Ο Φεβρουάριος του 2023 έκρυβε στην τελευταία του ώρα, στο καλεντάρι της Ιστορίας ένα πολύ δυσάρεστο γεγονός για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Εκεί στην ανισόπεδη διασταύρωση της εθνικής οδού και της σιδηροδρομικής γραμμής Λάρισας-Θεσσαλονίκης, λίγο πριν τα Τέμπη, συνέβη το τραγικότερο δυστύχημα στην ιστορία των Ελληνικών Σιδηροδρόμων με 57 νεκρούς νέους, κατά πλειοψηφία, ανθρώπους και ανυπολόγιστες ακόμη υλικές ζημιές. Αυτοί οι νέοι άνθρωποι έχασαν εκεί τη ζωή τους, όχι για να υπηρετήσουν ένα ιδανικό, έναν ανώτερο σκοπό, αλλά για να πληρώσουν το τίμημα της διαχρονικής αβελτηρίας, της ανευθυνότητας και της αδιαφορίας οργάνων της Πολιτείας. Πολύ βαρύ το τίμημα για τους Έλληνες και την Ελλάδα. Είναι αυτονόητο ότι θα αποκαλυφθούν τα αίτια του δυστυχήματος και θα καταλογιστούν οι ευθύνες που προκύπτουν για τα υπεύθυνα όργανα του Κράτους. Είναι υποχρέωση της Πολιτείας να αποζημιώσει τους συγγενείς των αδικοχαμένων νέων μας, αλλά πώς να αποτιμηθεί αυτή η αποζημίωση; Ποιος θα ορίσει πόσο τιμάται μια ζωή; Βέβαια θα τηρηθούν τα νόμιμα, όσα προβλέπονται από τον νόμο για παρόμοιες περιπτώσεις. Αλλ’ αυτό θα ξεχαστεί στον χρόνο και θα το ξαναθυμηθούμε σε κάποιο απευκταίο βέβαια, νέο δυστύχημα, αλλά δυστυχήματα και ατυχήματα στη ζωή υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρξουν όσο υπάρχει ζωή στον πλανήτη. Ορισμένα, όμως, από αυτά θα μπορούσαν να αποφευχθούν, αν όλοι μας κάναμε σωστά το καθήκον μας, όποιο μας έχει ανατεθεί στον καθένα.
Τα κλάματα, τα μοιρολόγια και οι κατάρες είναι ανθρώπινες εκδηλώσεις που προκαλούνται από την απώλεια αγαπημένων προσώπων, αλλά δεν αρκούν για να τιμηθούν οι νεκροί μας. Αυτά είναι εφήμερα και χάνονται στον χρόνο. Πρέπει να βρούμε κάτι διαφορετικό για να τιμήσουμε τους νεκρούς μας νέους ανθρώπους, που έχασαν άδικα τη ζωή τους εκεί στα Τέμπη. Κάτι που να διδάσκει και να φρονιματίζει, γιατί οι Προμηθείς φαίνεται πως έχουν λιγοστέψει στον τόπο μας και όλοι μας σχεδόν έχουμε γίνει Επιμηθείς για να τρέχουμε πίσω από τα γεγονότα, κατηγορώντας τους άλλους.
Πέρα από τον καταλογισμό των ευθυνών και τις ποινές που προβλέπονται από τους νόμους για αυτές τις περιπτώσεις, πέρα από τις προβλεπόμενες αποζημιώσεις στους συγγενείς των αδικοχαμένων νέων μας, θα θέλαμε να προτείνουμε και τα ακόλουθα, για να τιμήσουμε τους νεκρούς μας και να τους καταστήσουμε φωτεινούς σηματοδότες για να καθοδηγούν τις μελλοντικές γενιές.
Εκεί στον χώρο της σύγκρουσης των δύο αμαξοστοιχιών, σε σημείο που να φαίνεται και από τους διερχόμενους από την εθνική οδό Λαρίσης-Θεσσαλονίκης, αλλά και από τις σιδηροδρομικές γραμμές, εκεί στην ανισόπεδη διασταύρωση, να στηθεί ένα περικαλές μνημείο, ένα είδος Μαυσωλείου για να στεγάσει τις ψυχές των αδικοχαμένων ανθρώπων στον χώρο εκείνο και γύρω από αυτό να στηθούν οι μαρμάρινες προτομές όλων των νεκρών και με μεγάλα γράμματα στην πρόσοψη του μνημείου να αναγραφεί «ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ». Να το βλέπουν όλοι όσοι περνούν από εκεί. Θα ήταν τιμητικότερο για τους ανθρώπους που χάθηκαν στο σημείο αυτό να τοποθετηθούν φωτεινοί σηματοδότες ορίου ταχύτητος και στην εθνική οδό και στις σιδηροδρομικές γραμμές, 200-300 μ. εκατέρωθεν του σημείου του μνημείου, με ελεγχόμενη ταχύτητα 30 χιλιομέτρων την ώρα, σε οχήματα και συρμούς για να αποδίδονται έτσι τιμές σ’ αυτούς που βρίσκονται εκεί με τις μαρμάρινες προτομές τους. Για να θυμίζουν στους ταξιδιώτες πόσο βαρύ είναι το τίμημα της απερισκεψίας, της ενδεχόμενης ανικανότητας, της αδιαφορίας και της αβελτηρίας, όταν αυτά επιδεικνύονται στην εκτέλεση των καθηκόντων τους από τα εντεταλμένα όργανα της Πολιτείας.
Αρνούμεθα να δεχθούμε αυτό που ήδη έχει κυκλοφορήσει, ότι μπορεί η τραγωδία των Τεμπών να είναι μέρος της πολιτικής αντιπαράθεσης εν όψει των επερχόμενων εκλογών, γιατί εκφεύγει πολύ πέρα από τα όρια της ανθρώπινης λογικής και αποτελεί έργο μόνον αρρωστημένων εγκεφάλων. Δεχόμαστε τις ανθρώπινες αδυναμίες, γιατί αυτές είναι έμφυτες με τον άνθρωπο, αλλά τον ενδεχόμενο δόλο αδυνατούμε να κατανοήσουμε στη δημιουργία αυτής της μεγάλης τραγωδίας.
Τα γεγονότα των Τεμπών δεν μπορούν να αλλάξουν. Αυτά ανήκουν πλέον στην Ιστορία. Εκείνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να επουλώσουμε τις πληγές που προξένησαν και να αποκαταστήσουμε τις ζημιές που δημιούργησαν, πράγματα αυτονόητα. Με τα κλάματα, τις κατάρες και τα αναθέματα, ούτε τους νεκρούς μας τιμούμε, ούτε στους Έλληνες ταιριάζουν.
Περιοριζόμαστε στην πρότασή μας της κατασκευής μεγαλοπρεπούς μνημείου στον χώρο της θυσίας και τη βραδυπορία των οχημάτων και των συρμών από το σημείο εκείνο του κενοταφίου, για να θυμόμαστε το πόσο βαρύ τίμημα πληρώσαμε για την ανευθυνότητα και την απροσεξία αυτών που έφταιξαν και προκάλεσαν την τραγωδία.
Ψηλά το κεφάλι Έλληνες, για να αυξήσουμε τον αριθμό των Προμηθέων, ώστε να προβλέπουμε, να προνοούμε και να προλαμβάνουμε μέλλοντα να συμβούν τραγικά γεγονότα, γιατί η απώλεια ζωής δεν έχει τιμή για να αποτιμηθεί.
Τάσος Συμιγδαλάς
Εκδότης Ήλεκτρον
Επικεφαλής Κ.Υ.Μ.Α Ελληνισμού
Κίνημα Υπέρ Μνήμης Αξιών Ελληνισμού (Κ.Υ.Μ.Α)
