Συνεχίζοντας σήμερα την αναζήτηση του Αισυμνήτου (του Μεγάλου, του Άρχοντα) παρουσιάζουμε τις ιδιότητες του Μεγάλου, όπως τις κατέγραψε ο αείμνηστος Γεώργιος Γεωργαλάς στο δεύτερο άρθρο του στην εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ» στα τέλη του 1973, που γράφει:
Οι ιδιότητες του Μεγάλου:
1) Εκείνο που οδηγεί τον μεγάλο στις πράξεις του είναι η ιστορική γνώσις. Αυτή δίνει βάθος και προοπτική στις ενέργειές του. Σχεδόν όλοι οι μεγάλοι ήξεραν καλά την ιστορία και οπωσδήποτε, στην εποχή μας, ισχύει το αξίωμα ότι όποιος θέλει να γράψει ιστορία πρέπει πρώτα να την μελετήσει.
2) Ο μεγάλος είναι τολμηρός, προχωρεί πάντοτε πέρα από την εποχή του και πέρα από τον ορίζοντα που είναι ορατός στους κοινούς ανθρώπους. Όμως ταυτόχρονα, αφήνει κατά κανόνα ανοικτή κάποια γραμμή υποχωρήσεως και ξέρει όταν χρειάζεται να υποχωρεί.
3) Ο μεγάλος συνδυάζει την νόηση με το συναίσθημα. Είναι ταυτόχρονα άνθρωπος του λογικού και της καρδιάς. Μαθηματικός και οραματιστής, συνθέτει αυτές τις δύο ιδιότητες κατά τέτοιο τρόπο ώστε να γεννά την μεγαλοφυΐα.
4) Βασικά γνωρίσματα του μεγάλου είναι η δυνατή θέληση και η μεγάλη νοητική ικανότητα. Τα δύο αυτά τα συνθέτει και τα αξιοποιεί η ακάματη δραστηριότης.
5) Ο μεγάλος είναι δυνατός αλλά ταυτόχρονα και προνοητικός και δεν έχει εμπιστοσύνη στην δύναμη που δεν συνδυάζεται με την προνοητικότητα. Όταν μεθύσει από την ισχύ του και λησμονήσει την προνοητικότητα παύει να είναι μεγάλος και καταστρέφεται.
6) Ο μεγάλος ξέρει να χρησιμοποιεί τα υλικά μέσα αλλά ξέρει επίσης να χρησιμοποιεί και τα συναισθήματα καθώς και τις λέξεις. Πολλά από τα επιτεύγματα των μεγάλων οφείλονται στην ικανότητά τους να χρησιμοποιούν σωστά τις λέξεις, να κατανοούν και να χειρίζονται σωστά τα αισθήματα των ανθρώπων.
7) Ο μεγάλος είναι απλός. Απλός στην σκέψη, στον οραματισμό, στις ενέργειες, στην συμπεριφορά. Απλός και βαθύς.
8) Ο μεγάλος όταν εμφανίζεται έρχεται σαν άνθρωπος του πεπρωμένου. Τούτο οφείλεται στο γεγονός ότι αυτός συνειδητοποιεί περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο τις ανάγκες και τις τάσεις της εποχής του, γίνεται ο καλύτερος δέκτης και εκφραστής της και ανοίγει το δρόμο για το καινούργιο. Όποιοι είναι διορατικοί μπορούν εγκαίρως να επισημάνουν τον εκκολαπτόμενο μεγάλο σαν άνθρωπο του μέλλοντος.
9) Ο μεγάλος συνδέεται πάντοτε με τον λαό. Είναι εκφραστής των διαχύτων διαθέσεών του, ο μορφοποιός των αορίστων τάσεών του, ο καταλύτης που μετατρέπει τα ετερώνυμα κλάσματα-άτομα σε ομώνυμα-ομάδα. Ο μεγάλος δεν παύει ποτέ να ακούει τη φωνή του λαού. Και είναι χαρακτηριστικό ότι όσοι από τους μεγάλους κατεστράφησαν, είχαν παύσει λίγο πριν από την πτώση τους να ‘χουν την ικανότητα να ακούν αυτήν την φωνή.
10) Ο μεγάλος είναι φύσις αδογματική, μυαλό αδέσμευτο, ελεύθερο να βλέπει τα γεγονότα όπως πραγματικά είναι, χωρίς τον παραμορφωτικό φακό και των προκατασκευασμένων ιδεολογικών συστημάτων. Βεβαίως επηρεάζεται από την θεωρία αλλά εξ ίσου επηρεάζεται και από την πράξη. Η θεωρία είναι οδηγός της πράξεως, αλλά ταυτόχρονα προέρχεται από αυτήν και άλλωστε η θεωρία χωρίς την πράξη δεν αξίζει τίποτε.
11) Μια ιδιότης του μεγάλου είναι η ικανότης του να συγκεντρώνεται κάθε φορά σε ένα μόνο κεντρικό πρόβλημα και να αφοσιώνεται σ’ αυτό ολοκληρωτικά χωρίς να αφήνει την σκέψη του να αποσπάται από οτιδήποτε άλλο όσο σημαντικό και αν είναι.
12) Μία από τις ιδιότητες του μεγάλου είναι ότι χωρίς προσποίηση, χωρίς προσπάθεια ανεξάρτητα από την εκάστοτε θέση ή ισχύ του, ακτινοβολεί μια φυσική αξιοπρέπεια, που οφείλεται στον αυτοσεβασμό και στην αυτοπεποίθηση.
13) Η προσοχή του μεγάλου δεν σταματά ποτέ στα φαινόμενα, αλλά κατορθώνει να διεισδύσει στον βαθύτερο πυρήνα των πραγμάτων. Αυτή η ιδιότης χαρακτηρίζει όλες τις μεγάλες διάνοιες και σ’ αυτήν οφείλεται η ικανότης των να οδηγούν ένα πρόβλημα ως την εσχάτη απλοποίησή του.
14) Ο μεγάλος διαθέτει ικανότητα διευθετήσεως ιδεών με την οποία μπορεί, μέσα από το χάος των περιστάσεων, να βρει το σωστό δρόμο, να επεξεργασθεί τις σωστές λύσεις, να χαράξει τις σωστές προοπτικές.
15) Ανάμεσα στα χαρακτηριστικά του μεγάλου είναι: η αδάμαστη θέληση η ισχυρή διάνοια, η δικαιολογημένη δραστηριότης, η ζωηρή αλλά γόνιμη φαντασία, που συνδυάζεται με την ικανότητα ρεαλιστικής εκτιμήσεως των πραγμάτων.
16) Ο μεγάλος δεν παρασύρεται ούτε από τα λόγια που λέει, ούτε από τα γεγονότα που ο ίδιος προκαλεί.
17) Ο μεγάλος είναι κατ’ εξοχήν εργατικός. Εργάζεται θα λέγαμε σχεδόν συνεχώς γιατί και όταν ακόμη φαίνεται ότι αναπαύεται εκείνος σκέπτεται. Στην πραγματικότητα πίσω από κάθε επιτυχία του βρίσκεται σκληρή εργασία, εξαντλητική σκέψη, μελέτη όλων των ενδεχομένων.
18) Μια από τις ιδιότητες του μεγάλου είναι και η παραγωγική μνήμη δηλαδή μια μνήμη διαφορετική από τη συνηθισμένη που συγκρατεί όχι τα πάντα, αλλά εκείνα που χρειάζονται και τα ωθεί στην επιφάνεια την στιγμή που πρέπει.
19) Η εργασία του μεγάλου χαρακτηρίζεται από ταχυτάτους ρυθμούς, μεγάλη ένταση και μεγάλη ικανότητα συγκεντρώσεως στο βασικό θέμα. Όλοι οι μεγάλοι της ιστορίας πίστευαν ότι ο χρόνος είναι το παν, ότι πρέπει να τον κατανέμουμε σωστά και να τον αξιοποιούμε στον υπέρτατο βαθμό.
20) Ο μεγάλος επιβάλλει στους άλλους τις αποφάσεις του αλλά ταυτόχρονα ο ίδιος τις αναθεωρεί και τις προσαρμόζει στην εξέλιξι των γεγονότων.
21) Χαρακτηριστικό του μεγάλου είναι και η αυτοκυριαρχία. Σχεδόν όλοι οι μεγάλοι υπήρξαν άνθρωποι ψύχραιμοι με ισχυρή δύναμι αυτοσυγκεντρώσεως. Γι’ αυτό και δεν υπήρξαν εκδικητικοί.
22) Ο ηγέτης για να εκπληρώσει τον προορισμό του και να σταθεί σταθερός στο ύψος της αποστολής του, έχει ανάγκη από άξιους συνεργάτες. Γι’ αυτό μια από τις ιδιότητές του είναι να μπορεί να τους βρίσκει και μια άλλη είναι να ξέρει να τους αξιοποιεί. Παρέχει στους συνεργάτες του εξουσίες, αρμοδιότητες και προβολή. Ο πραγματικά μεγάλος υποκλίνεται μπροστά σε εκείνον που διαθέτει εξαιρετικές γνώσεις ή μεγάλη αντίληψη.
23) Γνωρίσματα του μεγάλου είναι η γνώσις και η διαίσθησις, η τόλμη και η προνοητικότης, η αποφασιστικότης και ο υπολογισμός, η εργατικότης και η ευγλωττία και ιδίως η γνώσις των ανθρώπων.
24) Ο μεγάλος ξέρει τη σημασία των μαζών και γνωρίζει να επιβάλλεται σ’ αυτές και να τις καθοδηγεί. Όλοι στην πράξη ακολούθησαν τα λόγια του Ναπολέοντος: «Οι άνθρωποι που άλλαξαν τον κόσμο δεν το επέτυχαν επηρεάζοντας τους ηγέτες αλλά κινητοποιώντας τις μάζες. Όποιος επηρεάζει τους ηγέτες είναι απλώς ένας δολοπλόκος και τα αποτελέσματα που επιτυγχάνει έχουν δευτερεύουσα σημασία. Εκείνος όμως που κινεί τις μάζες αλλάζει την όψη του κόσμου.»
25) Ο μεγάλος δεν μνησικακεί. Λησμονεί την προηγούμενη συμπεριφορά των διαφόρων ατόμων και αναγνωρίζει τους ικανούς από οπουδήποτε και αν προέρχονται. Εκτιμά τους αξίους όποιοι και αν είναι και ανταμείβει τις υπηρεσίες ανεξάρτητα από τον φορέα τους.
26) Οι μεγάλοι στηρίχθηκαν στο σύνολο του Έθνους και προσπαθούσαν να εξυπηρετήσουν το γενικό εθνικό συμφέρον. Είδαν το Έθνος σαν κάτι ενδιάμεσο που δεν επιτρέπεται να διασπαστεί. Γι’ αυτό οι μεγάλοι κυβέρνησαν σαν εκφρασταί όχι μιας τάξεως ή παρατάξεως, αλλά του εθνικού συνόλου.
Παρουσιάσαμε την ψυχογραφία και τις ιδιότητες του Μεγάλου (του Αισυμνήτου), όπως τις κατέγραψε ο πλέον ειδικός στη σύγχρονη εποχή, για να κινητοποιήσει ο Λαός τη λογική του και να καταλήξει στην απόφασή του στις εκλογές που έρχονται, έχοντας πλέον γνώση του ποιος πρέπει να είναι ο Εκλεκτός, ποιος από τους υποψηφίους Πολιτικούς ταγούς προσιδιάζει περισσότερο στα χαρακτηριστικά του Μεγάλου (του Αισυμνήτου) για να του ανατεθεί η μεγάλη αποστολή της διακυβέρνησης της χώρας.
Ο Έλληνας ψηφοφόρος μπορεί να κρίνει με γνώση του ποιος ωφέλησε και ποιος έβλαψε την Ελλάδα και τους Έλληνες.
Να κρίνει με τη λογική και όχι με το συναίσθημα.
Γιατί το συναίσθημα ικανοποιεί, στην εύκολα μεταβαλλόμενη εποχή που ζούμε, μόνο το άτομο, ενώ η λογική ωφελεί την Πατρίδα και το Έθνος.
Τάσος Συμιγδαλάς
Εκδότης Ήλεκτρον
Επικεφαλής Κ.Υ.Μ.Α Ελληνισμού
Κίνημα Υπέρ Μνήμης Αξιών Ελληνισμού (Κ.Υ.Μ.Α)
