Ανήκω στο Κ.Υ.Μ.Α. Ελληνισμού , ενα Κίνημα το οποίο προσεγγίζει το συναίσθημα αλλά και τον τρόπο ζωής , σε συνάρτηση με την ιδεολογία που υποστηρίζει τα στοιχεία του Εθνικού , Πατριωτικού , Θρησκευτικού ιδεώδες διατηρώντας ετσι τα πατροπαράδοτα ήθη , έθιμα , αξίες , ιδανικά αλλά και θρησκευτικά συναισθήματα .
Η θεωρία δεν είναι αρκετή τόσο όσο η αγάπη ή ο τρόπος ζωής , ωστε να αναδειχθεί το μεγαλείο του Έθνους . Είναι κάτι παραπάνω απο υποχρέωση , είναι ενα βαθύ συναίσθημα .
Γιατί το χώμα που πατάς, όταν ξέρεις πως έχει ποτιστεί μέσα από το αίμα των προγονών σου είτε είναι , των Αγίων σου ή των Οσίων σου , ή των αρχαίων σου , τότε ίσως να αντηχούν στα αυτιά οι κραυγές που ακουγόντουσαν την ώρα που πάταγαν η ναζί την σκανδάλη, ή ίσως να ακούς να σφυρίζουν οι σφαίρες από το Συμμοριτοπόλεμο.
Στους συγχρόνους καιρούς , ακόμα ακούω τους πανηγυρισμούς από τους άθλους των αθλημάτων του Ευρωμπάσκετ του ’87 , ή που οι Έλληνες μονιασμένοι πανηγύριζαν φυσικά τον θρίαμβο του 2004, οπού γινόταν πανζουρλισμός , έβλεπες ανάμεσα στο πλήθος να κυματίζει η γαλανόλευκη.
Η αποκορύφωση των συναισθημάτων μου , ήταν όταν δυστυχώς για το θέμα της ονομασίας της Μακεδονίας μας έγιναν τα 2 μεγάλα συλλαλητήρια…. πραγματικά τα συναισθήματα ήταν απερίγραπτα . Μια γαλάζια λαοθάλασσα με ένα κοινό σκοπό με ένα στόχο με ένα πατριωτικό συναίσθημα πιο δυνατό από οτιδήποτε άλλο …. δεν σας κρύβω ότι πολλές φόρες δάκρυσα και ήλπιζα σε κάτι καλύτερο για το μέλλον μας σαν χώρα, σαν Έθνος . Σε έπιανε ταυτόχρονα μια ανατριχίλα το να ακούς τον Εθνικό Ύμνο απο μια λαοθάλασσα όλων των ηλικιών.
Όμως όλοι μας ξέρουμε τι έγινε στην συνέχεια , δυστυχώς . Σας προτρέπω για ένα πράγμα κάθε μέρα να αγαπάτε πιο πολύ την πατρίδα μας και το Έθνος μας από την προηγουμένη μέρα … είναι έρωτας και τρόπος ζωής … είναι συναισθηματισμός …
Πηγή : Γιάννης Νικολόπουλος
