Ουδέν κακόν αμιγές καλού, σημαίνει ότι κανένα κακό δεν υπάρχει χωρίς κάποιο καλό να συνυπάρχει κατά τον χρόνο που επισυμβαίνει αυτό το κακό. Από τις 24 Φεβρουαρίου 2022, ο πλανήτης ξύπνησε τρομαγμένος από τον κρότο των κανονιών, τον βόμβο των αεροπλάνων και τον ανατριχιαστικό θόρυβο των ερπυστριών των τεθωρακισμένων, που η Ρωσία ξεκίνησε την εισβολή της στην Ουκρανία, πράγμα που κανένας δεν πίστευε ότι θα συνέβαινε, παρά τις διαβεβαιώσεις των Αμερικανών που επέμειναν ότι η εισβολή επρόκειτο να συμβεί
από ώρα σε ώρα. Και αποδείχθηκε έτσι ότι οι πληροφορίες των Αμερικανών ήταν απολύτως ακριβείς, αλλά κανένας δεν ήθελε να επαληθευθούν. Βρέθηκε έτσι ο πλανήτης μπροστά στο φάσμα ενός νέου παγκοσμίου πολέμου, που προσπαθούσε να ξορκίσει για πάνω από 75 χρόνια.
Όμως το κακό έγινε και ο πόλεμος μαίνεται σε τοπικό, προς το παρόν, επίπεδο μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, αλλά με προεκτάσεις που αγγίζουν, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, ολόκληρο τον πλανήτη, κυρίως στο οικονομικό επίπεδο και την ακρίβεια των αγαθών.
Αυτό είναι το κακό που συμβαίνει, το οποίο όμως κατάφερε να δημιουργήσει, μέσα σε δέκα ημέρες, ένα μεγάλο καλό, τη συνειδητοποίηση της ανάγκης της άμεσης ενοποίησης των Ευρωπαϊκών κρατών, που αγωνίζονταν να κατανοήσουν για πάνω από μισό αιώνα λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτή η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, το κακό και για την Ουκρανία και για τη Ρωσία, αλλά και για
ολόκληρο τον κόσμο, συσπείρωσε τα κράτη της Ευρώπης σε μια κοινή απόφαση να αντιταχθούν σ’ αυτή την ενέργεια και να δημιουργηθεί έτσι το μεγάλο καλό της ενοποιημένης Ευρώπης, γιατί τα κράτη της άφησαν κατά μέρος τις όποιες διαφοροποιήσεις τους και έσπευσαν να διακηρύξουν την κοινή τους απόφαση, σε συνεργασία με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και τον υπόλοιπο Δυτικό
κόσμο.
Βρέθηκε ξανά ο κόσμος διαιρεμένος σε Ανατολή και Δύση και όλα σχεδόν τα κράτη έσπευσαν να ταχθούν με τη μία ή την άλλη πλευρά. Γιατί αυτό επιτάσσει το ηθικό καθήκον κάθε κράτους. Ο Αριστοτέλης, από τους κορυφαίους φιλοσόφους της εποχής του, αν όχι ο κορυφαίος, έγραφε πριν από 2.500 περίπου χρόνια το εξής: «Ος δ’ αν στασιαζούσης της πόλεως μηδέ μεθ’ ετέριο τα όπλα στει, άτιμος έστω».
Αυτό σημαίνει ότι αν μια πόλη στασιάζει –τότε η κάθε πόλη ήταν ξεχωριστό κράτος– αυτός που δεν λαμβάνει μέρος με έναν από τους δύο αντιμαχόμενους, θα είναι άτιμος. Γιατί η ατιμία κρύβεται στον καιροσκοπισμό αυτού ο οποίος αναμένει ουδέτερος, για να ταχθεί με το μέρος αυτού που θα επικρατήσει.
Με μια διαστολή αυτής της πολύ φιλοσοφημένης θέσης του Αριστοτέλη γι’ αυτόν που δεν τάσσεται με το μέρος ενός από τους δύο αντιμαχόμενους, έχει απόλυτη εφαρμογή στη σημερινή δημιουργηθείσα κατάσταση με την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και χαρακτηρίζει «άτιμο» τον καιροσκόπο. Και σήμερα έχουμε όμορο στα Ανατολικά μας σύνορα –όχι όρια– τον καιροσκοπισμό της Τουρκίας να τηρεί ουδετερότητα απέναντι στους αντιμαχόμενους, αναμένοντας τον νικητή για να ταχθεί με το μέρος του και να πανηγυρίσει το κατόρθωμά του. Η «ατιμία» όμως αυτή τον χαρακτηρίζει και δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει, αφού και στους
προηγούμενους παγκόσμιους πολέμους ακριβώς την ίδια στάση τήρησε, εκμεταλλευόμενος τον μαυραγοριτισμό του. Όμως αυτό θα έπρεπε να στηλιτευθεί από την παγκόσμια κοινότητα και να μην περάσει έτσι, χωρίς συνέπειες, μετά τη λήξη της κρίσης. Τουλάχιστον η ηθική καταδίκη του Δυτικού κόσμου, του επιτήδειου αυτού ουδέτερου, που την ατιμία τη θεωρεί εξυπνάδα, θα πρέπει να υπάρξει άμεση και με συνέπειες, μια και η χώρα αυτή θέλει, όπως λέει, να ενταχθεί στην Ευρώπη και να παραμείνει στο ΝΑΤΟ στο οποίο ανήκει από το 1952. Η στήριξη σε δύο βάρκες ποτέ δεν είναι σταθερή και αργά ή γρήγορα θα καταποντιστεί.
Η σημερινή κρίση και η έναρξη του πολέμου μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, επιβάλλει άμεση δημιουργία ξεχωριστού Ευρωπαϊκού στρατού, που ήδη φαίνεται να δημιουργείται με την απόφαση της Γερμανίας να διαθέσει 100 δις ευρώ για τον εξοπλισμό του στρατού της, που ενοποιούμενος με τους στρατούς των άλλων κρατών της ενωμένης Ευρώπης, θα αποτελέσουν την υπερδύναμη εκείνη που είναι
απαραίτητη για να ακούγεται καθαρότερα και επιτακτικότερα η φωνή της Ευρώπης στην παγκόσμια σκακιέρα. Άλλωστε, ως υποδομή, υπάρχει στο ΝΑΤΟ, με την ξεχωριστή Διοίκηση Ευρώπης, για να οικοδομηθεί ο ξεχωριστός Ευρωπαϊκός Στρατός, που θα μπορεί να συνεργάζεται με οποιεσδήποτε άλλες δυνάμεις εκτός Ευρώπης, αναλόγως με τις ανάγκες των κρατών-μελών της.
Σήμερα απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή από τα κράτη-μέλη της Ευρώπης και του ΝΑΤΟ, να μην παρασυρθούν από τον εθνικισμό των Ουκρανών, που ξαφνικά θέριεψε, ίσως για να παρασύρει τους ευσυγκίνητους Ευρωπαίους, να στείλουν αεροπλάνα ή άλλο επιθετικό εξοπλισμό του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, γιατί ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος βρίσκεται προ των πυλών και αυτή τη φορά θα είναι
ολοκληρωτικός και καταστροφικός.
Ο Ζελένσκι γνωρίζει ότι η μόνη ελπίδα που έχει, είναι να παρασύρει την Ευρώπη και το ΝΑΤΟ να εμπλακούν στον αγώνα του, που ο ίδιος επέλεξε. Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής των ηγετών της Ευρώπης, ότι μια τέτοια εμπλοκή θα είναι η θρυαλλίδα που θα ανάψει τη φωτιά του τρίτου παγκοσμίου πολέμου, ο οποίος δεν θα έχει νικητές, παρά μόνον ηττημένους και καταστροφές. Η ανθρωπιστική
βοήθεια προς την Ουκρανία είναι ανθρώπινη υποχρέωση και ουδείς την αρνείται. Αλλά η αποστολή επιθετικών όπλων του ΝΑΤΟ είναι έγκλημα, που θα το πληρώσει ακριβά ολόκληρος ο πλανήτης και ιδιαίτερα τα κράτη της Ευρώπης, που το καλό που προέκυψε από τον πόλεμο, θα χαθεί και η Ευρώπη θα διαλυθεί στα όσα κομμάτια της επιζήσουν.
Πηγή : Τάσος Συμιγδαλάς – Εκδότης Ήλεκτρον
Επικεφαλής Κ.Υ.Μ.Α Ελληνισμού.
