Είμαι ένας άνθρωπος που του αρέσει η πρόοδος, αναζητά το νέο, την εξέλιξη, που οδηγεί στην καλυτέρευση της ποιότητας της ζωής, της μικρής χρονικά ζωής, που ανήκει στον καθένα μας, όπως το έχει προσδιορίσει η Μοίρα Άτροπος των Αρχαίων Ελλήνων, ή της Θείας Πρόνοιας του Χριστιανισμού.
Έψαξα να βρω στοιχεία που προσδιορίζουν την προοδευτικότητα, ρωτώντας τους λεγόμενους «προοδευτικούς», αλλά κανένας δεν μου απαντούσε συγκεκριμένα και όλοι ψέλλιζαν μασημένα λόγια, ακαταλαβίστικα και δεν κατάφερα να αποκρυσταλλώσω μια συγκεκριμένη άποψη. Έτσι καθιέρωσα ένα δικό μου κώδικα προοδευτικότητας, που είχε σαν βάση την ηθική ανάταση του ανθρώπου που τείνει προς τη θέωση και δευτερευόντως στην καλύτερη και ανετότερη αντιμετώπιση των προβλημάτων επιβίωσης μέσα στην ανθρώπινη κοινωνία, μια και ο άνθρωπος είναι φύσει κοινωνικό όν.
Το βασικότερο κύτταρο της κοινωνικής ζωής είναι η οικογένεια. Όταν το κύτταρο αυτό είναι υγιές, τότε η κοινωνία δεν νοσεί και μπορεί να δημιουργεί και να προοδεύει. «Κόποις τα αγαθά κτώνται» έλεγαν οι Έλληνες φιλόσοφοι, που δίδαξαν στον κόσμο την εντιμότητα. Η δικαιοσύνη, η μητέρα των αρετών του ανθρώπου, που ρυθμίζει ώστε οι άνθρωποι στην κοινωνία να αισθάνονται ψυχικά ικανοποιημένοι και όχι αδικημένοι, είναι από τα βασικότερα στοιχεία της υγιούς κοινωνίας, που οδηγεί στην πρόοδο. Η λαοκρατική αντίληψη δεν είναι δικαιοσύνη.
Αλληλοσεβασμός μεταξύ των μελών της κοινωνικής συμβίωσης. Άλλο ένα στοιχείο που αποτελεί κανόνα προόδου και ευημερίας.
Έτσι, σιγά σιγά έφτιαξα τους δικούς μου κανόνες πορείας και άρχισα να αναζητώ συγγένειες στα Πολιτικά Κόμματα του λεγόμενου προοδευτικού χώρου, για να ενταχθώ κι εγώ εν όψη των επερχομένων εκλογών. Ξεκίνησα από το πιο παλιό χρονικά κόμμα το Κου-Κου-Ε. Εκεί διαπίστωσα ότι τα γράμματα της Αλφαβήτου μας δεν ονομάζονται με την ονομασία του Ελληνικού Αλφαβήτου, αλλά τα μεν σύμφωνα με το «ου» τα δε φωνήεντα με τον ήχο τους, π.χ. Κου-Κου-Ε, Φου-Που-Α, Μου-Μου-Ε κ.λπ. Μια ξεχωριστή δική τους ονομασία, που θα μπορούσε να θεωρηθεί και «πρόοδος» αν δεν αγνοούσε τους κανόνες γλωσσολογικής ελληνικής ονομασίας. Δεν είδα πουθενά κάποια πρόοδο, παρά μόνο μια διάχυτη μυρωδιά μούχλας αναδυόταν στο περιβάλλον. Ένα κομμουνιστικό μανιφέστο πάνω στο τραπεζάκι του σαλονιού κι ένα σφυροδρέπανο πάνω ψηλά, πιστοποιούσαν την ταυτότητα του κόμματος. Σε ένα χώρο που έμοιαζε με αποθήκη και που ήταν σε άριστη κατάσταση και βασίλευε πλήρης τάξη, ήταν τοποθετημένα καλογυαλισμένα ρόπαλα από ανθεκτικό ξύλο που στην άκρη τους έφεραν ένα κόκκινο ανεμούριο, που φανέρωνε ότι αυτά ήταν σε συνεχή χρήση για κάθε απαίτηση. Έφυγα απογοητευμένος γιατί είδα ότι το κόμμα αυτό παρέμεινε πιστό στις ιδρυτικές του διακηρύξεις, χωρίς ίχνος προόδου, ή κάποιας αλλαγής.
Πήρα στο «ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ». Μόλις είδα την ταμπέλα είπα μέσα μου: εδώ θα σταθώ, γιατί την πρόοδο τη διακηρύσσουν και στην ονομασία του κόμματός τους. Είδα όμως εκεί στον κόσμο που μπαινόβγαινε, παλιούς γνωστούς από τα υλικά κατεδάφισης των κομμάτων των «ΑΝΕΛΛΗΝΩΝ» και του «ΠΟΤΑΜΙΟΥ» και διερωτήθηκα μέσα μου: λες να είναι αυτά τα φθαρμένα υλικά κατεδάφισης οι «προοδευτικές δυνάμεις» της ταμπέλας; Έπειτα είδα όλα τα απορρίμματα του πάλαι ποτέ σοσιαλιστικού ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου. Κάποιοι βουλευτές του «Μέρα 25» είχαν προσχωρήσει στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ήταν χωρίς ιδιαίτερη βαρύτητα, ώστε να προσδιορίζουν προοδευτικότητα. Τίποτα καινούργιο, τίποτα προοδευτικό. Όλα τα υλικά, πεπαλαιωμένα και φθαρμένα. Πώς να σταθεί εκεί ένας γνήσιος προοδευτικός όταν τίποτε καινούργιο δεν παρουσιάζεται, παρά ατυχείς απομιμήσεις Ανδρεοπαπανδρεϊκές τριτοκοσμικές πολιτικής των αδεσμεύτων; Όλα μιμήσεις του παρελθόντος. Πρόοδος ούτε για δείγμα. Έτσι εγκατέλειψα την προσπάθεια στον ΣΥΡΙΖΑ και πήγα στο «ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ». Μια μεγάλη φωτογραφία της αειμνήστου Φώφης Γεννηματά κάλυπτε ένα μέρος του τοίχου του σαλονιού στα Δυτικά. Η Φώφη Γεννηματά είχε ξεκινήσει να κάνει μια ανανέωση στο κόμμα που είχε ως αφετηρία το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, ονομάζοντάς το «ΚΙΝΑΛ» αλλά ο πρόωρος θάνατός της ανέκοψε αυτή την προσπάθεια και ο νέος Αρχηγός κ. Ανδρουλάκης, επανέφερε ξανά τον πράσινο ήλιο, ώστε κι εκεί να ξαναγυρίσουμε στα παλιά, τα σοσιαλιστικά του Ανδρέα Παπανδρέου. Τίποτε καινούργιο, καμμιά πρόοδος και εδώ. Έφυγα και από το «ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ» απογοητευμένος, που δεν είδα πουθενά «προοδευτικές δυνάμεις».
Και αναρωτήθηκα: ποιο λάθος κάνω και δεν κατάφερα να ανακαλύψω τις κρυμμένες καλά «προοδευτικές δυνάμεις»; Μήπως σήμερα έχει τόσο διαφθαρεί η κοινωνία μας, που θεωρείται πρόοδος κάθε τι αναχρονιστικό, κάθε ικανοποίηση κατώτερου ενστίκτου; Μήπως αυτά είναι πλέον τα στοιχεία που συνθέτουν την προοδευτικότητα; Η χρεωκοπία του θεσμού της οικογένειας, που ευτελίζεται στις μέρες μας και έχει καταντήσει από εστία που διαμορφώνει χαρακτήρες, σε «εταιρεία περιορισμένης ευθύνης» με γιγάντωση των ατομικών ελευθεριών των μελών της και βλέπουμε να διαλύονται οι οικογένειες τόσο εύκολα όσο ευκολότερα συγκροτούνται.
Η οικογένεια έπαψε να είναι εστία θαλπωρής και η εξασφάλιση της ομαλής και με κανόνες ηθικής ανατροφής των παιδιών της, ώστε να δημιουργηθούν χρήσιμοι στην κοινωνία χαρακτήρες ανθρώπων.
Έπειτα έρχεται το Σχολείο, που δεν σφυρηλατεί πλέον χαρακτήρες, δεν διαπαιδαγωγεί τους νέους. Μπορεί να τους διδάσκει χρήσιμες γνώσεις για να σταδιοδρομήσουν στην κοινωνία, αλλά κυριαρχεί μια άναρχη δόμηση χαρακτήρων, που δεν ταυτίζεται με τις ιδιότητες χρηστού πολίτη. Έτσι το Σχολείο αντί να γεννά Έλληνες, δημιουργεί αναρχικούς για την κοινωνία πολίτες, που αμφισβητούν όλες τις ηθικές αξίες και θεοποιούν τα ατομικά δικαιώματα του καθενός, με αποτέλεσμα να ακυρώνεται ο παιδαγωγικός χαρακτήρας του Σχολείου και η κοινωνία να οδηγείται σε διχασμό και διάλυση.
Η παιδεραστία, η πορνογραφία, η νεανική εγκληματικότητα, που συνεχώς επεκτείνεται στις πολύ μικρές ηλικίες, η έλλειψη ηθικής στη συμπεριφορά των ανηλίκων, η απουσία σεβασμού του ενός προς τον άλλον είναι αποτελέσματα χρεωκοπημένου οικογενειακού θεσμού και αδρανοποίησης ή εκτροχιασμού παιδαγωγικής αποστολής του Σχολείου.
Αν αυτά τα δύο βασικά κύτταρα της κοινωνίας, η οικογένεια και το Σχολείο, δεν επανεύρουν σύντομα τον δρόμο που οδηγεί στη δημιουργία χρηστών πολιτών και όχι αναρχικών στοιχείων, αν εκεί στη βάση της διαμόρφωσης χαρακτήρων δεν επικεντρωθεί η προσοχή των διαφεντευτών της εξουσίας, θα πορεύεται η κοινωνία όχι προς την πρόοδο, αλλά προς τη χρεωκοπία και τη διάλυση.
Τάσος Συμιγδαλάς
Εκδότης Ήλεκτρον
Επικεφαλής Κ.Υ.Μ.Α Ελληνισμού
Κίνημα Υπέρ Μνήμης Αξιών Ελληνισμού (Κ.Υ.Μ.Α)
