τα ακούσαμε. Ακούσαμε όμως ωραίους δικανικούς λόγους και κυρίως εισαγγελικούς, για τα πεπραγμένα της κυβέρνησης, αλλά και υπερασπιστικούς λόγους στο έργο της. Κι εμείς, οι κριτές υποτίθεται, που θα κληθούμε να βγάλουμε απόφαση στις εκλογές, όποτε αυτές διενεργηθούν, παραμείναμε με πολλά ερωτηματικά, για το ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο. Στο τέλος της ψηφοφορίας όλοι οι κυβερνητικοί βουλευτές ψήφισαν τον προϋπολογισμό και όλοι οι αντιπολιτευόμενοι καταψήφισαν. Άδικος κόπος των πέντε ημερών για τη συζήτηση επί του προϋπολογισμού του νέου έτους, αφού το αποτέλεσμα ήταν γνωστό εκ των προτέρων.
Το μοναδικό συμπέρασμα ήταν να μεταφερθούν οι λεκτικές διαφορές μεταξύ των κομμάτων της Βουλής στην κοινωνία, μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης για να μην μείνει κανείς χωρίς να γίνει κοινωνός των αντιπαραθέσεων.
Και ενώ οι πρωταγωνιστές βουλευτές, οι παίκτες του πολιτικού παιχνιδιού, τελείωσαν το έργο τους, η αντιπαράθεση συνεχίζεται στους οπαδούς πλέον των κομμάτων και το χάσμα στην κοινωνία βαθαίνει όλο και περισσότερο. Αντί η Βουλή των Ελλήνων να εκπέμψει ένα ενωτικό κλίμα σ’ αυτή την περίοδο των άμεσων απειλών που διαμορφώνονται στα Ανατολικά μας σύνορα, μεταφέρει στην κοινωνία το διχαστικό της λόγο και το μίσος μεταξύ των οπαδών των πολιτικών κομμάτων θεριεύει, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται «Κερκόπορτες» στο κάστρο της Πολιτείας. Και όσο βαθαίνει το χάσμα, τόσο περισσότερες «Κερκόπορτες» θα δημιουργούνται, με μοιραία κατάληξη κάποιες να μείνουν αφύλακτες στον κίνδυνο που μας απειλεί από την Ανατολή. Ας ελπίσουμε ότι εμείς, ο λαός, η κοινωνία, δεν θα πέσει στην παγίδα της αντιπαράθεσης που στήνουν τα κόμματα και θα κρίνουμε σωστά, όταν έλθει η ώρα των εκλογών ώστε καμιά «Κερκόπορτα» μην κινδυνεύσει να μείνει ανοικτή και εισβάλλει ο επιδρομέας.
Περιέργως είδαμε έναν ήρεμο Πρωθυπουργό στο κλείσιμο της πενθήμερης συζήτησης για τον Προϋπολογισμό, ο οποίος δεν μπήκε στον πειρασμό να απαντήσει στις αιτιάσεις του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ίσως γιατί το είχε κάνει αμέσως προηγουμένως ο Υπουργός του, των Οικονομικών, αναλύοντας τους δέκα μύθους των κατηγοριών. Στάθηκε περισσότερο στην ουσία των προβλέψεων του προϋπολογισμού και αυτό ήταν από τα θετικά στοιχεία της πενθήμερης ανταλλαγής πυροτεχνημάτων, που θύμιζαν πασχαλιάτικο «ρουκετοπόλεμο», ένα έθιμο που τηρείται σ’ ένα μεγάλο ακριτικό μας νησί στο Αιγαίο.
Πρέπει κάποτε να συνειδητοποιήσουμε οι Έλληνες, ότι είμαστε υποχρεωμένοι να αποφεύγουμε κάθε διχαστικό λόγο, αν θέλουμε να μας υπολογίζουν οι φίλοι μας και να μας φοβούνται οι εχθροί μας, για να μπορούμε έτσι να δημιουργούμε με ασφάλεια και να δίνουμε πρότυπα στην Οικουμένη.
Τάσος Συμιγδαλάς
Εκδότης Ήλεκτρον
Επικεφαλής Κ.Υ.Μ.Α Ελληνισμού
Κίνημα Υπέρ Μνήμης Αξιών Ελληνισμού (Κ.Υ.Μ.Α)
