«ΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΛΕΤΗΣΕΙ ΚΑΛΑ Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΠΡΙΝ…»
«Η μεγαλωσύνη στα Έθνη
δεν μετριέται με το στρέμμα.
Με της καρδιάς το πύρωμα
μετριέται και με το αίμα»
Κωστής Παλαμάς
Και μ’ αυτό το μέτρο, που ορίζει ο Παλαμάς, αν μετρηθεί η μεγαλωσύνη των Εθνών, το Ελληνικό Έθνος υψώνεται στον ουρανό, γιατί και τα δύο στοιχεία του μέτρου σύγκρισης (το πύρωμα της καρδιάς και η θυσία αίματος για την Πατρίδα), υπάρχουν στον υπέρτατο βαθμό στην ιστορική διαδρομή του Ελληνικού Έθνους.
Συμπληρώθηκαν 82 χρόνια από εκείνο το πρωινό της 28ης Οκτωβρίου 1940, που ήχησαν οι σειρήνες του πολέμου και η Ελλάδα ξύπνησε σε πόλεμο με την Ιταλία, μια μεγάλη χώρα, το δεύτερο σε μέγεθος και ισχύ σύμμαχο του Άξονα (Βερολίνο – Ρώμη – Τόκιο).
Το τότε και το σήμερα μοιάζουν πάρα πολύ και στον σχεδιασμό και στην εκτέλεση, γι’ αυτό είναι ένα πολύ καλό μάθημα, που πρέπει να μελετήσει κάποιος καλά, πριν αποφασίσει «να έλθει ξαφνικά ένα βράδυ». Και ας εξετάσουμε μια-μια τις ομοιότητες, ή ακόμα και τις διαφορές που οπωσδήποτε θα υπάρχουν.
Τότε μια μεγάλη χώρα σε έκταση και πληθυσμό, συγκριτικά με την Ελλάδα, η Ιταλία του Μουσολίνι, γειτονική στην Ελλάδα στα δυτικά της, επιτέθηκε στην Ελλάδα έτσι ξαφνικά στις 05.30 ώρα, που ακόμη ήταν σκοτάδι. Σήμερα μια άλλη μεγάλη χώρα σε έκταση και πληθυσμό, η Τουρκία του Ερντογάν γειτονική στην Ελλάδα στα ανατολικά της, απειλεί να έλθει ξαφνικά ένα βράδυ.
Τότε το μέγεθος του στρατού των Ιταλών πολύ μεγαλύτερο από το μέγεθος του Ελληνικού Στρατού και ο εξοπλισμός των Ιταλών ασύγκριτα ανώτερος από τον εξοπλισμό των Ελλήνων. Σήμερα ο εξοπλισμός των Τούρκων υπολείπεται σε ποιότητα αποτελεσματικότητας του εξοπλισμού των Ελλήνων, σε μέγεθος όμως υπερέχει κατά πολύ ο στρατός των Τούρκων από τον Στρατό των Ελλήνων, όχι όμως σε ποιότητα μαχητών.
Τότε οι Ιταλοί είχαν σύμμαχο τη Γερμανία, που είχε καταλάβει ολόκληρη σχεδόν την Ευρώπη, ενώ η Ελλάδα είχε σύμμαχο την Αγγλία, που ήθελε να ηγεμονεύει του αντιαξονικού πολέμου, αλλά μόνο στη θάλασσα μπορούσε να διεκδικήσει κάποια υπεροχή. Σήμερα η Ελλάδα έχει σύμμαχο ολόκληρη την Ευρώπη, που προσπαθεί να αποκτήσει αυτόνομη παρουσία στη διεθνή σκακιέρα και ιδιαίτερα συνδέεται με τη Γαλλία με ξεχωριστό Σύμφωνο Συνεργασίας και Συνδρομής. Ακόμη η Ελλάδα συνδέεται με ξεχωριστή συμφωνία με τις Ηνωμένες Πολιτείες, το Ισραήλ και την Αίγυπτο. Επίσης η Ελλάδα έχει αναπτύξει πολύ στενές σχέσεις με όλες σχεδόν τις χώρες της Μέσης Ανατολής, ακόμα και της Αφρικής. Η Τουρκία από την άλλη μεριά έχει απομονωθεί με τη συμπεριφορά της από ολόκληρη την Ευρώπη, από τις Ηνωμένες Πολιτείες και διατηρεί δεσμούς μόνο με μια διχασμένη Λιβύη με προσωρινή κυβέρνηση, με το Αζερμπαϊτζάν, τη Ρωσία φυσικά, το Κατάρ και το Ιράν.
Τότε στον διπλωματικό τομέα υπερείχε η Ιταλία της Ελλάδος, ενώ σήμερα στον τομέα αυτό υπερέχει η Ελλάδα της Τουρκίας κατά πολύ.
Τότε η Ιταλία είχε ξεκινήσει και εντατικοποιούσε συνεχώς μια προπαγανδιστική εκστρατεία εναντίον της Ελλάδος και προσπαθούσε να εκμεταλλευθεί κάθε πρόσφορο τρόπο και αιτία, είτε πραγματική, είτε κατασκευασμένη, για να πλήξει το κύρος των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Σήμερα η Τουρκία κάνει ακριβώς αυτά τα ίδια πράγματα που έκανε και η Ιταλία, αν όχι πολύ περισσότερα για να δικαιολογήσει την ανιστόρητη συμπεριφορά της απέναντι στην Ελλάδα.
Τότε η Ιταλία είχε φθάσει σε θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο με τον τορπιλισμό του καταδρομικού «ΕΛΛΗ» στις 15 Αυγούστου 1940 την ημέρα γιορτής της Μεγαλόχαρης στην Τήνο. Ο Κυβερνήτης της Ελλάδος, τότε, ο Ιωάννης Μεταξάς δεν ανακοίνωσε την ταυτότητα του υποβρυχίου που εξαπέλυσε τις τορπίλες του εναντίον του καταδρομικού ΕΛΛΗ, ήξερε όμως πολύ καλά την ταυτότητά του και είχε ήδη ξεκινήσει όλες τις προπαρασκευαστικές ενέργειες για να αντιμετωπίσει την έναρξη του πολέμου που ερχόταν όλο και πιο κοντά.
Οι Έλληνες τότε με μυστικό τρόπο ενίσχυσαν τις δυνάμεις τους στην παραμεθόριο και σήμερα έκαναν το ίδιο και φθάσαμε τότε πανέτοιμοι στο πεδίο της αναμέτρησης όπως ακριβώς και σήμερα. Με υπομονή, καρτερικότητα και αποφασιστικότητα η Ελλάδα στέκεται περήφανη μπροστά στις όποιες απειλές, δεν προκαλεί, δεν επιτίθεται, αλλ’ απαντά δυναμικά με πράξεις αποτροπής κάθε κινδύνου που δημιουργεί ο εξ. Ανατολών επιβουλέας. Τότε εκείνος ο εχθρός, η Ιταλία του Μουσολίνι, ήταν πιο έντιμος, από τον σημερινό ύπουλο Ανατολίτη. Τότε μας έδωσε συγκεκριμένο τελεσίγραφο στις τρεις τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940 η Ιταλία, απαιτώντας εντός τριών ωρών να επιτρέψουμε την είσοδο Ιταλικών στρατευμάτων στην Πατρίδα μας. Και η απάντηση που δόθηκε τότε από τον Κυβερνήτη Ιωάννη Μεταξά ήταν ένα βροντερό ΟΧΙ που εξέφραζε τη θέληση ολόκληρου του Ελληνικού Λαού.
Και το ΟΧΙ εκείνο ήχησε εκκωφαντικά στ’ αυτιά της αποκαμωμένης Ευρώπης και όλος ο κόσμος κράτησε την αναπνοή του στην αποκοτιά της Ελλάδος, που τόλμησε να τα βάλει με μια αυτοκρατορία.
Σήμερα έγινε κάτι ανάλογο στον Έβρο τον Φεβρουάριο-Μάρτιο του 2020, που ο ύπουλος Ανατολίτης χρησιμοποίησε τις μάζες των Μεταναστών για να παραβιάσει τα σύνορα της Ελλάδος, αλλά και τα ανατολικά σύνορα της Ευρώπης. Η Ελλάδα του σήμερα με Πρωθυπουργό των Κυριάκο Μητσοτάκη, είπε ΟΧΙ στην παρανομία που επιχείρησε η Τουρκία που συνεχίζει να προσπαθεί να παραβιάζει τα σύνορα, εργαλειοποιώντας τη μάζα των Μεταναστών, όπως παλαιότερα σε περιπτώσεις διανοίξεως ναρκοπεδίων χρησιμοποιούσαν κοπάδια βοοειδών και προβάτων, που τα οδηγούσαν στα ναρκοπέδια και ανάγκαζαν τα ζώα να περάσουν μέσα από αυτά για να εκραγούν οι νάρκες και έτσι να αχρηστευτεί το ναρκοπέδιο. Πόσα ζώα θα σκοτώνονταν δεν ενδιέφερε αυτούς που τα χρησιμοποιούσαν. Το ίδιο και ο σημερινός Ανατολίτης, ούτε που τον απασχολούν οι απώλειες των Μεταναστών, αρκεί να διανοίξουν δρομολόγιο για να περάσει ο στρατός του «ξαφνικά ένα βράδυ».
Ακόμη και ξεγυμνωμένους άνδρες σπρώχνει με τη βία να περάσουν το ποτάμι, κρατώντας ως ομήρους τις οικογένειές τους για να τους αναγκάσει να υποστούν όλον αυτόν τον εξευτελισμό της ανθρώπινης υπάρξεως. Είναι καλό για τον Ανατολίτη επιβουλέα να μελετήσει καλά εκείνη την πρόσφατη σχετικά ιστορία του πολέμου του 1940 Ιταλίας-Ελλάδος, γιατί θα διαπιστώσει ότι στο τέλος η ύλη δεν επικρατεί ποτέ σχεδόν από μόνη της και οι επιτιθέμενοι «Λύκοι της Τοσκάνης» όπως βαρύγδουπα ακουγόταν το όνομα Μεραρχιών της Ιταλίας, γινόντουσαν «Λύκοι που το σκάνε» από το κυνηγητό των Τσολιάδων. Μπορεί και σήμερα να συμβεί το ίδιο και οι επιτιθέμενοι να μετατραπούν σε φυγάδες πολύ πιο εύκολα από τότε, γιατί οι συνθήκες σήμερα είναι πολύ καλύτερες για τους Έλληνες.
Μολών λαβέ, λοιπόν.
Τάσος Συμιγδαλάς
Εκδότης Ήλεκτρον
Επικεφαλής Κ.Υ.Μ.Α Ελληνισμού
Κίνημα Υπέρ Μνήμης Αξιών Ελληνισμού (Κ.Υ.Μ.Α)
