Μια πολύ ακουσμένη λέξη χωρίς να έχει την σωστή χρήση. Το διακύβευμα προέρχεται από το ρήμα διακυβεύω δηλαδή εκθέτω σε κίνδυνο, ρισκάρω, ριψοκινδυνεύω σε σημείο απώλειας της ζωής μου. Στην πραγματικότητα είναι μια λέξη από την Αρχαία Ελλάδα.
Οι κύβοι ή τα ζάρια, ήταν ένα αγαπημένο παιχνίδι των αρχαίων Ελλήνων. Οι κύβοι λέγονταν και ’’πεσσοί’’ και πολύ εύστοχα και φιλοσοφημένα ο Σοφοκλής τους καλεί ως «μια τερπνή γιατρειά της απραγίας».
Στον Αισχύλο και συγκεκριμένα στην τραγωδία ‘‘Επτά επί Θήβας’’ διαβάζουμε: ‘’Έργον γάρ εν κύβοις Άρης κρινεί’’ (στ.414)
δηλαδή : ‘’Θα αποφασίσει ο Άρης την τύχη στα ζάρια.’’
Φυσικά την λέξη αυτή την παρέλαβαν και χρησιμοποιούν μέχρι σήμερα πολλοί λαοί.
Αυτός που ‘’διακυβεύει’’ λοιπόν παίζει στα ζάρια την τύχη-μοίρα του. Βέβαια σήμερα όσοι χρησιμοποιούν αυτή την λέξη, σε ποσοστό 90⁒,
‘’βιαιοπραγούν’’ στην όμορφη γλώσσα μας. Η ξύλινη γλώσσα του σύγχρονου πολιτικάντη τον έχει οδηγήσει σε λεκτικές παράνοιες, ανοησίες, παιχνίδια με λέξεις χωρίς νόημα. Οι λεκτικές αυτές αλλοιώσεις σε συνδυασμό με τις αποφάσεις τους, ‘’διακυβεύουν’’ την Ελλάδα μας.
Η συνεχής μελέτη της Ιστορίας μας, δηλαδή ‘της πηγή του φωτός’, θα φέρει την Αφύπνιση επαναφέροντας στην ύπαρξη μας τις Αξίες και
Αρχές των Αρχαίων Πατέρων μας …
Πηγή : Σπύρος Καλούτσης
