«Αν ο εχθρός εγνώριζε τι πράττει ο εχθρός, τότε ο εχθρός θα ενίκα τον εχθρόν».
Είναι μια παρήχηση της λέξης «εχθρός», που θέλει να τονίσει την αξία της πληροφορίας, λέγοντας πως εάν ο κάθε αντίπαλος γνώριζε τι θα κάνει ο αντίπαλός του, τότε θα έβρισκε τον τρόπο να τον νικήσει.
Ακούσαμε προ ημερών τον Πρωθυπουργό της χώρας, να λέει ότι θα συγκρουστεί με το «βαθύ κράτος» που το θεωρεί ως τον μεγαλύτερο και επικινδυνοδέστερο εχθρό για την ομαλή πορεία της κοινωνίας και του κράτους προς την πρόοδο και την ευημερία.
Πράγματι δεν έχει άδικο στην επισήμανσή του αυτή ο Πρωθυπουργός, αλλά όλο αυτό το δημιούργημα του «βαθέως κράτους» είναι έργο των πολιτικών ενεργειών που ακολούθησαν διαχρονικά οι κυβερνήσεις της χώρας, αλλά και της δημοκρατίας που εφάρμοσαν οι διαχειριστές της εξουσίας, θεοποιώντας τα ατομικά δικαιώματα και την ασύδοτη ελευθερία, χωρίς κανόνες και όρους, που είναι απαραίτητα στην κοινωνική συμβίωση. Εξέθρεψαν, με την πολιτική τους αυτοί οι πολιτικοί μας εξουσιαστές, έναν νέο Μινώταυρο που τρέφεται με ανθρώπινες σάρκες κυριολεκτικά ή μεταφορικά.
Θα απαιτηθεί η ικανότητα ενός Θησέως και η πονηριά της Αριάδνης για να αντιμετωπισθεί αποτελεσματικά το τέρας που δημιούργησαν οι ίδιοι οι πολιτικοί μας εξουσιαστές. Αλλά το ότι επισημάνθηκε η ανάγκη αντιμετώπισης αυτής της τερατογένεσης του «βαθέως κράτους» είναι μια κάποια πρόοδος.
Τοποθετήσαμε στην αρχή του σημερινού μας χρονογραφήματος την πρόταση της παρήχησης της λέξης «εχθρός» για να τονίσουμε την ανάγκη της γνώσης αυτού του «εχθρού», που διαβρώνει το εσωτερικό της κοινωνίας μας και τη νοσεί θανάσιμα. Είναι ανάγκη να γνωρίσουμε στις λεπτομέρειές του αυτό το «βαθύ κράτος» που είπε ο Πρωθυπουργός, για να βρούμε τα προσήκοντα μέσα και μέτρα αντιμετώπισής του.
Πρέπει πρώτα απ’ όλα να επισημάνει και να προσδιορίσει ο Πρωθυπουργός, αφού αποφάσισε έστω και τώρα να συγκρουστεί με το «τέρας», τις αιτίες και τους παράγοντες που συνέβαλλαν στη δημιουργία του, καθώς και τις πηγές από τις οποίες τρέφεται και γιγαντώνεται αυτή η τερατογένεση. Αυτό είναι το πρώτο βήμα στην αντιμετώπιση του βαθέως κράτους που κυριαρχεί και επηρεάζει την εξελικτική πορεία της κοινωνίας. Να γνωρίσει καλά τον αντίπαλο που έχει να αντιμετωπίσει. Αν αποσπασματικά προσπαθήσει να λάβει κάποια μέτρα για να δικαιολογήσει την εξαγγελία του ο πρωθυπουργός, είναι βέβαιο ότι θα αποτύχει, γιατί το «τέρας» είναι πολυκέφαλο και κόβοντας ένα κεφάλι φυτρώνουν δύο, σαν τη Λερναία Ύδρα που αντιμετώπισε ο Ηρακλής.
Πρέπει να εξουδετερώσει όλες τις πηγές από τις οποίες τροφοδοτείται αυτό το «βαθύ κράτος», κυρίως στον δημόσιο τομέα. Επικρατεί η γνώμη στον λαό, ότι στο Δημόσιο τίποτα δεν λειτουργεί ομαλά και με κανόνες και ο κάθε ένας από τους υπαλλήλους του προσπαθεί να αποφύγει τις όποιες ευθύνες του αναλογούν από τη θέση την οποία κατέχει, μεταβιβάζοντάς τες σε άλλους. Η αδιαφορία περισσεύει σε πολλούς τομείς της δημόσιας λειτουργίας. Οι οικονομικές διεκδικήσεις αποτελούν την κύρια προσπάθεια των λειτουργών της Δημόσιας Διοίκησης και ο συνδικαλισμός, όπως έχει διαμορφωθεί, βρίσκει πρόσφορο έδαφος για να κυριαρχήσει και να καθοδηγήσει σε όλο και περισσότερες διεκδικήσεις. Η «ρουσφετολογία» που προέρχεται από τους πολιτικούς μας εξουσιαστές, βασιλεύει με αποτέλεσμα πολλές φορές να αναδεικνύεται η ακαταλληλότητα ορισμένων λειτουργών, που οφείλεται ακριβώς σ’ αυτή τη ρουσφετολογική λειτουργία της δημόσιας ζωής. Αξιολόγηση ικανοτήτων των Δημοσίων Λειτουργών, που πολλές φορές αναγγέλθηκε, δεν εφαρμόστηκε ποτέ, γιατί δεν το επέτρεψαν τα Συνδικάτα. Δημόσιοι Οργανισμοί έχουν απαξιωθεί, ή έχουν περιέλθει στην κυριαρχία κομματικών συμφερόντων. Τη διαμόρφωση της «κοινής γνώμης» την έχουν αναλάβει τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, τα οποία ελέγχονται από την πλουτοκρατία.
Και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, κυρίως τα ηλεκτρονικά, που βομβαρδίζουν όλο το 24ωρο το μυαλό και την ψυχή των πολιτών, με ό,τι αυτά θεωρούν πρόσφορο, διαμορφώνουν συνειδήσεις και εκπαιδεύουν τους πολίτες, μικρούς και μεγάλους, πολύ περισσότερο από οποιοδήποτε Σχολείο, από οποιαδήποτε Δημόσια Εκπαίδευση. Η μονιμότητα των λειτουργών στη Δημόσια Διοίκηση ίσως είναι μία από τις αιτίες που τρέφουν την αδιαφορία στη λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης και γιγαντώνουν τη γραφειοκρατία. Είναι πολύ δύσκολη η προσπάθεια που εξήγγειλε ο Πρωθυπουργός να ελέγξει το βαθύ κράτος της εξουσίας, όπως το είχε ομολογήσει και η σύντροφος του Αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛΗΝΩΝ κ. Αλέξη Τσίπρα, όταν είχαν κερδίσει τις εκλογές τον Ιανουάριο του 2015, που έλεγε ότι μπορεί να πήραμε τις εκλογές, αλλά δεν πήραμε την εξουσία! Είχε ορθώς διαπιστώσει και αυτή, ότι η εξουσία βρίσκεται εκεί, στο «βαθύ κράτος» που συνήθως το προβάλλουν και το επιβάλλουν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Δεν είναι εύκολο να καταπολεμηθεί και να νικηθεί μια κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην κοινωνία εδώ και πολλά χρόνια, γιατί το πολιτικό σύστημα θα πρέπει να τα βάλει με τον εαυτό του, να νικήσει τον εαυτό του, για να διαμορφώσει μια καινούργια προοπτική ορθής λειτουργίας της κοινωνίας με όρους και κανόνες που οδηγούν στην πρόοδο και την ευημερία.
Η αλήθεια είναι, πως ο σημερινός Πρωθυπουργός έχει αποδείξει πως οι δυσκολίες τον τρέφουν και πολλές φορές έχει καταφέρει να τις αντιμετωπίσει με επιτυχία μεγαλύτερη ή μικρότερη. Μέλλει να δούμε αν θα καταφέρει να νικήσει αυτό το «βαθύ κράτος» ή θα χαρακτηριστεί ένας νέος Δον Κιχώτης επιτιθέμενος εναντίον ανεμομύλων!
Τάσος Συμιγδαλάς
Εκδότης Ήλεκτρον
Επικεφαλής Κ.Υ.Μ.Α Ελληνισμού
Κίνημα Υπέρ Μνήμης Αξιών Ελληνισμού (Κ.Υ.Μ.Α)
