Στις 7 Νοεμβρίου 2022 ανακοινώθηκε μέσω του Δελτίου Δικαστικών Εκδόσεων η απόφαση του Πρωτοδικείου Φλώρινας που αφορά την νόμιμη έγκριση της ΜΚΟ με όνομα «Κέντρο Μακεδονικής Γλώσσας στην Ελλάδα». Φυσικά δεν αναφέρονται σε μια ελληνική διάλεκτο αλλά στην γλώσσα που χρησιμοποιούν οι Σκοπιανοί, δηλαδή, μια διάλεκτο των βουλγάρικων. Η αίτηση της ΜΚΟ εγκρίθηκε στις 28 Ιουλίου 2022 και μέσω αυτής επιτρέπονται τα μαθήματα «μακεδoνικής» γλώσσας από Σλάβους χωρίς καμία αντίδραση του πολιτικού κόσμου. Το «μακεδονικό» και η απόφαση αυτή είναι η συνέχεια της επιρροής ανίκανων πολιτικών τα τελευταία, τουλάχιστον, 30 χρόνια στην χώρα μας. Φυσικά τον δρόμο για αυτές τις «εξελίξεις» τον άνοιξε η άκρως προδοτική Συμφωνία των Πρεσπών που πραγματοποίησε η κυβέρνηση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α (επί Αλέξη Τσίπρα) και συνέχισε να υλοποιεί η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας (επί Κυριάκου Μητσοτάκη). Πολλοί λένε πως η συμφωνία δεν μπορεί να ακυρωθεί αλλά αυτό είναι ψέμα και θα αναφερθούμε σε αυτό παρακάτω.
Το «μακεδονικό» είναι κάτι που με ευκολία μπορούμε να πούμε πως δεν είναι αρκετά ένα ή δύο άρθρα αλλά ολόκληροι τόμοι αν θέλουμε να είμαστε εκτενείς. Παρόλα αυτά θα προσπαθήσω να συμπεριλάβω, μέσα σε τέσσερα άρθρα, όσο περισσότερα γίνεται ώστε κάποιος μετά την ανάγνωσή τους να βρίσκεται σε θέση να απαντήσει ή να διαχειριστεί την όποια παραπληροφόρηση.
Παρακάτω βλέπουμε το καταστατικό και την επίσημη ανάρτηση της ΜΚΟ όπου μας γνωστοποιούνται οι σκοποί και οι στόχοι του εν λόγω σωματείου:
«ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ:
ΤΟ «ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ»
ΕΓΓΡΑΦΗΚΕ ΕΠΙΣΗΜΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Το Κέντρο Μακεδονικής Γλώσσας στην Ελλάδα βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσει ότι έχει εγγραφεί και έχει εγκριθεί επίσημα ως μη κυβερνητική οργάνωση (ΜΚΟ) από τις δικαστικές αρχές της Ελλάδας.
Η αίτηση του συλλόγου εγκρίθηκε από το Δικαστήριο στις 28 Ιουλίου 2022 και η απόφαση ανακοινώθηκε στο Δελτίο Δικαστικών Εκδόσεων στις 7 Νοεμβρίου 2022. Τα τελικά διοικητικά θέματα σχετικά με την εγγραφή ολοκληρώθηκαν την περασμένη εβδομάδα και το καταστατικό του συλλόγου έχει πλέον επικυρωθεί επίσημα από το δικαστήριο. Το Κέντρο επιθυμεί , μεταξύ άλλων, δημόσια να ευχαριστήσει τον δικηγόρο Κύρο Σπόντη, για την επιτυχή περαίωση της διαδικασίας σχετικά με την εγγραφή της οργάνωσής μας στο δικαστικό μητρώο μη κυβερνητικών οργανώσεων.
Λόγος γίνεται για την πρώτη ΜΚΟ που αναφέρεται ρητά στη μακεδονική γλώσσα και που εγκρίθηκε νόμιμα από τις ελληνικές κρατικές αρχές. Αυτή η πράξη αντιπροσωπεύει μια de facto αναγνώριση ενός μακεδονόφωνου πληθυσμού στην Ελλάδα.
Σημαντικό είναι επίσης και το γεγονός ότι τα δικαστικά έγγραφα αναφέρονται επίσημα στην οργάνωση με το όνομά της στη μακεδονική γλώσσα, χρησιμοποιώντας το μακεδονικό κυριλλικό αλφάβητο («Центар за македонски јазик во Грција»).
Η απόφαση είναι η πρώτη αναγνώριση της μακεδονικής γλώσσας στην Ελλάδα από τις κρατικές αρχές μετά την απογραφή του 1920, όταν η μακεδονική γλώσσα καταχωρήθηκε ως γλώσσα που ομιλείται από τμήματα του πληθυσμού.
Το σημερινό επίτευγμα δεν είναι το τέλος, αλλά η αρχή μιας εκστρατείας για την ολική εγκαθίδρυση της Μακεδόνικης γλώσσας στο κοινωνικό γίγνεσθαι της Ελλάδας.» (1)
Όπως βλέπουμε ξεκάθαρα, γίνεται λόγος για: α) «μακεδονική» γλώσσα (που δεν σχετίζεται με την ελληνική), β) μια «de facto» αναγνώριση ενός «μακεδόφωνου πληθυσμού», γ) μια επιθυμία προώθησης και διάδοσης της εν λόγω γλώσσας όπως και δ) επιθυμία «συνεργασίας με άλλους συλλόγους που έχουν κοινούς στόχους, με την τοπική αυτοδιοίκηση και άλλους ειδικευμένους δημόσιους ή ιδιωτικούς φορείς».
Πέραν αυτών στην επίσημη ιστοσελίδα της ΜΚΟ μπορούμε να δούμε μια λίστα με περίπου 500 χωριά και πόλεις όπου υποστηρίζουν πως ομιλείται η «μακεδονική» γλώσσα σε «διάφορους βαθμούς» (δηλαδή μπορεί να είναι 1 κάτοικος ή, κατα την δική μας άποψη, και κανένας) (2). Το σημαντικό στην λίστα είναι η ύπαρξη δύο ονομάτων για τις ελληνικές περιφέρειες. Μία ελληνική ονομασία και μία «μακεδονική». Καθόλου τυχαίο καθώς δεν αναγράφονται έτσι για να τα καταλάβουν οι Σλάβοι αλλά για να το «εμπεδώσουν» οι Έλληνες (το αλφάβητο δεν είναι το κυριλλικό αλλά το ελληνικό). Παρακάτω η λίστα:
“Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας:
– Περιφερειακή Ενότητα Φλώρινας/Λέριν (περίπου 80 χωριά)
– Περιφερειακή Ενότητα Καστοριάς/Κόστουρ (περίπου 75 χωριά)
– Περιφερειακή Ενότητα Κοζάνης/Κόζζανι (περίπου 20 χωριά)
Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας:
– Περιφερειακή Ενότητα Πέλλας/Ποστόλ (περίπου 85 χωριά)
– Περιφερειακή Ενότητα Ημαθίας/Μπερ (περίπου 40 χωριά)
– Περιφερειακή Ενότητα Κιλκίς/Κούκους (περίπου 30 χωριά)
– Περιφερειακή Ενότητα Σερρών/Σερ (περίπου 90 χωριά)
– Περιφερειακή Ενότητα Θεσσαλονίκης/Σόλουν (περίπου 50 χωριά)
Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης:
– Περιφερειακή Ενότητα Καβάλας/Κάβαλσκο (περίπου 2 χωριά)
– Περιφερειακή Ενότητα Δράμας/Ντράμσκο (περίπου 20 χωριά)”
Στην παραπάνω αρνητικότατη εξέλιξη για την πατρίδα μας, πέραν των πολιτικών που υποστηρίζουν ή σέβονται τη Συμφωνία των Πρεσπών, τεράστια ευθύνη έχουν και οι δικαστές που αναγνώρισαν το συγκεκριμένο σωματείο. Ακολουθούν τα τηλέφωνα από τα δύο κύρια μέλη του Πρωτοδικείου Φλώρινας ώστε να έρθει σε επαφή και να θέσει τις οποιεσδήποτε απορίες του ο οποιοσδήποτε ενδιαφερόμενος : Πρόεδρος πρωτοδικών Φλώρινας – 2385022656 και προϊστάμενος διεύθυνσης γραμματείας – 2385022287.
Επίσης αξίζει να δούμε το “προφίλ” του δικηγόρου που ευχαριστεί η ΜΚΟ και αυτός δεν είναι άλλος από τον Κυριάκο-“Κύρο” Σπόντη. Ο πατέρας του, του οποίου το έργο συνεχίζει, είναι ο Φωκάς – Αριστογείτων Σπόντης. Ο Φωκάς – Αριστογείτων Σπόντης έδωσε συνέντευξη στον βρετανικό δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα BBC στις 24 Φεβρουαρίου του 2019 όπου σε ένα τραγικό προπαγανδιστικό παραλήρημα (σε συνεργασία με την αστοιχείωτη Μαρία Μαργαρώνη) υποστήριξε μεταξύ άλλων πως: α) υπάρχει «μακεδονική» γλώσσα, β) υπάρχει «μακεδονική» εθνικότητα, και φυσικά γ) υπάρχει «μακεδονική μειονότητα» στην Ελλάδα. (3)
Από δημοσίευση τοπικής εφημερίδας της Φλώρινας (4) μεταξύ άλλων μαθαίνουμε πως: Ο πατέρας του Κυριάκου, Φωκας – Αριστογείτων Σπόντης, είναι ένας απ’ τους υποστηρικτές του κόμματος «Ουράνιο Τόξο» το οποίο έχει σαν βασικό στόχο του την αναγνώριση των σλαβόφωνων ως εθνική «μακεδονική μειονότητα» στην Ελλάδα. Η γιαγιά του Κυριάκου, Ελισάβετ Παπαδημητρίου, μιλούσε βουλγάρικα και ήταν κόρη του Σταύρου Παπαδημητρίου, ο οποίος ήταν αρχηγός των Εξαρχικών στο Βιλαέτι του Μοναστηρίου. Αυτός, μαζί με τον γιο του (και θείο του Κυριάκου), Κοσμά Παπαδημητρίου, έφυγαν για την Γιουγκοσλαβία μετά τον πόλεμο για να μην κυνηγηθούν (λόγω συνεργασίας με τις κατοχικές δυνάμεις της Βουλγαρίας). Ο Κοσμάς διετέλεσε αργότερα και διευθυντής στο Μουσείο Ιστορίας των Σκοπίων (ως Κούσμαν Γκιοργκιέφσκι)! Ο Κυριάκος και η αδερφή του Βέτα Σπόντη είναι δικηγόροι και έχουν εκπροσωπήσει σε πολλές περιπτώσεις την κρατική ΔΕΗ σε υποθέσεις απαλλοτριώσεων, με ότι αυτό συνεπάγεται. Μάλιστα η Βέτα Σπόντη ήταν υποψήφια βουλευτής του ΚΚΕ και του ΠΑΣΟΚ. Η ιστορία της οικογενείας του Κυριάκου Σπόντη δείχνει πως σε καμία περίπτωση δεν θα έπρεπε να νιώθουμε έκπληξη για αυτήν την αντεθνική του στάση αλλά ευγνωμοσύνη που θα έπρεπε να την εκφράσουμε προς το πρόσωπό του καλώντας τον στο 2463024711 ή κάνοντας μια επίσκεψη στο γραφείο του που βρίσκεται στην οδό Διαδόχου Παύλου 11, Πτολεμαΐδα Κοζάνης.
Άλλο ένα παράδειγμα ανθελληνικής στάσης αλλά και επικίνδυνης «ιστορικής άγνοιας» είναι αυτό της ολυμπιονίκου Σοφίας Σακοράφας (πρώην βουλευτή του ΠΑ.ΣΟ.Κ. , ΣΥ.ΡΙΖ.Α. αλλά και εν ενεργεία βουλευτή του ΜέΡΑ25) όπου εντός του ελληνικού κοινοβουλίου έχει μιλήσει για «μειονότητες» Πομάκων, Βλάχων, Αρβανιτών αλλά και «Σλαβομακεδόνων». (5) Αυτή η «Ελληνίδα» πολιτικός, πέραν του ότι αδυνατεί να αντιληφθεί πως δεν πρόκειται περι «μειονοτήτων» αλλά περί ελληνικότατων πληθυσμιακών ομάδων, αναπαράγει την αντίστοιχη τουρκική, ρουμανική, αλβανική και σκοπιανή προπαγάνδα εντός του κοινοβουλίου επιτρέποντας στους μελλοντικούς επίδοξους κλέφτες της ιστορίας και του πολιτισμού μας να βρουν πάτημα στις ανυπόστατες διεκδικήσεις τους. Βέβαια βάσει του άρθρου 61 του Συντάγματος οι πολιτικοί δεν είναι υπεύθυνοι για ότι πουν και ότι κάνουν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους επομένως, δυστυχώς, πολλοί βουλευτές όπως η προαναφερθείσα συνεχίζουν να καταστρέφουν άνευ συνεπειών (6).
Μην ξεχνάμε πως ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της «Προόδου» αλλά και το ΚΚΕ υποστήριζαν πως οι Σκοπιανοί είναι «Μακεδόνες» όπως προκύπτει από μαρτυρίες (7) και στοιχεία (8 ,9).
Καταστροφή άνευ συνεπειών (ποινικών συνεπειών· οι πολιτισμικές καταστροφές είναι αμέτρητες) διαπράττει και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας όταν ισχυρίζεται πως δεν μπορεί να καταργήσει την Συμφωνία των Πρεσπών. Όντως δεν καταργείται έτσι εύκολα μια τέτοια συμφωνία αλλά βάσει του άρθρου 56 και 60 της Σύμβασης της Βιέννης (10) μπορεί να την καταγγείλει απ’ την στιγμή που έχουν καταγραφεί πάνω από 270 παραβιάσεις (11) των συμφωνηθέντων από την μεριά των Σκοπίων. Μετά την καταγγελία της συμφωνίας δύναται να αναστείλει την εφαρμογή της ή ακόμη και να λήξει την συνθήκη. Επομένως η κυβέρνηση πρέπει να πάψει να υποστηρίζει πως «δεν μπορεί να αναιρέσει την Συμφωνία των Πρεσπών» και είτε να το πράξει είτε να παραδεχτεί ανοιχτά πως ποτέ δεν είχε τέτοια πρόθεση.
Και θα αναρωτηθείτε, για ποιόν λόγο να μην έχει τέτοια πρόθεση μια «ελληνική» κυβέρνηση; Φυσικά γιατί θέλει να ακολουθήσει πιστά τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης η οποία θέλει να ενταχθούν τα Σκόπια σε αυτήν. Δύο χώρες είχαν ασκήσει βέτο για την εισδοχή των Σκοπίων στην Ε.Ε. και αυτές ήταν η Ελλάδα και η Βουλγαρία. Πλέον παρατηρούμε το άκρως τραγικό: Η Ελλάδα να έχει παραχωρήσει ονομασία, ιστορία και πολιτισμό ενώ η Βουλγαρία αντιστέκεται καθώς γνωρίζει πως τα Σκόπια σφετερίζονται την γλώσσα της και τους μέχρι και τον 19ο αιώνα εθνικώς αυτοπροσδιοριζόμενους Βούλγαρους πολίτες (που ξαφνικά έγιναν «Μακεδόνες»).
Ακολουθεί απόσπασμα από άρθρο που αναρτήθηκε σε έγκυρη ευρωπαϊκή ιστοσελίδα ακομμάτιστης ενημέρωσης:
“«Εάν οποιοδήποτε έθνος στην Ευρώπη πρέπει να επιλέξει μεταξύ της ταυτότητάς του και της ένταξής του στην Ε.Ε., τότε κάτι δεν πάει καλά με αυτό το σύνολο επιλογών», δήλωσε στο POLITICO ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης της Βόρειας Μακεδονίας Νικόλα Ντιμιτρόφ.
Όπως πολλοί, βλέπει τη γλωσσική διαμάχη ως ζήτημα εθνικής ταυτότητας.
«Το ποιοι είμαστε είναι δική μας υπόθεση. Είναι ένα ερώτημα για τον «μακεδονικό» λαό. Πιστεύουμε ότι αυτό δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αποτελέσει προϋπόθεση για το ευρωπαϊκό μας μέλλον», δήλωσε ο Ντιμιτρόφ
[…]Όμως η Βουλγαρία έστειλε υπόμνημα στις άλλες 26 χώρες επιμένοντας ότι τα έγγραφα της Ε.Ε. πρέπει να αναγνωρίσουν ότι «η επίσημη γλώσσα που χρησιμοποιείται στη σημερινή Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας μπορεί να θεωρηθεί μόνο ως μια γραπτή τοπική νόρμα της βουλγαρικής γλώσσας». (Το POLITICO είδε το μνημόνιο, το οποίο δεν είναι δημόσιο.)
Η υπουργός Εξωτερικών της Βουλγαρίας Εκατερίνα Ζαχάριεβα ισχυρίστηκε επίσης ότι η Βόρεια Μακεδονία δεν υλοποιεί μια συνθήκη φιλίας του 2017 μεταξύ των γειτόνων που υπογράφηκε και ότι τα Σκόπια έχουν πολιτικές που βασίζονται στο μίσος προς τη Βουλγαρία.
«Κανείς δεν αμφισβητεί το δικαίωμά τους να αυτοπροσδιορίζουν το έθνος τους και να αποκαλούν τη γλώσσα τους όπως τους αρέσει. Αλλά δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι αυτό το δικαίωμα θα βασίζεται στο μίσος, την κλοπή της ιστορίας και την άρνηση της Βουλγαρίας”, δήλωσε η Ζαχάριεβα στον ιδιωτικό ραδιοτηλεοπτικό σταθμό BTV.
[…]Tο βουλγαρικό μνημόνιο είναι βαρύ σε ιστορικούς ισχυρισμούς. Μεταξύ άλλων, ισχυρίζεται ότι η μακεδονική ταυτότητα δημιουργήθηκε τεχνητά από την κομμουνιστική γιουγκοσλαβική κυβέρνηση και ότι επειδή ο κομμουνισμός ηττήθηκε στην Ευρώπη δεν πρέπει να εισαχθεί στην Ε.Ε. από τη Βόρεια Μακεδονία.
[…]Ο Πέταρ Τοντόροφ, Σκοπιανός ιστορικός, πιστεύει ότι η χώρα του τιμωρείται ουσιαστικά επειδή είναι ένα συγκριτικά νέο έθνος. Λέει ότι είναι παράλογο να αντιμετωπίζουμε μια χώρα διαφορετικά μόνο και μόνο επειδή οι πρόγονοί της δεν διαχώρισαν την ταυτότητά τους από τους Βούλγαρους αρκετά νωρίς.
“Η δημιουργία της μακεδονικής εθνικής ταυτότητας”, δήλωσε ο Τοντόροφ, “δεν διαφέρει από τη δημιουργία οποιασδήποτε εθνικής ταυτότητας παγκοσμίως. Το να πούμε ότι η εθνική ταυτότητα της Μακεδονίας δημιουργήθηκε απλώς με πολιτικό διάταγμα το 1945 δεν έχει καμία βάση στη σύγχρονη επιστήμη».” (12)
Σε άρθρο έγκυρης και ανεξάρτητης διαδικτυακής εφημερίδας διαβάζουμε πως:
“«Η γλώσσα και η ιστορία της δίνουν στη Βόρεια Μακεδονία την ταυτότητά της για τον πρόεδρο Στέβο Πενταρόφσκι (ΠτΔ των Σκοπίων), αλλά για τη Βουλγαρία κανένα από αυτά δεν είναι αλήθεια […]
“Το στήριγμα της ταυτότητάς μας είναι η γλώσσα μας, μετά από αυτό, η ιστορία, η κοινή μας ιστορία με τους συμπατριώτες μας”, δήλωσε ο Πενταρόφσκι σε συνέντευξή του στο EUobserver.
«Δεν είναι μυστικό ότι κωδικοποιήσαμε τη μακεδονική γλώσσα το 1945, αλλά είναι μια ξεχωριστή γλώσσα, πολύ κοντά στα βουλγαρικά, αλλά δεν είναι και δεν ήταν βουλγαρική γλώσσα», είπε.
Η κωδικοποίηση έγινε στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν δημιουργήθηκε η τότε «Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας» ως τμήμα της Γιουγκοσλαβίας.
Πριν από αυτό, το έδαφος διοικούνταν από τη Βουλγαρία, τη Σερβία και, πηγαίνοντας πιο πίσω, από την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Παρόλα αυτά, για τον Πενταρόφσκι οι άνθρωποι που ζούσαν εκεί είχαν πάντα τη δική τους εθνική ταυτότητα.
Αλλά «οι Βούλγαροι λένε ότι όλη η ιστορία μας μέχρι το 1945 ήταν βουλγαρική. Ότι τα πάντα από τον 10ο αιώνα μέχρι τότε ήταν βουλγαρικά», σημείωσε ο Πενταρόφσκι.
«Λένε ότι υπάρχουν εθνικά Μακεδόνες… [αλλά] ξαφνικά ξυπνήσαμε ένα πρωί [το 1944] και είπαμε: Αχα! Είμαστε πραγματικά Μακεδόνες τώρα, [αλλά] χθες ήμασταν εθνικά Βούλγαροι», πρόσθεσε ο Πενταρόφσκι.
[…]«Μια «μακεδονική γλώσσα» ή εθνότητα δεν υπήρχε μέχρι τις 2 Σεπτεμβρίου 1944», είπε η Σόφια σε ένα εξασέλιδο σημείωμα που κυκλοφόρησε πρόσφατα στα κράτη της Ε.Ε. και είδε το EUobserver.
“Η δημιουργία τους ήταν μέρος της συνολικής οικοδόμησης μιας ξεχωριστής μη βουλγαρικής ταυτότητας (από τη Γιουγκοσλαβία), με στόχο τη διακοπή των δεσμών μεταξύ του πληθυσμού της (περιοχής) και της Βουλγαρίας”, ανέφερε.
«Η δημιουργία της «μακεδονικής γλώσσας» το 1944 ήταν μια πράξη δευτερεύουσας κωδικοποίησης (επανακωδικοποίησης) βάσει της βουλγαρικής λογοτεχνικής γλώσσας, επιπλέον «εμπλουτισμένης» με μορφές καθομιλουμένης (δημοτική), προσομοιώνοντας έτσι μια «φυσική» διαδικασία βασισμένη στη διάλεκτο.», πρόσθεσε.
Οι συνομιλίες περί εντάξεως στην Ε.Ε. , όταν προχωρήσουν, θα πρέπει να περιλαμβάνουν ειδική παρακολούθηση για να διασφαλιστεί ότι τα Σκόπια συμμορφώθηκαν με τις απόψεις της Βουλγαρίας, για παράδειγμα, στα σχολικά εγχειρίδια και στις εθνικές γιορτές, είπε επίσης η Σόφια.
Και μετά την ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στην Ε.Ε., οποιαδήποτε χρήση ή αναφορά της «μακεδονικής γλώσσας» στα έγγραφα της Ε.Ε. θα πρέπει να φέρει αστερίσκο για να δηλώσει ότι μια τέτοια γλώσσα υπήρχε μόνο «σύμφωνα με το σύνταγμα της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας», ανέφερε.
“Η διαδικασία της διεύρυνσης δεν πρέπει να νομιμοποιήσει την εθνική και γλωσσική μηχανική που έλαβε χώρα υπό πρώην αυταρχικά καθεστώτα”, ανέφερε το βουλγαρικό σημείωμα.” (13)
Τί άλλαξε λοιπόν κατά τις αρχές του 20ου αιώνα;
Στις 2 Αυγούστου 1944, ο Γιόσιπ Μπροζ (Πρόεδρος της κομμουνιστικής Γιουγκοσλαβίας γνωστός και ως Τίτο) δημιούργησε το γιουγκοσλαβικό ομόσπονδο κράτος. Ένα από τα έξι κράτη της τότε κομμουνιστικής «δημοκρατίας» της Γιουγκοσλαβίας ήταν η λεγόμενη «Δημοκρατία της Μακεδονίας», με πρωτεύουσα τα Σκόπια. Έως τότε, οι κάτοικοι της περιοχής των Σκοπίων δεν είχαν “μακεδονική” εθνική συνείδηση. Ο Τίτο είχε απώτερο σκοπό να αποκολλήσει τους Σκοπιανούς απ’ την Βουλγαρία (καθώς εκεί βρίσκονταν βάσει της εθνικής τους συνείδησης). Απέβλεπε λοιπόν στην σύσταση ενιαίου «μακεδονικού» κράτους, υπό σλαβικό μανδύα και την έξοδο της χώρας του στο Αιγαίο. Ιδιαίτερη φροντίδα δόθηκε στη λεγόμενη «μακεδονική» γλώσσα, που αποτελείτο κατά βάση από λέξεις σλαβικής προέλευσης, εμπλουτισμένη και με ελληνικές αυτούσιες ή παραλλαγμένες, καθώς επίσης και λέξεις τουρκικές, βλάχικες, αλβανικές κ.λ.π. Το ιδίωμα αυτό στην ουσία ήταν η δυτική διάλεκτος της βουλγαρικής γλώσσας, την οποία ομιλούσαν οι κάτοικοι της περιοχής των Σκοπίων.
Μετά το 1944, Σκοπιανοί γλωσσολόγοι, με κύριους συντελεστές τους Κρούμε Κεπέσκι και Μπλάζε Κόνεσκι, προσπάθησαν να αφαιρέσουν όλα τα βουλγαρικά στοιχεία από τη διάλεκτο αυτή και να τα αντικαταστήσουν με λέξεις σερβοκροατικές, ώστε να μπορεί η λεγόμενη «μακεδονική» γλώσσα, έτσι όπως εξελίχθηκε, να γίνει πλέον κατανοητή από τους σερβοκροατικούς πληθυσμούς της βόρειας Γιουγκοσλαβίας.
Παραπάνω διαβάζουμε πως ο Νίκολα Ντιμιτρόφ (υπουργός εξωτερικών των Σκοπίων) θεωρεί πως κακώς υπάρχουν περιορισμοί στους όρους υπό τους οποίους κάποιο έθνος θα μπορεί να ενταχθεί στην Ε.Ε. και συμπληρώνει πως αφορά μόνο τους Σκοπιανούς το πως θα αυτοπροσδιορίζονται. Κοινώς, δεν θα έπρεπε εμείς και οι Βούλγαροι να ενδιαφερόμαστε για την ιστορία και τον πολιτισμό που προσπαθούν να καπιλευτούν, καθώς, οι Σκοπιανοί και οποιοσδήποτε άλλος λαός μπορεί να υποστηρίξει ότι θέλει χωρίς να παρέχει τις ανάλογες αποδείξεις. Σαν μια διαστρεβλωμένη εκδοχή του δικαιώματος αυτοπροσδιορισμού, αυτή η παράλογη απαίτηση είναι η επίσημη στάση των Σκοπίων στο θέμα. Ευτυχώς (και δυστυχώς που δεν συμμετέχει και η Ελλάδα) η Βουλγαρία δηλώνει πως δεν δύναται να επιτρέψει τέτοιον «αυτοπροσδιορισμό» καθώς τα Σκόπια ασκούν πολιτική μίσους, κλοπή της ιστορίας και της γλώσσας, άρνηση της πραγματικότητας (της «βουλγαρικότητας» στην γραφή και την καταγωγή των Σκοπιανών) και υπενθυμίζει πως αυτή η ανιστόρητη προσπάθεια βασίζεται σε κομμουνιστική προπαγάνδα που δεν θα έπρεπε να γίνει αποδεκτή.
Προσπαθώντας να συνεχίσει αυτήν την αισχρή προπαγάνδα, ένας Σκοπιανός «ιστορικός», παραδέχεται πως η εθνική συνείδηση των «Μακεδόνων» είναι ένα «νέο» δημιούργημα και επιβεβαιώνει πως οι πρόγονοι τους δεν διαχώρισαν την ταυτότητά τους απ τους Βούλγαρους «αρκετά νωρίς». Ειρωνικότατα επικαλείται την σύγχρονη επιστήμη (ξεχνώντας την επιστήμη της ιστορίας, της κοινωνιολογίας, της γλωσσολογίας και της βιολογίας) λέγοντας πως η δημιουργία αυτού του έθνους δεν διαφέρει από αυτήν κανενός άλλου παγκοσμίως. Φυσικά και δεν διαφέρει αν το σύνολο των παραδειγμάτων που έχει στο μυαλό του είναι αυτά των Βαλκανίων, της Τουρκίας ή των Η.Π.Α (κοινώς κράτη που είτε προσπάθησαν να οικειοποιηθούν ξένους πολιτισμούς είτε να διαγράψουν το παρελθόν τους και να δημιουργήσουν μια νέα «εθνότητα»).
Η εθνική ταυτότητα δεν βασίζεται σε «θέλω» ή θεωρίες αυτοπροσδιορισμού αλλά σε ιστορία, πολιτισμό (παιδεία και τέχνη), παραδόσεις, κοινή καταγωγή, κοινή γλώσσα, συνήθως κοινή θρησκεία, την φυλή και την κοινή κυρίαρχη ιδεολογία. Μέσω αυτών εκφράζεται, επιβεβαιώνεται και συγκροτείται η συλλογική ταυτότητα ενός λαού. Όλα αυτά που επικαλούνται οι Σκοπιανοί δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα όταν θέλουν να ονομάζονται «Μακεδόνες».
Σύντομα η συνέχεια..
Τούντας Δημήτριος
Υπεύθυνος Τύπου Κ.Υ.Μ.Α. Ελληνισμού
Κίνημα Υπέρ Μνήμης Αξιών Ελληνισμού (Κ.Υ.Μ.Α)
(1) https://www.facebook.com/makedonski.gr.2022
(2) https://makedonski.gr/mod/page/view.php?id=18
(3) https://www.bbc.com/news/stories-47258809
(4) https://krouakroua.blogspot.com/2019/02/bbc_28.html
(5) https://www.youtube.com/watch?v=g5BDXHOnvM4
(6) https://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/To-Politevma/Syntagma/article-63/
(7) https://youtu.be/CsxAzbwgJqE?t=2892
(8) https://ethniki-antistasi-dse.gr/istoria-dse-62.html
(9) https://www.efsyn.gr/arheio/fantasma-tis-istorias/181822_koinoboyleytiki-dilosi-metanoias
(10) https://www.e-nomothesia.gr/diethneis-sunthekes/nomos-1981-1991-phek-187a-9-12-1991.html
(11) https://www.epitropiellinismou.gr/post/499
(12) https://www.politico.eu/article/bulgaria-north-macedonia-eu-accession-talks-language-dispute/
(13) https://euobserver.com/eu-political/150370
