Στην επικαιρότητα των ημερών, που γράφεται αυτό το πολιτικό μας σχόλιο, κυριαρχεί το τραγικό ναυάγιο του δουλεμπορικού, που συνέβη ανοιχτά της Πύλου, με τις εκατοντάδες νεκρούς μετανάστες. Και το τραγικότερο είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι πλήρωσαν ακριβά για να εμπιστευθούν τη ζωή τους στους αδίστακτους εκμεταλλευτές της ανθρώπινης δυστυχίας, που τους έθαψαν στα αμπάρια του δουλεμπορικού και τους έστειλαν στο βαθύτερο σημείο της Μεσογείου. Ίσως αυτό το γεγονός να αποτελέσει την αφορμή της αφύπνισης της παγκόσμιας κοινότητας για να αντιληφθεί το χρέος της απέναντι στην απώλεια τόσων ανθρωπίνων ζωών που χάνονται άδικα στα νερά της Μεσογείου, προσπαθώντας να βρουν μια καλύτερη ζωή. Ίσως αυτοί οι άνθρωποι, που πνίγηκαν στη θάλασσα ανοικτά της Πύλου, να γίνουν οι μάρτυρες που θυσιάστηκαν για να ευαισθητοποιήσουν τους εξουσιαστές της γης, Ευρώπη, ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, Ανατολή να λάβουν μέτρα για να σταματήσει η Μεσόγειος να μετατρέπεται σε υγρό τάφο ανθρώπινων ζωών δυστυχισμένων ανθρώπων.
Με αφορμή, λοιπόν, αυτή την επικαιρότητα, θα ασχοληθούμε σήμερα με ένα άλλο ναυάγιο, το ναυάγιο της αριστεροφροσύνης, που έβγαλαν στην επιφάνεια οι δίδυμες εκλογές της 21ης Μαΐου και οι εκλογές της 25ης Ιουνίου 2023.
Μέχρι σήμερα η αριστεροφροσύνη είχε κυριαρχήσει στην ελληνική κοινωνία και ο παναριστερισμός αποτελούσε το βασικό στοιχείο που θα μπορούσε να εξασφαλίσει μια ομαλά λειτουργούσα κοινωνία. Η αριστεροφροσύνη είχε αυθαίρετα μονοπωλήσει την ισονομία, τη δημοκρατικότητα, την προοδευτικότητα και τη δικαιοσύνη. Είχε πείσει την κοινωνία ότι μόνοι όσοι ανήκαν σε κόμματα της αριστεροφροσύνης, ήταν προοδευτικοί, ήταν δημοκρατικοί, αγωνίζονταν για δικαιοσύνη και ισονομία, ενώ όλοι οι άλλοι ήταν καθυστερημένοι, αντιδημοκρατικοί, «φασίστες» ή «ναζιστές».
Και ήλθαν αυτές οι εκλογές και ξεσκέπασαν την αριστεροφροσύνη και φάνηκε η γυμνή αλήθεια των ψευδοπλεονεκτημάτων της. Φανερώθηκε σε όλη της την έκταση η ουτοπία της αριστεροφροσύνης, που ναυάγησε στην ξηρά και αναδείχθηκε η αδυναμία της να αρθρώσει συγκροτημένο λόγο κυβερνητικής πολιτικής.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ο βασικότερος εκπρόσωπος της αριστεροφροσύνης, καυχιέται ότι αποτελεί κόμμα εξουσίας, επειδή κατάφερε με ψεύτικες υποσχέσεις και εκμεταλλευόμενος τις αντιμνημονιακές του διακηρύξεις να καταλάβει την εξουσία τον Ιανουάριο του 2015 και να κυβερνήσει μαζί με τους αποστάτες της δεξιάς ΑΝ. ΕΛΛΗΝΕΣ του Π. Καμμένου για τεσσεράμιση χρόνια. Και πρέπει να θυμίσουμε πως σε εκείνα τα μνημόνια μας οδήγησε ο δεύτερος εκπρόσωπος της αριστεροφροσύνης, το ΠΑΣΟΚ, του Γιώργου Παπανδρέου, της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, με την ψεύτικη διακήρυξη «λεφτά υπάρχουν».
Με ψεύτικες υποσχέσεις και δεκανίκια δεν οικοδομούνται κόμματα εξουσίας. Το κόμμα εξουσίας δεν είναι κόμμα διαμαρτυρίας και καταγγελτικού λόγου, αλλά οφείλει να είναι οργανισμός παραγωγής ωφελημάτων για την Πατρίδα και τον λαό. Και ο ΣΥΡΙΖΑ έβλαψε και την Πατρίδα –δεν πρέπει να ξεχνάμε την παραχώρηση Μακεδονικής εθνότητας στους Νοτιοσλαύους– αλλά και τους Έλληνες που τους έκανε από δημιουργούς της Ευρώπης, αποπαίδι. Ακόμη και σήμερα εκπρόσωποί του δεν χάνουν την ευκαιρία να κατηγορούν διεθνώς την Πατρίδα και να αποδέχονται ανεξέταστα οτιδήποτε στρέφεται εναντίον της.
Με όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα στον χώρο της αριστεράς μας πείθουν ότι βρισκόμαστε μπροστά στο μεγαλύτερο ναυάγιο της αριστεροφροσύνης, γιατί αποκαλύφθηκε το αληθινό της πρόσωπο στην άσκηση της εξουσίας. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτά που συνέβησαν στους μικρότερους κυρίως εκπροσώπους της αριστεροφροσύνης «ΜΕΡΑ 25», «Πλεύση Ελευθερίας» και άλλων, στο μεσοδιάστημα μεταξύ των δίδυμων εκλογών. Είδαμε τους αρχηγούς τους να παραμερίζουν όλες τους τις διακηρύξεις, περί δημοκρατικότητας, προοδευτικότητας και σεβασμού της ηθικής τάξης και με «φασίζουσα» νοοτροπία να αλλάζουν τη σειρά επιτυχίας των υποψηφίων βουλευτών τους, τοποθετώντας στις πρώτες θέσεις των ψηφοδελτίων τους ανθρώπους του οικογενειακού περιβάλλοντος ή αποτυχημένους των εκλογών της 21ης Μαΐου.
Πώς να εμπιστευτεί κάποιος την αριστεροφροσύνη των κομμάτων, όταν βλέπει να τσαλαπατώνται τα ιερότερα όνειρά του κατ’ αυτόν τον τρόπο;
Το ναυάγιο της αριστεροφροσύνης ολοκληρώθηκε με την αποδοχή από τον ΣΥΡΙΖΑ της ομολογίας ότι ήταν μεγάλο στρατηγικό λάθος η επιλογή της «απλής αναλογικής» ως εκλογικού συστήματος. Βέβαια αυτό το έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ για να βλάψει τη Νέα Δημοκρατία, στερώντας της την αυτοδυναμία στις επόμενες εκλογές, αλλά ταυτόχρονα δεν φανταζόταν ότι θα έχανε ο ίδιος το προνόμιο του χαρακτηρισμού ως κόμματος εξουσίας. Και τώρα αγωνίζεται να ξανακερδίσει αυτό το προνόμιο αφού η «φόρα» που προέτρεπε η εκπρόσωπός του κ. Τσαπανίδου, ήταν «φόρα» προς την «κατηφόρα». Και ο δεύτερος της αριστεροφροσύνης καραδοκεί για να γίνει αυτός ΣΥΡΙΖΑ στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ.
Θα απαιτηθεί πολύς χρόνος και κόπος πολύς να καταβληθεί για να ανελκυσθεί το ναυάγιο και να ξαναποκτήσει η αριστεροφροσύνη κάποια δυνατότητα διεκδίκησης της εξουσίας. Ίσως χρειασθεί η ναυπήγηση νέου καραβιού με νέο καπετάνιο που δεν θα διαχωρίζει τους Έλληνες, γιατί το ναυάγιο θα είναι πάντα ναυάγιο, που κανένας δεν θα εμπιστεύεται.
Τάσος Συμιγδαλάς
Εκδότης Ήλεκτρον
Επικεφαλής Κ.Υ.Μ.Α Ελληνισμού
Κίνημα Υπέρ Μνήμης Αξιών Ελληνισμού (Κ.Υ.Μ.Α)
