Σήμερα το άρθρο μου αναφέρεται στην ιδιαίτερη Πατρίδα μου, την ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.
Την Μακεδονία που πουλήθηκε από τους πολιτικούς μας . Πλέον το όνομα, η ιστορία και τα σύμβολά της ιερής Μακεδονίας πέρασαν στα χέρια των Σλάβων.
Αυτό έγινε, επειδή οι πολιτικοί τής συμπεριφέρθηκαν σαν να αποτελούσε κτήμα τους, σαν να ήταν χωράφι του πατέρα τους!
Το ερώτημα που θέτω μέσω αυτού του άρθρου είναι το εξής: Μπορεί κάποιος να πουλήσει κάτι που δεν τού ανήκει; Κάτι που δεν είναι δικό του;
Το ερώτημα αυτό μού φέρνει στον νου ένα ανέκδοτο που εξιστορεί τι συνέβαινε την εποχή του 50′ στην Ελλάδα.
“Όταν ερχόταν κάποιος τουρίστας (στην προκειμένη Γερμανός) να δει την πόλη μας και θαύμαζε τον Λευκό Πύργο, που αντίκριζε για πρώτη φορά στην ζωή του, τον πλησίαζε ένας Έλληνας «αετονύχης», που παραμόνευε παραδίπλα και του έλεγε:
– Σ’ αρέσει ο πύργος;
– «Oh, ja, ja, schon! Ωραίο!» Έλεγε ο Γερμανός.
– Είναι το σπίτι μου και αποφάσισα να το πουλήσω, γιατί φεύγω στο εξωτερικό.
– Αλήθεια; Πόσο το δίνεις;
– Με 100 χιλιάρικα δικός σου.
Έβγαζε, λοιπόν, ο Γερμανός τα 100 «καφετιά», τα έδινε στον Έλληνα και ώσπου να καταλάβει την απάτη ο δικός μας είχε γίνει καπνός!”
Υπάρχουν και ανέκδοτα που λένε πως κάτι παρόμοιο γινόταν εκείνα τα χρόνια και με την Ακρόπολη στην Αθήνα, η οποία είχε πουληθεί κι αυτή κάμποσες φορές σε αγαθιάρηδες τουρίστες.
Ένα άλλο σχετικό αλλά και πραγματικό γεγονός συμβαίνει στην Αμερική όπου εδώ και περίπου 30 χρόνια ένας Αμερικάνος ονόματι Ντένις Χόουπ πουλάει μέσω ίντερνετ οικόπεδα στο φεγγάρι έναντι μερικών δολαρίων το στρέμμα! Η αγοραπωλησία συνοδεύεται, μάλιστα, και από φωτογραφία του οικοπέδου πέραν του συμβολαίου.
‘Ολοι αυτοί, λοιπόν, πουλούσαν κάτι που δεν τούς άνηκε. Ακριβώς όπως οι πολιτικοί μας πουλάνε το όνομα, τα σύμβολα και την ιστορία της Μακεδονίας!
Μπορώ εγώ να πουλήσω κάτι που δεν μού ανήκει, κύριοι πολιτικοί; Μπορώ να πουλήσω ας πούμε το σπίτι του γείτονα;
Η απάντηση ανήκει στους αναγνώστες …
Γεώργιος Δ. Μυτερόζος
