Ο εκλεγμένος Περιφερειάρχης Μακεδονίας κ. Απόστολος Τζιτζικώστας, πραγματοποίησε, με την ιδιότητά του αυτή, αλλά και με την ιδιότητα Αξιωματούχου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προ ολίγων εβδομάδων ταξίδι στη Σμύρνη, με το πλοίο της γραμμής Θεσσαλονίκη – Σμύρνη, που έχει δρομολογηθεί εδώ και λίγο καιρό.
Με την άφιξη, εκεί, του Έλληνα αλλά και Ευρωπαίου Αξιωματούχου, καίτοι τον υπεδέχθη ο Δήμαρχος της Σμύρνης, δεν του επετράπει η είσοδος στην Τουρκία από τα κατώτατα όργανα του τουρκικού κράτους και κρατήθηκε σε απομόνωση, ενώ όλοι οι άλλοι επιβάτες του πλοίου αποβιβάστηκαν και κυκλοφόρησαν κανονικά στην πόλη της Σμύρνης. Αιτιολογία καμία από τα κατώτατα ή ανώτερα στελέχη ελέγχου εισόδου στην πόλη. Αρκούσε ότι ο Τζιτζικώστας ήταν Αξιωματούχος της Ελλάδος και της Ευρώπης. Πολλές ώρες παρέμεινε ο κ. Τζιτζικώστας στην απομόνωση, μέχρι να ειδοποιηθούν τα ανώτατα αρμόδια όργανα για να αποφασίσουν τι θα γίνει με την κράτησή του. Τελικώς, μετά από πολλές διαβουλεύσεις, αποφάνθηκαν τα υπηρεσιακά όργανα ότι μπορεί ο κ. Τζιτζικώστας να αφεθεί ελεύθερος και να ακολουθήσει το πρόγραμμα που επρόκειτο να ακολουθήσει.
Μετά όμως από αυτή την ταλαιπωρία που υπέστη ο κ. Τζιτζικώστας, δεν πραγματοποίησε καμιά προγραμματισμένη επίσκεψή του στη Σμύρνη και επέστρεψε αμέσως στην Ελλάδα. Οι εξηγήσεις που δόθηκαν τελικώς από τα αρμόδια όργανα της Τουρκίας ήταν ότι υπήρξε κάποιο «τεχνικό πρόβλημα», χωρίς καμία άλλη διευκρίνηση. Μια αστεία δικαιολογία έτσι για να πουν κάτι.
Αυτό όμως το γεγονός της απαγόρευσης στον Έλληνα και Ευρωπαίο Αξιωματούχο να εισέλθει στην πόλη της Σμύρνης, από τα κατώτερα όργανα ελέγχου εισόδου, φανερώνει το μέγεθος του φανατισμού που έχει κυριαρχήσει σ’ ολόκληρη την κλίμακα της ιεραρχίας της κρατικής μηχανής για κάθε Ελληνικό ή Ευρωπαϊκό σημαίνον πρόσωπο, που το θεωρούν αυτόχρημα «εχθρική» ενέργεια.
Η ανθελληνική ρητορική του Αρχηγού του κράτους της Τουρκίας και όλων ανεξαιρέτως των Αξιωματούχων του, έχει ενσταλλάξει στις συνειδήσεις των ατόμων της κρατικής δομής μέχρι του κατωτάτου υπαλλήλου, ότι κάθε Έλληνας Αξιωματούχος ή Ευρωπαίος Αξιωματούχος είναι «εχθρός» της Τουρκίας και πρέπει να αντιμετωπίζεται αναλόγως.
Αυτό έχει επιτύχει η ανθελληνική ρητορική του Ερντογάν να πείσει τα όργανα της κρατικής μηχανής ότι η Ελλάς είναι «εχθρός» της Τουρκίας, που σκοπεύει να την καταστρέψει και οφείλει η Τουρκία να αμυνθεί για να αντιμετωπίσει την απειλή της Ελλάδος με κάθε τρόπο.
Είναι γεγονός ότι όλα τα αυταρχικά ή δικτατορικά καθεστώτα, για να σταθούν, εφευρίσκουν και κατασκευάζουν εξωτερικούς εχθρούς, οι οποίοι επιβουλεύονται την ακεραιότητα της Χώρας τους και οφείλουν να είναι πάντα σε εγρήγορση για να τους αντιμετωπίσουν με επιτυχία. Έτσι φανατίζουν τον λαό τους εναντίον αυτών των υποτιθέμενων εχθρών του και ο λαός στρέφει την προσοχή του σ’ αυτό ακριβώς το σκηνικό που έχει στήσει ο Αρχηγός του και περιμένει την εντολή για δράση.
Στην περίπτωση της Τουρκίας, ο Αρχηγός Ερντογάν, έχει επιλέξει την Ελλάδα ως εχθρό της Τουρκίας και τροφοδοτεί καθημερινά, με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης (που όλα τα ελέγχει απολύτως), τον λαό του με όλα εκείνα τα ρητορικά κατασκευάσματα όλων των Αξιωματούχων του, που συναγωνίζονται ποιος θα εκτοξεύσει την πιο πρωτότυπη και πιο προωθημένη κατηγορία κατά της Ελλάδος. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο λαός φανατίζεται και τα όργανα του κράτους αναλαμβάνουν να κατευθύνουν τον λαό στις αναγκαίες προπαρασκευές για τη σχεδιαζόμενη «επίθεση, ξαφνικά ένα βράδυ» που συνέχεια τονίζεται από τον Άρχοντα.
Επειδή όμως υπάρχει μια κατ’ επίφαση δημοκρατική διαδικασία εκλογής των αρχόντων, οφείλει ο Αρχηγός να διενεργεί και εκλογές, οι οποίες βεβαίως γίνονται υπό το καθεστώς της πολεμικής προπαρασκευής για την εκτέλεση της ξαφνικής νυχτερινής ενέργειας, για την αντιμετώπιση του «μισητού» εχθρού που επιβουλεύεται την ακεραιότητα της Χώρας. Ποιος εξετάζει αν όλα αυτά είναι η πραγματικότητα ή φαντασιώσεις, ώστε να αντιδράσει αναλόγως; Αρκεί που το λέει ο Αρχηγός.
Συνηθίζεται να διενεργούνται δημοσκοπήσεις της «κοινής» γνώμης της κοινωνίας, για να καταδεικνύεται η επικρατούσα, κάθε φορά, τάση της κοινωνίας στην προτίμηση των Πολιτικών που διεκδικούν τη διακυβέρνηση της χώρας.
Ο Ερντογάν στην Τουρκία παραμένει στην εξουσία για πάνω από 20 χρόνια και τις εκλογές που πρόκειται να διεξαχθούν το 2023, πρέπει να τις κερδίσει οπωσδήποτε, διότι δεν διακυβεύεται μόνο η εξουσία του, αλλά και η επιβίωσή του, γιατί αυτή η μακρόχρονη παραμονή του στην εξουσία, έχει δημιουργήσει αυταρχικό καθεστώς και πολλές εσωτερικές αντινομίες, που θεριεύουν και απειλούν να τον ανατρέψουν. Και όσο οι δημοσκοπήσεις δεν του δίνουν καθαρό προβάδισμα, τόσο περισσότερο θα εντείνει την πολεμική ρητορική του. Και αν πλησιάζοντας στον χρόνο των εκλογών δεν έχει καταφέρει να δημιουργήσει ασφαλές προβάδισμα, τότε ασφαλώς θα επιχειρήσει την τελευταία πράξη που του μένει, να πραγματοποιήσει τις απειλές του και να έλθει «ξαφνικά ένα βράδυ» ώστε ή θα νικήσει και θα συνεχίσει ισοβίως να κυβερνά την Τουρκία, ή θα χάσει και θα προσπαθήσει να πέσει ενδόξως ώστε να δοξασθεί μετά θάνατον. Δεν έχει άλλη διέξοδο. Στα αυταρχικά καθεστώτα δεν υπάρχει διέξοδος. Οι Δικτάτορες ή δολοφονούνται ή πεθαίνουν.
Ο Καποδίστριας ο πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδος, στον μικρό χρόνο παρουσίας του στην εξουσία, κυβέρνησε δικτατορικά και δολοφονήθηκε, καίτοι επιτέλεσε τεράστιο έργο οργανώνοντας το χάος σε συγκροτημένο κράτος.
Ο Μεταξάς, καίτοι δημιούργησε τη δόξα του 1940 (δολοφονήθηκε;) πέθανε στη δόξα του και έτσι η μοίρα του στάθηκε γενναιόδωρη, εξασφαλίζοντάς του όχι μόνο τιμητική έξοδο, αλλά με φωτοστέφανο.
Ο Παπαδόπουλος δεν είχε την ίδια τύχη του Μεταξάς κι έτσι πλήρωσε πολύ ακριβά τη δικτατορική του διακυβέρνηση, καίτοι κατόρθωσε να εξαφανίσει το προσωνύμιο της Ελλάδος ως «ψωροκώσταινα» και να την οδηγήσει στις προηγμένες χώρες της Ευρώπης. Η έξοδός του υπήρξε επώδυνη, πεθαίνοντας στις φυλακές.
Έτσι και ο Ερντογάν, ή θα νικήσει ή θα πεθάνει, γι’ αυτό προετοιμάζει όσο μπορεί καλύτερα «το κύκνειο άσμα του».
Το τέλος του Μουσολίνι και του Χίτλερ στην Ιταλία και τη Γερμανία αντίστοιχα, είναι γνωστά και δεν χρειάζεται ειδική αναφορά. Μόνο στην Ιβηρική χερσόνησο, Ισπανία (Φράνκο) και Πορτογαλία (Σαλαζάρ) κατόρθωσαν να έχουν ομαλή διαδοχή, καθώς επίσης και στα κομμουνιστικά κράτη (Σοβιετική Ένωση και αλλού), πέτυχαν διαδοχή με ή χωρίς δολοφονία του προκατόχου της εξουσίας.
Ο Ερντογάν είναι έμπειρος πολιτικός που τα γνωρίζει όλα αυτά και θα πράξει αναλόγως ώστε ή θα νικήσει ή θα δοξασθεί. Έλληνες γρηγορείτε!
Τάσος Συμιγδαλάς
Εκδότης Ήλεκτρον
Επικεφαλής Κ.Υ.Μ.Α Ελληνισμού
Κίνημα Υπέρ Μνήμης Αξιών Ελληνισμού (Κ.Υ.Μ.Α)
