Στο τέλος του δεύτερου δεκαήμερου του Ιανουαρίου 2023, ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κατέθεσε πρόταση δυσπιστίας προς την κυβέρνηση της Χώρας, την οποία υπέγραψαν όλοι οι βουλευτές του, μόλις 2-3 μήνες πριν από τις εκλογές του 2023. Γιατί άραγε; Πού αποσκοπούσε αυτή η ενέργεια του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης;
Το να πίστευε ότι έτσι θα έριχνε την Κυβέρνηση, είναι μάλλον μωρία και ανοησία και αυτά δεν τον χαρακτηρίζουν. Ούτε ο χρόνος των 2-3 μηνών μέχρι τις εκλογές δικαιολογεί αυτή την ενέργεια του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, γιατί η πολιτική εμπειρία διδάσκει ότι όσο πιο κοντά είναι ο χρόνος των εκλογών, τόσο πιο έντονη και πιο δραστική γίνεται η συγκολλητική συσπείρωση προς την εκάστοτε εξουσία. Συνεπώς κάτι άλλο είχε στο μυαλό του ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Ας προσπαθήσουμε να ανιχνεύσουμε τα πιθανά οφέλη που θα μπορούσε να εισπράξει από αυτή την ενέργεια.
Το ότι όλα τα κόμματα θα συγκρατούσαν την κοινοβουλευτική τους δύναμη, είναι δεδομένο, γιατί όλα τα κόμματα συσπειρώνονται περί τον Αρχηγό τους όταν αναταράσσονται τα ήρεμα νερά του πολιτικού βίου, που βαίνουν προς τελμάτωση. Έτσι το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας την τρίτη ημέρα της πολιτικής αντιπαράθεσης, που περίσσευε το υβρεολόγιο και οι αλληλοκατηγορίες, επιβεβαίωσε τον κανόνα που ισχύει σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Η Κυβέρνηση έλαβε 156 ψήφους, όση ακριβώς είναι η κοινοβουλευτική της δύναμη και τα κόμματα της Αντιπολίτευσης 143 ψήφους, από τους 299 παρόντες βουλευτές που ψήφισαν. Εκείνο που έκανε εντύπωση ήταν ότι ούτε μία ψήφος δεν είχε την ονομασία «παρών» που συνηθίζεται σε όλες τις ψηφοφορίες στη Βουλή. Όλοι οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, που είναι η κυβερνητική παράταξη, ψήφισαν «ΟΧΙ» και όλοι οι αντιπολιτευόμενοι βουλευτές ψήφισαν «ΝΑΙ». Ούτε το ΚΚΕ, που η συνήθης τακτική του είναι το «παρών» στις ψηφοφορίες στη Βουλή, γιατί δεν το απασχολούν ιδιαίτερα οι κοινοβουλευτικές διαδικασίες, ψήφισε «παρών», ούτε και η Ελληνική Λύση του Βελόπουλου ψήφισε «παρών». Όλα τα αντιπολιτευόμενα κόμματα ψήφισαν υπέρ της πρότασης δυσπιστίας. Ιδού, λοιπόν, ο στόχος του Αρχηγού του «ΣΥΡΙΖΑ – ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ». Δεν στόχευε στην πτώση της Κυβέρνησης, αλλά στη συσπείρωση των αντιπολιτευόμενων κομμάτων και το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας τον δικαίωσε απολύτως. Ήθελε να «τεστάρει» τα κόμματα της Αντιπολίτευσης αν μπορούν να συμφωνήσουν, έστω και σε ένα θέμα, κατά της Κυβέρνησης Μητσοτάκη και το επέτυχε. Ο στόχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι η επομένη των εκλογών και όλες οι ενέργειές του θα προετοιμάζουν το κλίμα για την καλύτερη προσέγγιση αυτού του στόχου. Τώρα λέγει ο κ. Τσίπρας ότι δεν πρόκειται να σχηματίσει κυβέρνηση μειοψηφίας, αν δηλαδή το κόμμα του μειοψηφεί στις εκλογές που πλησιάζουν. Όμως αν διαπιστώσει ότι μπορεί να συγκεντρώσει τον απαιτούμενο αριθμό βουλευτών με τη συμμετοχή και βουλευτών από άλλα κόμματα, μάλλον δεν θα διστάσει να αλλάξει γνώμη, όπως μας έχει συνηθίσει κατά την πορεία του πολιτικού του βίου.
Και αφού πέτυχε τον στόχο του να επιτύχει ομοφωνία των αντιπολιτευόμενων κομμάτων, σκέφθηκε, με το μυαλό του κολλημένο στο παρελθόν, να ξεκινήσει ανένδοτο αγώνα, κατά το πρότυπο του Γεωργίου Παπανδρέου στις αρχές της δεκαετίας του 1960, που πολλοί ονόμασαν «ανέκδοτο» γιατί πάντοτε η Ιστορία επαναλαμβάνεται αλλά ως καρικατούρα.
Κήρυξε αποχή από κάθε ψηφοφορία στη Βουλή, με την ελπίδα ότι και τα άλλα αντιπολιτευόμενα κόμματα θα ακολουθήσουν, όπως και στην πρόταση δυσπιστίας και θα απέχουν από τις ψηφοφορίες, για να αμφισβητήσει στη συνέχεια το αποτέλεσμα των επικείμενων εκλογών.
Αλλά φαίνεται πως εκείνη η Υπέρτατη Δύναμη, την οποία επικαλείται ο αείμνηστος καθηγητής του Πανεπιστημίου, Δασκαλάκης, στο περίφημο άρθρο του στην «Καθημερινή» της 7η Ιανουαρίου 1941, που επεμβαίνει και σκέπει την Ελλάδα στις δύσκολες στιγμές της, έβαλε και πάλι το χέρι Της. Και τα λάθη, τα πολιτικά λάθη υπεύθυνων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ διαδέχονται το ένα το άλλο.
Πρώτα η κοινοβουλευτική εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ κ. Πόπη Τσαπανίδου, αμέσως μετά το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας για την πρόταση δυσπιστίας, έκανε μια δήλωση περί «εκβιαζόμενου» από τη Νέα Δημοκρατία ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ με σκοπό να ακυρώσει οποιαδήποτε συνεργασία μετεκλογική με το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Ερμηνεύτηκε όμως τελείως διαφορετικά από το ΠΑΣΟΚ η δήλωση αυτή της κοινοβουλευτικής εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ και αντί να απομακρύνει ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ από τη σύμπραξη με τη Νέα Δημοκρατία μετεκλογικά, μάλλον υποβοήθησε μια ενδεχόμενη συνεννόηση.
Στη συνέχεια, στις αρχές Φεβρουαρίου 2023, δύο σημαντικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που ήταν και οι δύο Υπουργοί στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ. ΕΛΛΗΝΩΝ κατά τη διάρκεια μιας προεκλογικής συγκέντρωσης, που ήταν στο πάνελ των ομιλητών οι κ.κ. Σπίρτζης και Πολάκης, ακούστηκε να λέγει ο κ. Σπίρτζης ότι «θα επιβάλλουν Δημοκρατία είτε με το καλό, είτε με το άγριο». Τώρα τι είδους Δημοκρατία επιβάλλεται με το άγριο, δεν γνωρίζουμε. Αν όμως φέρουμε στο μυαλό μας την περίοδο εκείνη που ήταν Υπουργοί, θα θυμηθούμε ότι στα υπουργικά τους Γραφεία, και τα δύο αυτά πρωτοκλασάτα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, είχαν κρεμάσει σε περίοπτη θέση, όχι κάποιο εικόνισμα, αλλά τη φωτογραφία του Άρη Βελουχιώτη! Τότε μπορούμε να φανταστούμε τι είδους Δημοκρατία ευαγγελίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ εάν κατορθώσει να σχηματίσει κυβέρνηση μετά τις προσεχείς εκλογές.
Γιατί συνεχίζοντας ο κ. Σπίρτζης και ο κ. Πολάκης συμπλήρωσαν ότι: «τη δεύτερη φορά θα είναι αλλιώς!» Φαίνεται ότι δεν θα έχουμε μια ήρεμη περίοδο διακυβέρνησης, αλλά μια άγρια επιβολή κάποιας μορφής ΣΥΡΙΖΑ μεταλλαγμένης μπολσεβίκικης Δημοκρατίας.
Όμως ο Ελληνικός Λαός πιστεύουμε πως έχει και τη γνώση και την εμπειρία μιας τέτοιας άγριας επιβολής δημοκρατίας και θα πράξει αναλόγως στις προσεχείς εκλογές.
Οι δηλώσεις αυτές των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ είναι μάλλον ατυχείς και δεν γνωρίζουμε με ποιον τρόπο θα κατορθώσει το κόμμα αυτό να ακυρώσει το γνωμικό «γλώττα λανθάνουσα τ’ αληθή λέγει» γιατί όσα ελέχθησαν φανερώνουν πολιτική μωρία και εδώ έχει ισχύ η εκκλησιαστική ρήση «μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι».
Τάσος Συμιγδαλάς
Εκδότης Ήλεκτρον
Επικεφαλής Κ.Υ.Μ.Α Ελληνισμού
Κίνημα Υπέρ Μνήμης Αξιών Ελληνισμού (Κ.Υ.Μ.Α)
