Εδώ και μήνες, όλα τα αντιπολιτευτικά κόμματα εντός και εκτός Βουλής, ζητούν εκλογές για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν η Χώρα και οι Έλληνες, λόγω των διεθνών εξελίξεων που συμβαίνουν στην περιοχή.
Τελευταία έχει προστεθεί και το θέμα της Μ.Κ.Ο. «Κιβωτός του Κόσμου», όνομα παρμένο από την Παλαιά Διαθήκη, την «Κιβωτό του Νώε» που έγινε τότε για να σωθεί η ζωή στον πλανήτη από τον κατακλυσμό. Δεν γνωρίζουμε ακριβώς ποιος ήταν ο σκοπός της ιδρύσεως της Μ.Κ.Ο. αυτής, έξω από τις θεσμοθετημένες δομές Πρόνοιας του Κράτους και της Εκκλησίας, αλλά από ό,τι έχει κυκλοφορήσει από τους ερευνητές δημοσιογράφους θα ήταν να περιθάλψει αδέσποτα προσφυγόπουλα και ορφανά παιδιά, έργο θεάρεστο που χειροκροτήθηκε στη γένεσή του.
Σήμερα, βέβαια, όλοι οι χειροκροτητές φωνάζουν από όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, έντυπα και ηλεκτρονικά, «σταυρωθήτω». Ας έλθουμε όμως στα εκλογολογικά μας, που είναι το θέμα μας σήμερα.
Μας λέει σύσσωμη η Αντιπολίτευση πως οι εκλογές θα λύσουν όλα τα προβλήματα του τόπου. Μα αν τα προβλήματα λύνονται με εκλογές γιατί δεν κάνουν εκλογές οι πολιτικοί μας εξουσιαστές, κάθε φορά που παρουσιάζεται ένα πρόβλημα; Υπάρχει πρόβλημα ακρίβειας; Εκλογές και το πρόβλημα λύθηκε! Υποκλοπές; Εκλογές και το πρόβλημα λύθηκε! Πανδημία; Εκλογές και η πανδημία εξαφανίζεται! Όμως, παρά το ότι η κάθε αντιπολίτευση έχει τη λύση στο τσεπάκι της για κάθε πρόβλημα, εν τούτοις τα προβλήματα παραμένουν και ο αγώνας των αντιπολιτεύσεων να προσπαθούν να ανατρέψουν την εκάστοτε κυβέρνηση του τόπου, για να εφαρμόσουν τα μαγικά τους, πάντοτε θα γίνεται στο όνομα δήθεν του Ελληνικού Λαού.
Στην Ελλάδα το Σύνταγμα που θέτει τους κανόνες διακυβέρνησης της Χώρας, επιβάλλει εκλογές κάθε τέσσερα χρόνια, που εκλέγεται ένα κυρίαρχο πολιτικό κόμμα να σχηματίσει Κυβέρνηση, που θα διαχειριστεί την εξουσία του Κράτους, με βάση τους Συνταγματικούς κανόνες που έχουν θεσπιστεί. Οτιδήποτε άλλο είναι Συνταγματική εκτροπή και θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται αναλόγως. Σήμερα η Ελλάδα βρίσκεται ενώπιον πολεμικών γεγονότων που συμβαίνουν και επηρεάζουν άμεσα την επιβίωση των ανθρώπων και έχει υποχρέωση η Κυβέρνηση του τόπου να εξασφαλίσει την ασφάλεια, την υγεία και την ευημερία των Ελλήνων, επιστρατεύοντας οτιδήποτε κρίνεται απαραίτητο για να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι. Οι εκλογές, εκτός Συνταγματικής προθεσμίας, είναι τακτικισμός και μπορεί μεν να ωφελήσει λίγο ίσως αυτόν που της ζητά επίμονα, στην ουσία όμως βλάπτει και τη Χώρα και τους Έλληνες στο σύνολό τους.
Όταν η Χώρα βρίσκεται μπροστά σε απειλή πολέμου από την Τουρκία, η υποκίνηση και επιμονή για εκλογές πριν την ώρα τους, που ακόμη και το Σύνταγμα προβλέπει παράταση της θητείας μιας κυβέρνησης σε τέτοιες έκτακτες καταστάσεις, εγγίζει τα όρια Συνταγματικής εκτροπής, που σήμερα λογίζεται ως εσχάτη προδοσία. Αντί στις δύσκολες στιγμές που αντιμετωπίζει η Χώρα από την Ανατολή, να εκπέμπεται μια ολοκληρωτική και αδιάσπαστη ενότητα όλων των πολιτικών δυνάμεων του τόπου, η Αντιπολίτευση μείζονα και ελάσσονα θυμίζει την Αντιπολίτευση του 1920, τότε που η Ελλάς βρισκόταν στα πατρογονικά εδάφη της Ιωνίας σε πόλεμο με τους Τούρκους.
Αξίζει να θυμηθούμε τι έγινε τότε, μήπως και συνέλθουμε από τον παραλογισμό που μας έχει κυριεύσει.
Από την αρχή σχεδόν της Μικρασιατικής εκστρατείας, η αντιπολίτευση του πανίσχυρου τότε φιλελευθέρου κόμματος του Ελευθερίου Βενιζέλου, είχε αρχίσει την αντιπολιτευτική της δράση με το «ΟΙΚΑΔΕ» δηλαδή να επιστρέψει ο Ελληνικός Στρατός από τη Μικρά Ασία, γιατί οι στρατιώτες ήταν συνεχώς υπό τα όπλα από το 1912, με σκληρούς και αιματηρούς πολέμους και είχαν υπερμέτρως καταπονηθεί, με αποτέλεσμα το μέλλον της εκστρατείας να κρίνεται εντελώς αβέβαιο, χωρίς συμμαχική υποστήριξη.
Όμως ο Πρωθυπουργός τότε της Ελλάδος, Βενιζέλος, οραματιζόμενος την υλοποίηση της Μεγάλης Ιδέας του Έθνους, συνέχισε την προσπάθεια και τα αδιέξοδα φάνηκαν από την αμέσως επόμενη χρονιά το 1920. Τα όρια που είχαν θέσει οι Σύμμαχοι (;) στην Ελλάδα για την περιοχή της Σμύρνης (τετράγωνο, πλευράς 100 χιλιομέτρων) δεν ήταν δυνατόν να τηρηθούν, γιατί η ισχύς της Τουρκίας δεν βρισκόταν στο σουλτανικό καθεστώς, αλλά στα χέρια του Μουσταφά Κεμάλ, ο οποίος μπορούσε να συγκεντρώνει ελευθέρως πολυάριθμο στρατό στα ανατολικά, χωρίς να τον ενοχλεί κάποιος και να τον εξοπλίζει με όλα τα σύγχρονα όπλα εκείνης της εποχής. Έτσι τα όρια της περιμέτρου της Ελληνικής παρουσίας στη Σμύρνη, δεχόντουσαν συνεχείς επιθέσεις και ο Ελληνικός Στρατός δεν είχε δικαίωμα να επεκτείνει τη δράση του πέρα από το όριο που είχαν ορίσει οι Σύμμαχοι. Έτσι η διαμάχη μεταξύ Κυβέρνησης και Αντιπολίτευσης έφτασε στο κατακόρυφο και ο Βενιζέλος προκήρυξε εκλογές για την 1η Νοεμβρίου του 1920, μεσούντος του πολέμου με την Τουρκία.
Το κλίμα που είχε δημιουργηθεί ήταν άκρως διχαστικό και το ηθικό του Στρατού όχι σε καλή κατάσταση. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, έμπειρος πολιτικός, που γνώριζε ότι οι εκλογές δεν επιλύουν το πρόβλημα που είχε δημιουργηθεί, προχώρησε στις εκλογές εκείνες, περισσότερο για να απαλλαγεί από τις ευθύνες που είχε αναλάβει με την πραγματοποίηση της εκστρατείας, παρά για να κερδίσει τις εκλογές και να αναγκαστεί στο τέλος να αποχωρήσει.
Πράγματι, σε αυτές τις εκλογές το Βενιζελικό κόμμα υπέστη πανωλεθρία και ο ίδιος ο Βενιζέλος δεν εξελέγει ούτε βουλευτής και έφυγε από την Ελλάδα για το Παρίσι. Η Αντιπολίτευση φορτώθηκε έτσι ευθύνες που δεν τις ήθελε και βρέθηκε μπροστά στο αδιέξοδο. Το αποτέλεσμα εκείνου του τεράστιου εθνικού διχασμού που δημιουργήθηκε τότε είναι γνωστό και το πλήρωσε πολύ ακριβά η Ελλάδα και ο Ελληνικός Λαός και θα είναι πολύ άδικο για τον τόπο και τους Έλληνες να ξανασυμβεί ένα ίδιο περιστατικό από παρανοϊκές επιλογές ανεύθυνων πολιτικών εξουσιαστών. Ενώπιον του εχθρού που καραδοκεί και διατυμπανίζει ότι θα έλθει «ξαφνικά ένα βράδυ» οφείλουμε όλοι οι Έλληνες να εκπέμπουμε μια και μοναδική εικόνα: την εικόνα των αποφασισμένων Ελλήνων να υπερασπιστούν με κάθε μέσο και τρόπο τα όσια και τα ιερά της φυλής της. Όχι άλλο 1922. Δεν αρμόζει στους Έλληνες.
Τάσος Συμιγδαλάς
Εκδότης Ήλεκτρον
Επικεφαλής Κ.Υ.Μ.Α Ελληνισμού
Κίνημα Υπέρ Μνήμης Αξιών Ελληνισμού (Κ.Υ.Μ.Α)
