Τιμή και Ατιμία

Η εξαίρετη Υπουργός Παιδείας κυρία Νίκη Κεραμέως η οποία είναι τόσο αγαπητή σε ένα μεγάλο ποσοστό της σχολικής κοινότητας παρευρεθεί σε εκδήλωση για τα αποκαλυπτήρια μνημείου για τους Εβραίους της Ξάνθης που εξοντώθηκαν από τους Ναζί.
Με την παρουσία της τίμησε τα θύματα αλλά όλως  τυχαίως από την Μεταπολίτευση και μετά οι εκάστοτε κυβερνήσεις τιμούν μόνο Εβραίους και Κομμουνιστές.
Δεν είδαμε ποτέ ένα στεφάνι στην Πηγάδα του Μελιγαλά και σε διάφορα μνημεία δολοφονηθέντων από Κομμουνιστές. Αντιθέτως όταν μικρά Εθνικά κόμματα ακόμα και πολίτες ανεξάρτητοι τιμούν Έλληνες οι οποίοι μαρτύρησαν στα χέρια των Κομμουνιστών το σύστημα βαφτίζει τις εκδηλώσεις γιορτές μίσους και τους παρευρισκόμενους φασίστες.
Το συγκεκριμένο ζήτημα δεν θα το αναλύσουμε τώρα. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι η πιο Ανθελληνική κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης. Ο Πρωθυπουργός δήλωνε δημόσια ότι είναι περήφανος που η πατρίδα μας μετατρέπεται σε πολυπολιτισμική.

Για εσάς κυρία Κεραμέως αυτή η σημαία μπορεί να είναι ένα απλό πανί με μηδενική αξία. Για εμάς όμως αυτή η σημαία η οποία είναι ποτισμένη με το αίμα των προγόνων μας είναι ο φωτεινός μας φάρος που μας οδηγεί λαμπρά στον αγώνα προς τον δρόμο της επιστροφής του ελληνισμού , στην κορυφή. Είναι ο λόγος για τον οποίο είμαστε υπερήφανοι για ότι πρεσβεύει ο Ελληνισμός από τα αρχαία χρόνια μέχρι και σήμερα.