Χρησιμοποιούμε τον τίτλο «Βίοι Ταυτόσημοι» σε αντιπαραβολή του «Βίοι Παράλληλοι», για να χαρακτηρίσουμε την πορεία δύο πολιτικών κομμάτων της αριστεροφροσύνης, που ακολουθούν σχεδόν την ίδια κατεύθυνση στον πολιτικό τους προσανατολισμό.
Τα πολιτικά κόμματα ή κινήματα, «ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.» (όπως ονομάζεται σήμερα, γιατί μπορεί να αλλάξει αύριο) και το «ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ», δραστηριοποιούνται στον χώρο της πολύπαθης αριστεροφροσύνης και αποτελούν «συγκοινωνούντα δοχεία» που το ένα τροφοδοτεί το άλλο μέχρι να ισορροπήσουν.
Και τα δύο αυτά κόμματα έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό, το ότι και τα δύο έχουν ζήσει την εμπειρία της παραίτησης του αρχηγού τους. Το ΠΑΣΟΚ βίωσε τη βίαιη παραίτηση του Προέδρου του, Γιώργου Παπανδρέου, που είχε κερδίσει τις εκλογές μόλις προ διετίας με ένα φοβερό ποσοστό 44% και ο «ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ» την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα που οι διαδικασίες εκλογής νέου Προέδρου βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη.
Είναι δύο κόμματα στον ίδιο πολιτικό χώρο της αριστεροφροσύνης, που έχουν τον ίδιο αντικειμενικό στόχο, αλλά συναγωνίζονται ποιο από τα δύο θα «πάρει κεφάλι» στον δρόμο της κούρσας που οδηγεί, θεωρητικά τουλάχιστον, προς την εξουσία. Προσπάθησαν και τα δύο να βρουν κοινά σημεία επαφής χρησιμοποιώντας κοινούς αυθαίρετους χαρακτηρισμούς, πότε με το επίθετο του «προοδευτικού», πότε με το επίθετο του «δημοκρατικού» και πότε με το επίθετο του «αριστερού» ακόμη χρησιμοποιώντας και τα τρία μαζί, θεωρώντας ότι ο αριστερισμός ταυτίζεται με την πρόοδο και τη δημοκρατία που προσπαθεί να τα κατοχυρώσει ως ιδιοκτησία του.
Αποδείχθηκε όμως πως όταν ανεβαίνει το ένα, κατεβαίνει το άλλο, πράγμα που σημαίνει ότι συγκοινωνούν μεταξύ τους.
Να κρατηθούν και τα δύο σε υψηλά ποσοστά δυναμικότητας είναι αδύνατον να συμβεί, γιατί η δυναμικότητα και των δύο αθροιζόμενη δεν μας δημιουργεί πλειοψηφική δυναμική. Το ποσοστό της αριστεροφροσύνης στη χώρα μας υπήρξε πάντοτε μειοψηφική, με μοναδική εξαίρεση της «πρώτης φοράς αριστερής διακυβέρνησης» του ΣΥΡΙΖΑ κατά την περίοδο από τον Ιανουάριο 2015 μέχρι τον Ιούλιο 2019.
Όμως και τότε δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί, αν δεν υπήρχε η βοήθεια του Πάνου Καμμένου, που αποσπάστηκε από τον κορμό της δεξιοφροσύνης, προδίδοντάς την, στηρίζοντας την αριστερή διακυβέρνηση, τα αποτελέσματα της οποίας ένιωσε η ελληνική κοινωνία μέχρι το μεδούλι της, που ακόμη επηρεάζουν τη ζωή της. Αυτή η «τσόντα» του Πάνου Καμμένου των «ΑΝ. ΕΛΛΗΝΩΝ» στην ανίερη συμμαχία Τσίπρα-Καμμένου, μετά τη λήξη της θητείας της «πρώτης φοράς αριστερής διακυβέρνησης» διαλύθηκε και εξαφανίστηκαν όλοι εκείνοι οι πρωταγωνιστές της «τσόντας» καταστρέφοντας κάθε μελλοντική τους επιθυμία να παίξουν κάποιο ρόλο στην πολιτική σκηνή του τόπου.
Και τα δύο αυτά πολιτικά κόμματα της αριστεροφροσύνης παραμένουν πιστά στο παρελθόν τους, που προσπαθούν να αναβιώσουν, ξεχνώντας ότι όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου κατόρθωσε να ενώσει όλον αυτό τον χώρο, χρησιμοποίησε τότε τον καινούργιο ιδεαλισμό του Σοσιαλισμού, σαν υποκατάστατο του Κομμουνισμού, που ήδη διαφαινόταν η μεγάλη ουτοπία των επαγγελιών του και η εξαφάνισή του ήταν πλέον δεδομένη. Έδωσε τότε ο Ανδρέας Παπανδρέου το όραμα του Σοσιαλισμού, που σήμερα διεκδικούν να οικειοποιηθούν και τα δύο αυτά κόμματα, αλλά βλέπουμε ότι και ο Σοσιαλισμός ακολουθεί τη μοίρα του Κομμουνισμού, που άλλωστε έχουν και τον ίδιο Πατέρα. Χρειάζεται, συνεπώς, να υπάρξει κάτι καινούργιο για να αποτελέσει το ιδανικό της ενοποιητικής προσπάθειας των κομμάτων του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, ώστε η όποια πολιτική προσπάθεια να μπορέσει να βρει τη δυναμική που χρειάζεται για να οδηγηθεί προς την εξουσία.
Αν αυτό το νέο, που ενδέχεται να προκύψει ως συνισταμένη των δύο αυτών κομμάτων, δεν εξευρεθεί για να τα αποσπάσει από το παρελθόν τους και τον ανταγωνισμό τους στο ποιο από τα κόμματα αυτά θα μιμηθεί καλύτερα τον Ανδρέα Παπανδρέου, το μέλλον τους διαγράφεται δυσοίωνο και η μετριότητα θα χαρακτηρίζει τις ενέργειές τους.
Η «προοδευτικότητα» και η «δημοκρατικότητα» έχουν χρεωκοπήσει ως ενοποιητικά στοιχεία της αριστεροφροσύνης και δεν συγκινούν πλέον κανέναν και χρησιμοποιούνται μόνον ως στοιχεία χλευασμού και κοροϊδίας.
Ο βίος των δύο κομμάτων ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ είναι ταυτόσημος και αν δεν καταφέρουν να το αντιληφθούν, εθελοτυφλούν και γρήγορα θα ισχύσει η παροιμία «τυφλός τυφλόν οδηγεί και αμφότεροι εις λάκκον πίπτουσι».
Και ο λάκκος αυτός θα είναι η ανυποληψία και η μετριότητα.
Ο νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ γέννημα και θρέμμα του παραδοσιακού ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, πολύ δύσκολα θα μπορέσει να παρακολουθήσει τις ραγδαίες εξελίξεις που συντελούνται στις κοινωνίες των χωρών του κόσμου σήμερα, που το σημερινό θα φαντάζει μακρινό παρελθόν αύριο, ενώ το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ θα αγωνίζεται να πείσει πως τα προβλήματα της κοινωνίας μπορούν να επιλυθούν μόνον μέσω του απαξιωμένου Σοσιαλισμού.
Όλα τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ηπείρου στρέφονται προς τη δεξιοφροσύνη, σεβόμενα το κυρίαρχο στοιχείο των κοινωνιών τους, της εθνοφροσύνης ή εθνικοφροσύνης, που είναι το μοναδικό στοιχείο ικανό να κινητοποιήσει το συναίσθημα και την πίστη των λαών προς την πρόοδο για να προσδιορίσουν τους τρόπους και τα μέσα που οδηγούν στην ευημερία και την ειρηνική συνύπαρξη.
Τάσος Συμιγδαλάς
Εκδότης Ήλεκτρον
Επικεφαλής Κ.Υ.Μ.Α Ελληνισμού
Κίνημα Υπέρ Μνήμης Αξιών Ελληνισμού (Κ.Υ.Μ.Α Ελληνισμού)
